Λάικ – ντισλάικ: Από τον Πάπα των φτωχών έως την κροτίδα που ακρωτηρίασε τον Μουγκοπέτρο
Διαβάζεται σε 12'
Τα λάικ και τα ντισλάικ σε όσα παρατηρήσαμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας. Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε από τον Πάπα των φτωχών έως την κροτίδα που ακρωτηρίασε τον Μουγκοπέτρο.
- 25 Απριλίου 2025 06:22
Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.
Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.
Αυτή τη βδομάδα σχολιάζουμε τον θάνατο του Πάπα των φτωχών, σειρές που είδαμε στο Netflix, αλλά και την κροτίδα που ακρωτηρίασε τον Μουγκοπέτρο.
ΛΑΪΚ
Ένας σπάνιος άνθρωπος, Δέντρα ασυμβίβαστα και Γυάλινοι Θόλοι για τη Γεωργία Οικονόμου
Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Πάπα Φραγκίσκο, μια σπάνια πνευματική μορφή του καιρού μας. Ταπεινός, ανθρώπινος, βαθιά προοδευτικός. Άνοιξε τις πόρτες της Καθολικής Εκκλησίας στους αποκλεισμένους: αγκάλιασε τους ομοφυλόφιλους, στήριξε τους φτωχούς, στάθηκε δίπλα στους μετανάστες. Επέλεξε να ζήσει απλά και μετέτρεψε το αξίωμά του σε διακονία. Δεν δίστασε να μιλήσει για το περιβάλλον, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ανάγκη αλληλεγγύης. Με λόγο ζωντανό και πράξεις ουσιαστικές, ο Φραγκίσκος κατέδειξε πως η πίστη δεν είναι καταδίκη, αλλά κάλεσμα σε αγάπη και συμπόνια. Ένας Πάπας που τόλμησε να αλλάξει όχι μόνο την Εκκλησία, αλλά και τον κόσμο.
Αυτές τις ημέρες του Πάσχα, θέατρο δεν είδα, διάβασα όμως μονορούφι τα “Δέντρα” του Πέρσιβαλ Έβερετ (εκδόσεις Gutenberg), ένα βιβλίο εκρηκτικό, ασυμβίβαστο, βαθιά διορατικό και αφοπλιστικά ευφυές. Με όχημα το αστυνομικό μυθιστόρημα, ξεγυμνώνει τη βία του ρατσισμού στην Αμερική, διαλύει κάθε βολική αφήγηση περί “προόδου” και μετατρέπει την οργή σε λογοτεχνία υψηλής τάσης.
Πολύ ενδιαφέρουσα -αν και σε σημεία υπερβολικά μελό- η σειρά του Netflix “Εγκυκλοπαίδεια της Κωνσταντινούπολης” καθώς διαπλέκει τις μοίρες δύο γυναικών, φοιτήτριας και ώριμης γυναίκας, σε μια Κωνσταντινούπολη που διαρκώς αλλάζει. Θέματα ταυτότητας, μνήμης, αλλά και ταξικότητας διατρέχουν την πλοκή, αναδεικνύοντας με τρυφερότητα τις δυσκολίες και τις συνδέσεις που δημιουργούνται όταν οι άνθρωποι αναζητούν τον εαυτό τους.
Άλλη μία έκπληξη το αστυνομικό θρίλερ “Γυάλινος Θόλος” στο Netflix. Ξεκίνησα να το παρακολουθώ χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες και, ξαφνικά, βρέθηκα καθηλωμένη. Η ατμόσφαιρα, γεμάτη ένταση και σκοτάδι, παραπέμπει στις καλές στιγμές του σκανδιναβικού νουάρ.
Ο Πάπας των φτωχών, μαύρες πεταλούδες και η ροκ τρελίτσα του Κιάνου Ριβς για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου
Από όλα όσα διαβάσαμε και ακούσαμε για τον Πάπα Φραγκίσκο κρατήσαμε τα πιο απλά και ανθρώπινα. Η τελευταία του επίσκεψη ήταν σε φυλακές, μιλούσε συχνά για την ελπίδα που δεν πρέπει να χάνεται ακόμα και στους πιο χαλεπούς καιρούς και εν μέσω βομβαρδισμών στη Γάζα, τηλεφωνούσε στη Λατινική Εκκλησία της Αγίας Οικογένειας για να μάθει τι έχουν φάει και αν ζουν. Ζήτησε μια ταπεινή ταφή, διαφορετική από τις παραδόσεις του Βατικανού, και όσοι παρακολουθούν τη διαδρομή του λένε ότι περπάτησε δίπλα στους φτωχούς και κατατρεγμένους πολύ περισσότερο από τους προκατόχους του. Όσα διαπλεκόμενα κι αν του προσάψεις, ας κρατήσουμε μια από τις συχνές του παραινέσεις… να δείχνουμε την αγάπη “με τα χέρια μας”, δηλαδή να βοηθάμε με τη φυσική μας υπόσταση… να είμαστε εκεί με τις πράξεις μας για όσους έχουν ανάγκη. [Δες και το Κονκλάβιο με τον Ρέι Φάινς να καταλάβεις πάνω-κάτω πώς θα γίνει η εκλογή του επόμενου Ποντίφικα].
Ανέλπιστα ενδιαφέρουσα η γαλλική σειρά “Black Butterflies” (Les Papillons Noirs) στο Netflix, με την ιστορία του δολοφονικού ζευγαριού Albert και Solange να ξεδιπλώνεται γεμάτη ανατροπές. Είναι όπως και στη ζωή. Συχνά πιστεύεις ότι κάποιος είναι ο “κακός” και 3-4 φάσεις αργότερα αποδεικνύεται ότι άλλος έχει κάνει τη ζημιά.
Οι φανς των Ghost σε συναυλία στο Μπέρμινχαμ “τα είδαν όλα” όταν το συγκρότημα απαγόρευσε τελείως τα κινητά. Οι σεκιουριτάδες έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο και σχηματίστηκαν απίστευτες ουρές για να ψάξουν όλες τις τσάντες. Τι έγινε έξω είδαμε – τι έγινε μέσα δεν γνωρίζουμε….
O Hasan Piker (HasanAbi) στο stage του Coachella με Kneecap κατά του Ισραήλ; Το είδαμε κι αυτό!
Ο Κιάνου Ριβς παίζει το “Just Like Heaven” των Cure με τη μπάντα του τους Dogstar και μας φτιάχνει τη διάθεση.
Νωρίς το βράδυ της Πέμπτης (24/4) βρεθήκαμε στο private listening party της Μαρίνας Σάττι στο Μηχανουργείο στην Τεχνόπολη – με αφορμή την κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου άλμπουμ της POP TOO. Σε έναν χώρο γεμάτο φωτογραφίες της Μαρίνας, φίλοι-συνεργάτες-δημοσιογράφοι ακούσαμε τα νέα της τραγούδια, σε μία φάση που ήταν περισσότερο πάρτι και λιγότερο “παρουσίαση”.
Η Μαρίνα ευχαρίστησε τους πάντες κατέβηκε στον κόσμο και χόρεψε φορώντας μαύρα γυαλιά ηλίου και γενικότερα το διασκέδασε. Τα τραγούδια τα ακούμε καλύτερα στις πλατφόρμες σήμερα το πρωί – γιατί ο ήχος στο Μηχανουργείο ήταν χάλια, άσε που υπήρχαν κάμερες, κινητά, φωτογραφικές παντού και μας αποσυντόνισαν. Καλοτάξιδο το “POP TOO”.
Και μετά στη διαδικτυακή “ουρά” για ΛΕΞ στο ΟΑΚΑ…
Lady Gaga στο Coachella και επιστροφή του “Andor” για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο
Πάμε λίγο λάικ – the Coachella edition. Το σετ της Lady Gaga ήταν φανταστικό και ειλικρινά τι καλύτερο από το να ξυπνάς ένα χαλαρό Σαββατάκι σε ώρα Ελλάδας και να βλέπεις αυτό σε livestream με τον καφέ. Το Vanish Into You (το καλύτερο κομμάτι του φανταστικού της νέου άλμπουμ) ήταν ένα ξεκάθαρο highlight, το βλέπω και πρώτον λαχανιάζω και που την κοιτάω, και δεύτερον απλά ανατριχιάζω. Δείτε την!
Η αγαπημένη μου Charli xcx κήρυξε λήξη εργασιών για το brat summer ένα χρόνο αφότου έγινε το απόλυτο μουσικό φαινόμενο, και έκλεισε το σετ της με ένα μοντάζ εικόνων για το τι μπορεί να είναι το φετινό «[] summer» – από Lorde Summer και Cronenberg Summer μέχρι Rosalia Summer και Celine Song Summer. Από εμένα ναι σε όλα.
Οι φοβεροί Kneecap λίγο πριν έρθουν κι από τα μέρη μας το καλοκαίρι, χρησιμοποίησαν την πλατφόρμα τους στο Coachella για μηνύματα υπέρ της Παλαιστίνης και εναντίον της γενοκτονίας του Ισραήλ.
«Η ειλικρίνεια δεν είναι επιθετική – οι γαμημένες βόμβες είναι επιθετικές», έγραψε η μπάντα στο Twitter.
Σε εντελώς άλλο κλίμα, συγκινήθηκα πολύ με την υπέροχη εμφάνιση της Λάιζα Μινέλι στον (κατά τα άλλα τρομερά αδιάφορο) τελικό του φετινού RuPaul’s Drag Race, όπου η εμβληματική σταρ ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. Όταν απλά είσαι iconic.
Και σε λοιπά τηλεοπτικά, αλληλούια για την επιστροφή του “Andor”, ίσως της κορυφαίας σειράς των τελευταίων χρόνων. Έχω δει όλη τη 2η και τελευταία σεζόν, κάθε arc είναι και πιο αγωνιώδες από το προηγούμενο. Προς το παρόν έχει κυκλοφορήσει η πρώτη –πολύ καλή– τριπλέτα επεισοδίων, στο Disney+.
ΝΤΙΣΛΑΙΚ
Κροτίδες στην εκκλησία, διαχείριση αρχαιοτήτων και σκυλάδικοραπ για τη Γεωργία Οικονόμου
Τα λέμε και τα ξαναλέμε και τι καταλαβαίνουμε; Ζούμε τη μέρα της μαρμότας με τις κροτίδες κάθε Πάσχα. Λίγα χωριά πιο πέρα από το δικό μου, στα Τριπόταμα της Αχαϊας ένα γλέντι βάφτηκε με αίμα όταν μία κροτίδα ενός ανεγκέφαλου κατέληξε αναμμένη στα χέρια του μουσικού Άρη Μουγκοπέτρου με τους γιατρούς να προχωρούν στον ακρωτηριασμό δύο δακτύλων του. Στο δικό μου το χωριό από τύχη δε θρηνούμε θύματα. Φέτος μάλιστα κάποιοι θεώρησαν πολύ αστείο να ρίξουν αυτήν την περιβόητη μπλε κροτίδα μέσα στην εκκλησία, όταν συνεχιζόταν λειτουργία μετά το “Χριστός Ανέστη”.
Διευθυντής δημόσιας υπηρεσίας φαίνεται πως είχε μια «δημιουργική» προσέγγιση στην καριέρα του: αντί να διαχειρίζεται έγγραφα, αποφάσισε να διαχειρίζεται αρχαιότητες! Προφανώς, η αναζήτηση αγοραστών για 46 αρχαιότητες ήταν απλώς μια «έξτρα δραστηριότητα» που του προσέφερε ευκαιρίες για λίγο παραπάνω κέρδος και… λίγο παραπάνω παράνομη δράση.
Πραγματικά μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα στα τύμπανα αυτός ο σκυλαδικοτραπ μουσικός συνδυασμός του τραγουδιού “Φωτιά” ενός καλλιτέχνη ονόματι Sicario που για κάποιο λόγο ακούω παντού. Δεν είναι μόνο αυτή η μακρόσυρτη η σπαστική φωνή του είναι και οι στίχοι που αποτελούν επιτομή ποιητική.
“Έχεις βάλει φωτιά
Στο ποτήρι και στην καρδιά μου
Κερνάω την γειτονιά
Όλα τα σ’ αγαπώ δικά σου
Και αν δεν φτάνουν αυτά
Πάντα να είναι καλά η μαμά σου
Που ‘βγάλε τέτοια ομορφιά
Κάτω απ’ το σπίτι σου πετάω βεγγαλικά.”
Πάσης φύσεως εκρηκτικά και ‘τύχη μες την ατυχία’ για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου
Ντισλάικ: στα καπνογόνα στις συναυλίες, στις στρακαστρούκες στην Ανάσταση, στις μπαλωθιές στα χωριάτικα γλέντια και στις κροτίδες που κρατάνε στα χέρια τους κλαρινιτζήδες για πλάκα και μετά σκάνε και όποιον πάρει ο χάρος… Περαστικά στον Άρη Μουγκοπέτρο και μη χειρότερα.
Μπαίνεις στον ηλεκτρικό να πας μια Κηφισιά για βόλτα και λες το “πάτερ ημών” περίπου 10 φορές. Τα προβλήματα ασφαλείας και λειτουργίας που αντιμετωπίζει κυρίως η γραμμή 1 του Μετρό της Αθήνας είναι εδώ και καιρό καταγεγραμμένα από τους εργαζόμενους οι οποίοι έχουν ενημερώσει διεξοδικά τους διοικούντες την ΣΤΑΣΥ. Τι περιμένουμε, να γίνει κάτι σοβαρό; Διάβασε τι συμβαίνει…
Τυχερή στάθηκε μέσα στην ατυχία της μια γιατρός που έπεσε με το αυτοκίνητό της πάνω σε τρένο, σε φυλασσόμενη διάβαση στην Πάτρα. Η γιατρός, αρχικά μάθαμε ότι επέστρεφε από εφημερία 36 ωρών. Ευτυχώς νοσηλεύεται εκτός κινδύνου. Αργότερα ο Υπουργός Υγείας μας ενημέρωσε ότι δεν προερχόταν από 36 ώρες εφημερία, όπως ψευδώς γράφτηκε. Σε κάθε περίπτωση όλοι όσοι έχουμε νοσηλευτεί, ή έχουμε συγγενείς που έχουν νοσηλευτεί και ήμασταν φροντιστές, γνωρίζουμε καλά ότι οι βάρδιες αυτές υπάρχουν και εξουθενώνουν τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.
Ηλεκτρικά πατίνια και αμαρτία για “Αμαρτωλούς”, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο
Μπορώ κάπως ήρεμα να ρωτήσω τι θα γίνει με ηλεκτρικά πατίνια που ξαφνικά έχουν ξεφορτώσει διάφορες εταιρείες παντού στο κέντρο της Αθήνας, ρυπαίνοντας τον δημόσιο χώρο και γεμίζοντας ατάκτως πεζοδρόμια; Το έχουμε καταλάβει εδώ και καιρό οι κάτοικοι του κέντρου ότι ιδανικά θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαμε για να μην ενοχλούμε τους τουρίστες, αλλά πραγματικά, το να ανοίγω να βγω από το σπίτι μου και να βλέπω 2-3 τέτοια παρατημένα μπροστά στην πόρτα μου είναι ένα νέο level αστικής αγένειας. Πώς γίνεται να επιτρέπεται καν κάτι τέτοιο;
Γελάω κάπως με το σερί από τοποθετήσεις προϊόντος της ελληνικής κυβέρνησης στο Breitbart, το Μακελειό της Αμερικής, σε σερί προσπαθειών να πούνε στον κύριο Τραμπ τι καλά που τα κάνει κι ότι εμείς εδώ είμαστε, μην ξεχνιόμαστε ε. Ό,τι μπορεί ο καθένας.
Κρίμα που έκανε τόσο λίγα εισιτήρια ανοίγματος το φιλμ “Αμαρτωλοί” του Ράιαν Κούγκλερ στην Ελλάδα. Είναι μια από τις πιο ξεχωριστές και πρωτότυπες ταινίες τρόμου που έχουμε δει εδώ και… δεν ξέρω, ever; Ελπίζω πως το word of mouth θα το φέρει έστω στην προσοχή λίγων παραπάνω ανθρώπων τώρα που επιστρέψαμε κι από τις πασχαλινές διακοπές – η ταινία αρέσει πολύ και στην Αμερική πάει τρένο. Είναι ξεκάθαρο μελλοντικό classic, δείτε το και σε μεγάλη οθόνη όσο προλαβαίνετε.