ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Προφανώς δεν φεύγουν όλοι. Ίσως να μη φεύγουν καν οι περισσότεροι. Ίσως μάλιστα κάθε επόμενο χρόνο να φεύγουν λιγότεροι από τον προηγούμενο. Σίγουρα όμως φεύγουν αρκετοί ώστε η Αθήνα τον Αύγουστο να φαντάζει άδεια – ακόμη κι αν δεν είναι. Το Magazine μίλησε με Αθηναίους -επαγγελματίες από διάφορους κλάδους- που παραμένουν στην πρωτεύουσα είτε από επιλογή είτε από ανάγκη και κρατάνε όρθιο το φρούριο.

Τι τους γοητεύει και τι αποστρέφονται στην ήσυχη μεγάλη πόλη; Πώς κυλάει η καθημερινότητά τους; Πού και πώς διασκεδάζουν; Πώς διαχειρίζονται το fomo βλέποντας το timeline τους να «γεμίζει» κόκκους άμμου και να «γυαλίζει» από το αντηλιακό; Πότε πάνε διακοπές; Και, με το χέρι στην καρδιά, αν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά θα συνέχιζαν να πορεύονται έτσι όταν κορυφώνονται τα μπάνια του λαού;

O bartender Σπύρος Αναγνώστου θα έφευγε τον Αύγουστο από την Αθήνα μόνο για χάρη της Μπελίζ ή του Μπαλί

Μένω στην Αθήνα τον Αύγουστο ξεκάθαρα από επιλογή. Νομίζω ότι τελευταία φορά που έλειψα ήταν σε οικογενειακές διακοπές στον Πλαταμώνα πριν από καμιά τριανταριά χρόνια και κάτι ψιλά.

Το πρόγραμμα συνήθως έχει ως εξής: Ξεκούραση κατά τη διάρκεια της ημέρας, κάποιες δουλίτσες του μαγαζιού ίσως, μπασκετάκι το απόγευμα στον Φωκιανό, μία ώρα βάρη για το καλό του μυοσκελετικού και το βράδυ 7 Jokers. Ας ελπίσουμε στα δύο ρεπό την εβδομάδα για φέτος. Κατά τα άλλα, σπίτι με βιβλία και ταινίες, χαλαρό φαγητάκι με φίλους έξω (Annie fine cooking, Άργουρα, Λοκάλι), θερινό σινεμά και ποτάκι μετά (Tiki Bar, Κόκκινος Λωτός, The Bar in Front of the Bar, 7 Jokers).

Παλιότερα έτρωγα κάποιες φρίκες βλέποντας τις φωτογραφίες που ποστάρουν όλοι αλλά τώρα το έχω ξεπεράσει και χαίρομαι για τους άλλους χωρίς να τους φθονώ θανάσιμα. Βοηθάει και το να μην ανοίγεις πολύ facebook και instagram, βασικό αυτό.

Δε θα ξεχάσω ένα καλοκαιρινό βράδυ που στο μαγαζί ήταν μόνο ένας Έλληνας στην μπάρα, συγκεκριμένα ο Χρήστος Χουσέας (σ.σ. bartender) και στο υπόλοιπο εσωτερικό του μαγαζιού ήταν 24 τουρίστες. Κάθισα και τους μέτρησα. Εντάξει, είχαμε και κάποιους Έλληνες στα τραπεζάκια έξω που κάπνιζαν…

Δεν το αλλάζω όμως με τίποτα, 100% τον Αύγουστο στην Αθήνα, εκτός κι αν υπάρξει στο μέλλον η δυνατότητα να είμαι ένα μήνα στο Μπαλί ή στη Μπελίζ. Και τα δύο από «Μπ» δεν θα με χάλαγαν.

Ο Σπύρος Αναγνώστου είναι συνιδιοκτήτης του The 7 Jokers (Βουλής 7, Αθήνα, τηλ.: 2103219225

Ο οδηγός ταξί Πέτρος Κατσαμάκης τον Αύγουστο στην Αθήνα απολαμβάνει τη δουλειά του γιατί δεν έχει πολύ «σταμάτα-ξεκίνα» στο δρόμο

Σε αυτή τη δουλειά είμαι από το 2007. Τον Αύγουστο, όπως ξέρουμε όλοι, ανέκαθεν ήταν πολύ πιο υψηλό το κόστος των διακοπών, οπότε με τη γυναίκα μου πριν από πολλά χρόνια αποφασίσαμε συνειδητά να μένουμε στην Αθήνα και να πηγαίνουμε διακοπές νωρίτερα. Άντε να ξεκλέψουμε και κανένα Σαββατοκύριακο μέσα στο μήνα.

Το ωραίο είναι ότι όπου και να πας τα πρωινά, εκτός από τα λιμάνια που γίνεται ο μεγάλος χαμός, δεν έχει καθόλου κίνηση. Άσε που και το απόγευμα είναι πιο εύκολο να ευχαριστηθείς περιοχές σαν το Μοναστηράκι που τον υπόλοιπο χρόνο γίνεται πανικός.

Το χειμώνα για να τα βγάλεις πέρα πρέπει να ξυπνήσω στις 5 το πρωί. Το καλό είναι ότι τον Αύγουστο μπορώ να κοιμηθώ λίγο περισσότερο γιατί μάλλον θα πάει λίγο καλύτερα η δουλειά – ή αυτό πιστεύω. Γενικά είναι πιο ξεκούραστη η δουλειά, καθαρίζει η πόλη, δεν έχει πολύ σταμάτα-ξεκίνα στο δρόμο.

Ο ξένος έρχεται στην Αθήνα τον Αύγουστο για συγκεκριμένα πράγματα, δηλαδή για να δει Ακρόπολη, Μουσείο, Καλλιμάρμαρο, τσολιάδες, Πλάκα και μετά εξαφανίζεται, πάει στα νησιά. Υπάρχουν οι τουρίστες που παίρνουν ταξί, δηλαδή το σηκώνει η τσέπη τους, και οι άλλοι που προσπαθούν να μη χαλάσουν τίποτα στην Αθήνα -δηλαδή παίρνουν μετρό και βρίσκουν μέσω tripadvisor το πιο φτηνό σουβλάκι που υπάρχει- για να ξοδέψουν όσα έχουν στα νησιά.

Ξέρεις τι γίνεται; Έχει αλλάξει πια η δουλειά του ταξί. Τα νέα παιδιά προσέχουν πολύ, δεν είναι όπως παλιά, τσιγάρο, σκόνη κλπ. Άρα και ο πελάτης νιώθει πιο άνετα, θα πείτε καμιά ωραία κουβέντα, θα σου ανοιχτεί.

Μου έχει τύχει γυναίκα πελάτης το 2018 που την πήρα από το αεροδρόμιο με προορισμό το Καβούρι και άρχισε να βάζει το μαγιό μέσα στο ταξί από τη στιγμή που βγήκαμε στη Βάρης-Κορωπίου. Από τέτοια παλαβά σκηνικά, άλλο τίποτα.

Ο οδηγός αστικού λεωφορείου Βασίλης Κ. βλέπει την Αθήνα τον Αύγουστο σαν όαση

Μου αρέσουν σχεδόν τα πάντα στην Αθήνα τον Αύγουστο. Μένω από επιλογή περίπου μια δεκαετία. Προτιμώ να πηγαίνω διακοπές τον Ιούλιο. Μου αρέσει που φεύγει ο κόσμος και είναι άδειοι οι δρόμοι. Μου αρέσουν τα θερινά σινεμά. Έχει μια ωραία ρομαντζάδα αυτή την εποχή η Αθήνα. Είναι μια μεγάλη πόλη που αδειάζει και αυτό την μετατρέπει σε κάτι διαφορετικό από το χάος που είναι συνήθως. Η πόλη γίνεται όαση.

Τις μέρες που έχω πρωινή βάρδια, μετά τη δουλειά πάω στο σπίτι, ξεκουράζομαι, και το βράδυ βγαίνω για καμιά χαλαρή μπυρίτσα ή θερινό. Τις μέρες που έχω απογευματινή βάρδια, μπορώ με το πάσο μου να ξυπνήσω το πρωί και να τελειώσω όποια άλλη υποχρέωση έχω.

Τον Αύγουστο ως γνωστόν χαλαρώνουν τα δρομολόγια. Μπορεί δηλαδή μία γραμμή να την εξυπηρετούν μόνο δύο λεωφορεία. Αν τύχει να μείνει ο ένας οδηγός από βλάβη -γιατί τα λεωφορεία καταπονούνται πολύ-, φτάνεις μετά εσύ αργοπορημένος αναγκαστικά και ακούς χοντρά πράγματα από τους επιβάτες. Βασικά κάνεις ότι δεν ακούς…

Δεν είμαι και πολύ των social media, περισσότερο δηλαδή τα έχω για μηνύματα ή για να μαθαίνω συναυλιακά νέα, δεν είναι ότι μπαίνω όλη την ώρα, οπότε δεν με νοιάζει που ανεβάζουν όλοι φωτογραφίες από γεμάτες παραλίες, δεν ξενερώνω. Προτιμώ την ησυχία μου. Σε λογικά πλαίσια πάντα. Γι’ αυτό δεν το σκέφτομαι καν. Ξεκάθαρα θα συνεχίσω να μένω τον Αύγουστο στην Αθήνα.

Ο ψυκτικός Γιάννης Λάππας θέλει και μένει στην Αθήνα τον Αύγουστο, γι’ αυτό δεν γκρινιάζει

Λόγω της δουλειάς τα τελευταία τέσσερα-πέντε χρόνια μένω στην Αθήνα και τον Αύγουστο. Διακοπές πάω συνήθως τον Οκτώβριο. Εκτός και αν καταφέρω να τη σκαπουλάρω και ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. Αν βολέψει. Ανάλογα.

Ξεκινάω λοιπόν κάθε μέρα πρωί πρωί, φορτώνω τα εργαλεία μου, πάω και κάνω τοποθετήσεις ή επιδιορθώνω βλάβες και δουλεύω μέχρι το βράδυ, κάποιες μέρες ακόμη και μέχρι τις 9μμ. Αυξάνεται η δουλειά γιατί οι περισσότεροι συνάδελφοι φεύγουν.

Τον Αύγουστο μου αρέσει απίστευτα -τι άλλο;- το ότι πηγαίνεις παντού γρήγορα. Δεν υπάρχει κίνηση πουθενά. Από την άλλη το κακό είναι ότι δεν θα βρεις αρκετά πράγματα που μπορεί να θελήσεις γιατί κλείνουν τόσα μαγαζιά. Από διασκέδαση δηλαδή λίγα πράγματα, συνήθως για φαγητό το Σαββατοκύριακο.

Ακριβώς επειδή αν ήθελα θα μπορούσα να φύγω, δηλαδή δεν είναι και τόσο μεγάλη η ανάγκη να μείνω στην Αθήνα τον Αύγουστο, αλήθεια δεν με χαλάει που ξέρω ότι όλοι οι φίλοι μου κάνουν διακοπές. Θέλω και κάθομαι εδώ. Οπότε δεν γκρινιάζω.

Η ιδιοκτήτρια του θερινού σινεμά «Ζέφυρος» Γεωργία Μουζακιώτη ξεκαλοκαιριάζει με all-time classic ταινίες

Ο σύζυγος μου ξεκίνησε τον Ζέφυρο πριν από 32 χρόνια. Από τότε που έφυγε από τη ζωή, συνεχίζω το έργο του μαζί με τα παιδιά μου. Είναι δηλαδή μία οικογενειακή επιχείρηση. Η δουλειά μας προφανώς είναι το καλοκαίρι, δεν κλείνουμε ούτε ένα βράδυ, συνεχίζουμε ακόμη και μέχρι τον Οκτώβριο αν το επιτρέψει ο καιρός. Ανοίγουμε πρώτοι και κλείνουμε τελευταίοι.

Όταν ζούσε ο σύζυγος φεύγαμε μια εβδομάδα τον Αύγουστο και έμεναν τα παιδιά μας. Από τότε που τον έχασα όμως δεν φεύγω καθόλου. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει η Αθήνα τον Αύγουστο. Έχει ησυχία, όχι κίνηση, γενικά τα πράγματα είναι πιο χαλαρά.

Θυμάμαι πριν χρόνια ένα Δεκαπενταύγουστο που βιαζόταν ο σύζυγος να έρθουμε στο σινεμά. Μη βιάζεσαι, του λέω, τέτοια μέρα θα λείπει όλος ο κόσμος. Προβάλαμε την ταινία «Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη». Ερχόμαστε λοιπόν και η κοσμοσυρροή δεν έχει προηγούμενο! Μου έχει μείνει γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να πάω στην εφορία να σφραγίσω νέα εισιτήρια και μου είπε ο υπάλληλος: «Τι έμαθα; Ήσασταν γεμάτοι χθες;» Έτυχε μια εφοριακός να έρθει στην προβολή και το διέδωσε.

Λένε ότι τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης και όχι μόνο, ότι φεύγει ολοένα και λιγότερος κόσμος από την Αθήνα τον Αύγουστο. Δεν το πιστεύω. Ειδικά φέτος, μετά από δύο χρόνια πανδημίας, έχει ήδη φύγει πολύς κόσμος. Φαίνεται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αδειάζει εντελώς η πόλη. Εμείς έχουμε κιόλας σταθερούς πελάτες. Έχουμε γίνει πια φίλοι.

Το καλοκαίρι όλοι οι σινεφίλ δρόμοι οδηγούν στον Ζέφυρο (Τρώων 36, Άνω Πετράλωνα, 210346 2677)

Η δημοσιογράφος Νίκη Μπάκουλη επιμένει ότι μόνο αν ζήσεις Αύγουστο στην Αθήνα μπορείς να καταλάβεις τη μοναδικότητα της, ως πόλης.

Η αλήθεια είναι πως ουδέποτε είχα συνδυάσει στο μυαλό μου -και τη ζωή μου- τον Αύγουστο με τις διακοπές. Εννοώ πως οι γονείς μου δεν εργάζονταν σε επιχειρήσεις ή οργανισμούς που έκλειναν τον Αύγουστο -για να γίνει η by default επιλογή. Εν τω μεταξύ, άρχισα να δουλεύω στα 18, όταν όπως μπορεί να καταλάβει κανείς δεν ζητούσα συγκεκριμένες ημέρες άδειας. Έπαιρνα ό,τι περίσσευε από τους βετεράνους. Δηλαδή Ιούνιο (έκανα αθλητικά, οπότε τότε τελείωνε η αγωνιστική σεζόν) ή/και Σεπτέμβριο (πριν την έναρξη της νέας αγωνιστικής περιόδου, στο μπάσκετ). Έτσι ανακάλυψα δυο φανταστικές τουριστικές περιόδους και ότι δεν τις προτιμούν πολλοί -να είστε καλά, όπου κι αν είστε. Όταν έτυχε να πάω με σύντροφο μου τον Αύγουστο διακοπές, σε μέρος που είχα επισκεφτεί Ιούνιο, σιχτίρισα την ώρα και την στιγμή. Ήμουν κάπου στα 27. Σκέφτηκα πως αν είναι να αφήνω την οχλοβοή της Αθήνας για αυτήν ενός νησιού, θα ήταν προτιμότερο να αφήνω το λαό να παραθερίζει τον αγαπημένο του μήνα και στο ίδιο διάστημα να απολαμβάνω όσα είχε να δώσει η Αθήνα. Όπως; Δεν υπάρχει κίνηση στους δρόμους ή ουρές στα μαγαζιά και μπορείς να απολαύσεις πράγματα που ενδεχομένως να μην ήξερες πως υπάρχουν -αν είσαι σαν και εμένα και βαριέσαι τις αναμονές ή την ατμόσφαιρα κατάμεστου Μαρακανά όπου και αν πας.

Επειδή μάλλον ο οργανισμός μου εκπαιδεύτηκε/συνήθισε στο να ξεκουράζεται τον Ιούνιο, αν δεν φύγω μέχρι τις 15 Ιουνίου, νιώθω σαν να με έχει πατήσει τρένο. Υπολειτουργώ και πονάω παντού και κάπου στα μέσα Ιουλίου έχω μόνο νεύρα, από την εξάντληση. Περνώ τους μήνες που φεύγετε όλοι στην Αθήνα και όταν ανοίγουν τα σχολεία (δεν απολαμβάνω ιδιαίτερα τα «Γιαννάκη, μην πας βαθιά» ή τα ουρλιαχτά των παιδιών που αγνοούν οι γονείς τους, στις παραλίες), παίρνω το νέο κύκλο άδειας. Από όσα είπα ήδη, μάλλον κατάλαβατε πως δεν έχω παιδιά. Έχω όμως, σκύλους. Και τους παίρνω μαζί μου, γιατί χωρίς Έλληνες στις παραλίες, δεν αναλύω κάθε μέρα τη μικροβιολογική και το ποιος τελικά λερώνει τις θάλασσες και τις ακτές.

Ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι, αλλά μόνο αν ζήσεις Αύγουστο στην Αθήνα μπορείς να καταλάβεις τη μοναδικότητα της, ως πόλης. Μπορείς να περπατήσεις με την ησυχία σου στα μέρη που δεν έχουμε καταστρέψει ακόμα από την ιστορία μας -και ελάχιστα εκμεταλλευόμαστε-, να πας στις παραλίες χωρίς να κάνεις 32 μπάνια στο πήγαινε και άλλα τόσα στο έλα -συν τα box out για να βρεις ξαπλώστρα ή να εξυπηρετείς σαν άνθρωπος-, να δεις φίλους που μένουν στην άλλη άκρη -χωρίς να σκέφτεσαι την κίνηση ή το πού θα παρκάρεις κλπ.

Δεδομένα πρέπει να κάνεις το extra mile για να βρεις έναν καφέ -ενώ υπό νορμάλ συνθήκες είναι παντού γύρω σου- και να κάνεις τα κουμάντα σου, αν καπνίζεις. Αλλά πάντα υπάρχει ένας επιχειρηματίας που έχει αποφασίσει να μείνει πίσω, για να «μαζέψει» όλα τα λεφτά. Και τον ευχαριστούμε.

Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι καφετέριες και εστιατόρια που είναι σε τουριστικές περιοχές (πχ τη «μάνα» του AirBnB, το Κουκάκι) κλείνουν την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, γιατί «έχουν φύγει όλοι». Όχι φίλε. Δεν φεύγουμε όλοι και από ό,τι βλέπω κάθε χρόνο, είμαστε αρκετοί όσοι μένουμε πίσω. Νιώθω σαν να μου ρίχνουν μούντζα που τους προτιμώ άλλους μήνες. Θα μου πεις «να μείνει πίσω υπάλληλος για εσένα;». Θα σου απαντήσω πως χάρη θα του κάνω -αν πάει άλλο μήνα διακοπές.

Μια τυπική αυγουστιάτικη μέρα μου στην Αθήνα κυλάει όπως η όποια ημέρα άλλου χρόνου, όταν μιλάμε για καθημερινές. Έρχομαι στη δουλειά, συνήθως υπάρχει ένα σοβαρό θέμα για να ασχοληθούμε (βλ. πυρκαγιές), μετά κάνω βόλτα τους σκύλους μου χωρίς να αγχώνομαι να μην μας πατήσει κανένα αυτοκίνητο (δεν υπάρχουν παντού παρκαρισμένα και άνετα περπατώ εγώ στη μέση του δρόμου) και αν έχω κέφια, πάω για ένα ποτό ή ένα φαγητό. Θα μου πεις «με ποιον;». Πάντα υπάρχει κάποιος που έχει ξεμείνει. Διαφορετικά πάω μόνη -ναι είμαι από αυτούς, γιατί μένω και σε περιοχή που μια περατζάδα να κάνω στην πλατεία, θα βρω γνωστούς.

Βλέποντας το timeline μου τον Αύγουστο δεν με πιάνει FOMO. Γέλια με πιάνουν. Όλοι ποστάρουν φωτογραφίες από παραλίες -που πέραν του θαυμασμού μου για τη φύση, όλα τα άλλα «στοιχεία» των ντοκουμέντων μου είναι αδιάφορα. Δεν απολαμβάνω ιδιαίτερα -πια- να ψήνομαι κάτω από τον ήλιο, για ατελείωτες ώρες και κουράζομαι μόνο που βλέπω στιγμιότυπα όσων παρτάρουν -being there, done that. Μεγάλωσα. Θα σου ομολογήσω ότι μια φορά με έπιασε FOMO: ήταν όταν είδα φωτογραφία φίλου που είχε πάει Αυγουστιάτικα στην Ισλανδία.

Τους άλλους μήνες, χρησιμοποιώ το μετρό για τις μετακινήσεις downtown. Τον Αύγουστο παίρνω το αυτοκίνητο. Σε μια έξοδο με φίλους από το εξωτερικό τον Δεκαπενταύγουστο, είπα να τους πάω στο κέντρο (Μοναστηράκι, Θησείο κλπ). Πάρκαρα στη Μητροπόλεως. Όταν ήλθε η ώρα της επιστροφής, διαπίστωσα ότι η τροχαία μπορεί να μην λειτουργεί στο 100% τον υπόλοιπο χρόνο, αλλά υπάρχει μια συνέπεια όταν ξέρει πως θα «βγάλει» μεροκάματο -μου είχαν πάρει τις πινακίδες. Υγεία.

Να με πληρώνουν δεν φεύγω από την Αθήνα τον Αύγουστο – εκτός και αν με πληρώσουν για να ταξιδέψω στην Ισλανδία ή την Σκωτία ή την Καλιφόρνια ή όποια άλλη σημείωση έχω στην bucket list μου.

Η Νίκη Μπάκουλη γράφει πυρετωδώς στα sites της 24MEDIA.

Η κτηνίατρος Νάνσυ Μπλέτσα βλέπει την αυγουστιάτικη Αθήνα σαν τον Χαραλαμπίδη στα «Φτηνά τσιγάρα»

Απο φοιτήτρια αλλά και από την πρώτη μου δουλειά ως κτηνίατρος, προτιμούσα να μένω στην Αθήνα τον Αύγουστο. Έπαιρνα με χαρά τις βάρδιες του Αυγούστου που δεν ήθελε κανείς. Πάντα θεωρούσα τις διακοπές του Αυγούστου υπερεκτιμημένες. Πολυκοσμία, κακή ποιότητα υπηρεσιών, ξεθεωμένο προσωπικό, μειωμένες επιλογές σε καταλύματα και σαφώς ακριβότερες διακοπές.

Προτιμώ να σπάω την άδεια μου στα δύο, αρχές καλοκαιριού με ένα ταξίδι στο εξωτερικό και αρχές Σεπτέμβρη ξεκούραση στην Ελλάδα. Φέτος αν και βγήκα λίγο από το πρόγραμμα, ο Αύγουστος θα με βρει στο Παγκράτι να λέω τον πόνο μου στις γάτες που θα φιλοξενώ στο ιατρείο.

Αν και μόνιμη κάτοικος Αθηνών πλέον για πάνω από δεκαπενταετία, ακόμα νιώθω τουρίστας στην πόλη. Η λίστα που έχω αποθηκεύσει στο κινητό με τα μέρη που θέλω να επισκεφτώ στην Αθήνα (όλοι δεν έχουμε τέτοια λίστα;) δεν τελειώνει ποτέ. Εστιατόρια και ταράτσες, μουσεία και πάρκα, ο Αύγουστος με τους πιο ήρεμους ρυθμούς δουλειάς είναι μια καλή ευκαιρία να βγει «δουλίτσα». Ε, μου κακοφαίνεται όταν βρίσκω μέρη κλειστά λόγω διακοπών, αλλά έχω κατανόηση.

Εάν δεν είναι εργάσιμη, μια τυπική αυγουστιάτικη μέρα μου στην Αθήνα κυλάει πολύ ευχάριστα. Κάνω ό,τι θα έκανα στις διακοπές. Αν δεν δουλεύω, πρωινός καφές και βιβλίο στον ίσκιο μιας πλατείας πριν πιάσει η ζέστη, μπάνιο σε κοντινή παραλία, φαγητό με όποιο φίλο έχει ξεμείνει. Αν πάλι δουλεύω, μεσημεριανές κοπάνες, Netflix στη βρεγμένη βεράντα και κάθε δεύτερο βράδυ θερινό σινεμά, εναλλάξ στη δικιά μου Όαση στο Παγκράτι ή ποδαράτο κατηφόρα στη Ριβιέρα στα Εξάρχεια.

Προφανώς, είμαι μεγάλο θύμα του fomo. Φροντίζω λοιπόν μέχρι τον Αύγουστο να έχω προκαλέσει μπόλικο κι από μέρους μου.

Μιας και το κτηνιατρείο μου βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, κάθε Αύγουστο περνάνε από εμάς μπόλικοι τουρίστες που έχουν περιμαζέψει αδεσποτάκια από νησιά και χωριά. Τους τα συνεφέρουμε, τους τα περιποιούμαστε και τα ετοιμάζουμε για να ταξιδέψουν μαζί τους. Δεν έχω καλύτερο από το να φτιάχνω τέτοια διαβατήρια.

Με το χέρι στην καρδιά, Θεοδόση, έχω περάσει Αύγουστο στο Αγρίνιο και στην Καρδίτσα με σαράντα οχτώ βαθμούς. Την αυγουστιάτικη Αθήνα τη βλέπω σαν τον Χαραλαμπίδη στα «Φτηνά τσιγάρα».

H Νάνσυ Μπλέτσα είναι ιθύνων νους του κτηνιατρείου The Pet Society, Ερατοσθένους 33, Παγκράτι, τηλ: 21 1182 8941, facebook.com/thepetsociety.nancybletsa

Η petsitter Κατερίνα Νικολαΐδου πιστεύει ότι ο Αύγουστος είναι μακράν ο καλύτερος μήνας της Αθήνας

Ξεκίνησα να κάνω petsitting πριν από 15 χρόνια, ήταν λίγο μετά το Πάσχα. Χωρίς να το έχω προσχεδιάσει αναγκάστηκα εκείνο τον Αύγουστο να μείνω στην Αθήνα γιατί η δουλειά αυξανόταν μέρα με τη μέρα μέσα στο καλοκαίρι. Από τότε μένω εδώ τον Αύγουστο. Είναι high season για μένα.

Οι δικές μου διακοπές είναι τον Ιούνιο, αμέσως μετά το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος. Βολεύει γιατί τότε, με το που τελειώνουν τα σχολεία, φεύγουν κάποιοι μόνιμοι πελάτες μου, δηλαδή αυτοί που τους βγάζω βόλτα το σκύλο κάθε μέρα. Σταματάει αυτό το κομμάτι της δουλειάς, κι επειδή δεν έχουν αρχίσει ακόμα οι πολλές καλοκαιρινές άδειες, είναι η πιο «νεκρή» μου περίοδος. Πάω λοιπόν τότε, μετά πάλι το Νοέμβριο, που είναι πάλι ψιλονεκρή περίοδος, και ίσως να ξαναπάω μετά τα Χριστούγεννα.

Όλα μου αρέσουν στην Αθήνα τον Αύγουστο. Η πόλη είναι πολύ καλύτερη απ’ ότι τους υπόλοιπους 11 μήνες. Είναι πιο χαλαρή, χωρίς κίνηση, χωρίς νεύρα. Δεν υπάρχουν και πολλά μαγαζιά να πας, οπότε αναγκαστικά είσαι αραχτός όλη μέρα και ξεκουράζεσαι – εκτός από τις ώρες που δουλεύεις. Γενικά μου φαίνεται ότι κάνεις καλύτερες διακοπές από το να πας τον Αύγουστο στη Μύκονο που είναι ο ένας πάνω στον άλλο. Αυτό που δεν αντέχω είναι όσους ανεβάζουν φωτογραφίες στο instagram. Αλλά εντάξει, δεν πειράζει.

Μια αυγουστιάτικη μέρα κυλάει ως εξής: Θα ξυπνήσω γύρω στις 4 το πρωί και θα πάω για τις επισκέψεις μου στις γάτες νωρίς, ώστε να μην έχει ζέστη. Μετά θα πάω στα σκυλάκια από τις 8 ως τις 12. Θα γυρίσω στο σπίτι με το που πιάσει η ζέστη, θα κάνω ένα μπάνιο, θα κοιμηθώ, και το απόγευμα θα κάνω τις υπόλοιπες επισκέψεις μέχρι το βράδυ. Όλα αυτά τα κάνω με το ποδήλατο, σε όλη την Αθήνα, ενώ το χειμώνα κινούμαι συνήθως από κέντρο μέχρι Μαρούσι. Όταν είσαι ποδηλάτης ο Αύγουστος στην Αθήνα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει.

Δε θα ξεχάσω ποτέ κάτι που μου συνέβη πριν από κάποια χρόνια, όταν είχα ξεκινήσει να δουλεύω. Με πήραν τηλέφωνο να κρατήσω ένα κοτέτσι στο Μαρούσι. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα οι φίλοι μου. Τελικά πήγα στη διεύθυνση που μου έδωσαν και ήταν όντως ένα κοτέτσι.

Η Ιωάννα Νικολαΐδου φροντίζει τους τετράποδους συγκατοίκους μας όταν η πόλη αδειάζει: facebook.com/athens.petsitting.g / 698 701 8121

Η travel consultant Ιωάννα Ντελ-Μπορέλο δεν χαλιέται με τίποτα τον Αύγουστο στην Αθήνα

Μένω στην Αθήνα τον Αύγουστο από επιλογή τα τελευταία πέντε χρόνια. Συνήθως λοιπόν πάω διακοπές τέλη Αυγούστου. Ή και καθόλου, δηλαδή μπορεί να το αφήσω για χειμώνα.

Η Αθήνα τον Αύγουστο είναι κάτι παραπάνω από όμορφη. Όλα κινούνται με πιο αργούς ρυθμούς και κάπως έτσι μας προσφέρεται η δυνατότητα να απολαύσουμε απλά και καθημερινά αθηναϊκά δρώμενα, μέρη και πολλά άλλα. Αλήθεια, δεν με χαλάει τίποτα τον Αύγουστο εδώ!

Μια εργάσιμη αυγουστιάτικη μέρα κυλάει όπως και κάθε άλλο μήνα, αλλά με περισσότερη χαλαρότητα – απλό, αλλά πολύ σημαντικό. Αν δεν δουλεύω, τότε σίγουρα το πρόγραμμα έχει μια βόλτα στην Πλάκα και φαγητό σε κάποιο από τα ωραία, μικρά, παλιά μαγειρεία της πόλης, είναι ό,τι καλύτερο. Αυτό κάνουμε με τους φίλους που παραμένουν εδώ, κυρίως φαγητό. Από το κέντρο της Αθήνας μέχρι την Κερατέα για προβατίνα. Ναι, καμιά φορά με πιάνει fomo όταν βλέπω φωτογραφίες φίλων από νησιά, αλλά προσπαθώ να το περιορίζω.

Στη δουλειά προκύπτουν πολλά σουρεαλιστικά σκηνικά τον Αύγουστο. Δεν θα ξεχάσω την επιμονή μια κυρίας να διεκδικήσει τα ένσημά της από το γραφείο μας, ένα τουριστικό γραφείο. Είχε μπερδέψει τη διπλανή δημόσια υπηρεσία με εμάς και ενώ εμείς της εξηγούσαμε ότι δεν πρέπει να φωνάξει εδώ αλλά στο δίπλα κτήριο, εκείνη επέμενε ότι θα φωνάξει την αστυνομία γιατί δεν της λέγαμε την αλήθεια. Αναγκαστήκαμε να κουνήσουμε όποιο διαφημιστικό καραβάκι και σημαιάκι είχαμε προκειμένου να την πείσουμε ότι δεν είμαστε εμείς η δημόσια υπηρεσία που αναζητά. Συμβαίνουν αυτά, τι να κάνουμε. Γι’ αυτό δεν θα άλλαζα αυτό που κάνω. Ίσως μάλιστα να δεχόμουν να έμενα για πάντα στην Αθήνα τον Αύγουστο. Αλλά μόνο τον Αύγουστο…

Η Ιωάννα σας στέλνει διακοπές μέσω του ταξιδιωτικού γραφείου American Tours (Πατησίων 37 εντός στοάς, americantours.gr)

Η ξεναγός Δέσποινα Π. θα έφευγε από την Αθήνα τον Αύγουστο μόνο αν είχε εξοχικό σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό

Διακοπές πάω το χειμώνα. Στην Αθήνα τον Αύγουστο μένω από επιλογή και μάλιστα αρκετά χρόνια. Μου αρέσει που φεύγουν όλοι οι Αθηναίοι. Δεν με ενοχλεί τίποτα. Ακούγεται περίεργο, ε;

Η πόλη αυτή την περίοδο έχει αρκετούς τουρίστες, για την ακρίβεια τους διερχόμενους, είναι όλοι αυτοί που πάνε στα νησιά. Κάνουν μια στάση εδώ το πολύ για μια μέρα, ίσα ίσα για να δουν την Ακρόπολη. Έτσι περνάω κι εγώ τις μέρες μου, τους ξεναγώ στην Πλάκα, την Ακρόπολη, στο Μουσείο της Ακρόπολης, στα αξιοθέατα της Αθήνας. Μια ξενάγηση διαρκεί περίπου τρεις ώρες.

Στους ξένους προφανώς αρέσει πολύ η Πλάκα και το ιστορικό κέντρο. Τους κάνει εντύπωση που οι άνθρωποι είναι τόσο φιλικοί, όπως και το ότι σε σύγκριση με τις πόλεις από τις οποίες έρχονται, στην Αθήνα η ανέχεια δεν είναι τόσο εμφανής. Οι Αμερικάνοι για παράδειγμα μου λένε συνέχεια ότι η Αθήνα έχει πολύ λίγους άστεγους – ή τουλάχιστον έτσι τους φαίνεται.

Να φύγω για ποιο λόγο τον Αύγουστο από την Αθήνα; Αν μου προτείνετε ένα μέρος που δεν είναι πατείς με, πατώ σε, ευχαρίστως να πάω. Στον τουρισμό δουλεύω, οπότε δεν θέλω να πάω κάπου για διακοπές και να γίνεται χαμός. Αν είχα ένα εξοχικό σε κάποιο χωριό χωρίς κόσμο, θα πήγαινα. Αφού δεν έχω, καλύτερα στην Αθήνα.

Ο κλειδαράς Ταξιάρχης Παπαϊωάννου χαλαρώνει βολτάροντας στην Αποστόλου Παύλου

Μένω στην Αθήνα σχεδόν όλο τον Αύγουστο τα τελευταία οχτώ χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι το κάνω περισσότερο από οικονομική ανάγκη. Κλείνουν και οι περισσότεροι συνάδελφοι, οπότε ανεβαίνει η δουλειά για μένα. Ευτυχώς ξεκλέβω συνήθως δυό-τρεις μέρες τον Δεκαπενταύγουστο και φεύγω για κανένα μπανάκι. Εκείνες τις μέρες δηλαδή που φεύγουν οι πάντες.

Μου αρέσει η ησυχία, το ότι δεν υπάρχει άνθρωπος, που λέει ο λόγος. Άσε που βρίσκω να παρκάρω παντού. Όμως το βασικό είναι η ησυχία. Είναι κάτι μοναδικό θα έλεγα.

Ανοίγω το μαγαζί κάθε πρωί και θα πεταχτώ όπου με φωνάξουν. Όπως κάνω δηλαδή και τον υπόλοιπο καιρό. Και όταν βραδιάσει θα πάω για περπάτημα στην Αποστόλου Παύλου, μέχρι το Κουκάκι. Είναι ό,τι καλύτερο το καλοκαίρι. Με χαλαρώνει αυτή η βόλτα.

Πώς μου φαίνεται που το timeline μου πλημμυρίζει με φωτογραφίες φίλων μου από παραλίες; Αδιάφορο. Δεν είναι δηλαδή ότι καταρρακώνομαι, ότι με χαλάει ψυχικά. Όχι, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Όμως με το χέρι στην καρδιά, αν το σήκωνε η τσέπη μου, θα ήθελα κι εγώ κάποια στιγμή να πάω κάπου, να φύγω και να γυρίσω το Σεπτέμβριο.

Ο Ταξιάρχης Παπαϊωάννου είναι ο Κλειδοκράτορας (Δρυόπων 5, Άνω Πετράλωνα, τηλ: 2103428888, kleidaras-kleidokratoras.gr)

Ο απεντομωτής Άρης Πετράκης νιώθει τυχερός που μένει στο Κερατσίνι κι έχει τη θάλασσα δίπλα του

Η δουλειά μου ξεκινάει τον Μάιο και πηγαίνει δυνατά ανάλογα με τη ζέστη ακόμη και μέχρι Δεκέμβριο, δηλαδή πρόπερσι μέχρι και παραμονές Χριστουγέννων ψέκαζα για κατσαρίδες. Εφόσον λοιπόν η δουλειά είναι που με κρατάει στην Αθήνα τον Αύγουστο, θα έλεγα ότι έχει να κάνει περισσότερο με ανάγκη παρά με επιλογή. Η δουλειά ως γνωστόν είναι περισσότερο ανάγκη. Διακοπές συνήθως πάω τον Σεπτέμβριο. Έχει τύχει να πάω και Οκτώβριο.

Αυτό που μου αρέσει είναι ότι κινούμαι πιο εύκολα και πάω πολύ πιο γρήγορα όπου θέλω να πάω. Για μένα οι αποστάσεις στην Αθήνα δεν υπολογίζονται χιλιομετρικά αλλά χρονικά. Μου αρέσει επίσης που πηγαίνεις άνετα στο κέντρο, βλέπεις τους τουρίστες και κάπως «κλέβεις» από το mood των διακοπών τους. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο ήλιος που σε ψήνει.

Η μέρα μου συνήθως ξεκινάει κατά τις 8 το πρωί με δυο-τρία ραντεβού και συνολικά κάνω επτά-οχτώ επισκέψεις, μπορεί να τελειώσω ακόμη και 10 το βράδυ. Είμαι δηλαδή όλη μέρα με ένα τηλέφωνο και ένα ψεκαστήρα στο χέρι. Τουλάχιστον είμαι τυχερός γιατί στο Κερατσίνι που μένω έχει ανοίξει ένας νέος πολυχώρος που λέγεται «Πολυχώρος Λιπασμάτων» και γίνονται πολύ ωραίες εκδηλώσεις, δίπλα στη θάλασσα, αλλά σε αστικό περιβάλλον εννοείται. Επίσης είμαι ποδηλάτης, βγαίνω για βόλτα με κάθε ευκαιρία.

Η δουλειά μου είναι πολύ σουρεάλ από τη φύση της. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πανικό που επικρατούσε την πρώτη χρονιά της πανδημίας. Εμείς ψεκάζουμε και για κορονοϊό. Ήταν το κάτι άλλο για εμάς. Είχαμε δηλαδή τα έντομα, είχαμε και τον κορονοϊό χωρίς να ξέρουμε ακόμη την επικινδυνότητα, οπότε μπαίνοντας σε ένα χώρο προσβεβλημένο, πραγματικά έτρεμαν τα γόνατα μου. Και είμαι από τους ανθρώπους που δεν φοβούνται εύκολα…

Ο Άρης Πετράκης είναι ο άνθρωπος σας για σωστές απεντομώσεις-απολυμάνσεις: enexp.gr

Ο ιδιοκτήτης του Flâneur Souvenirs & Supplies Γιάννης Χυτήρογλου τον Αύγουστο στην Αθήνα νιώθει ότι ταξιδεύει με τους πελάτες του

Τα έξι χρόνια που είμαστε ανοιχτά ως κατάστημα, με τη γυναίκα μου μένουμε πάντα τον Αύγουστο στην Αθήνα. Παλιότερα και οι δύο δουλεύαμε σε φαρμακευτικές εταιρίες που έκλειναν τον Αύγουστο. Ουσιαστικά το Flaneur είναι ένα ταξιδιωτικό στέκι, οπότε αυτός ο μήνας είναι το peak της σεζόν.

Στην αρχή δουλεύαμε επτά μέρες την εβδομάδα, «σπάγαμε» το πρόγραμμα με συναυλίες, και ο στόχος ήταν να πηγαίνουμε διακοπές τον Φεβρουάριο κάπου που να έχει ζέστη. Τώρα όμως που ήρθε η μικρή στη ζωή μας προσπαθούμε να βρούμε νέα πατήματα.

Φέτος γίνεται χαμός από δουλειά. Υπάρχει μια ένταση που δεν την είχα δει ούτε το 2019. Νομίζω ότι μετά από έξι χρόνια είμαστε σε θέση να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Την ένταση λοιπόν, με την καλή έννοια τη φέρνουν οι Αμερικάνοι. Οι «δικοί μας» είναι συνήθως από μέρη όπως η Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο και το Πόρτλαντ. Κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι μέχρι την Ελλάδα και είναι πιο άνετοι ως προς το τι θα ξοδέψουν. Δεν μιλάω κατ’ ανάγκη για υπερκαταναλωτισμό. Έχουν καλό πλάνο και τώρα τους βολεύει που το ευρώ είναι τόσο κάτω σε σχέση με το δολάριο. Ανάλογη είναι και η κατάσταση των Γερμανών του Βερολίνου ή του Αμβούργου που έχουν ένα λίγο πιο διεθνή αέρα. Για παράδειγμα πήγαμε στην πρόσφατη συναυλία των Godspeed You! Black Emperor και είδαμε πελάτες μας.

Στην Αθήνα τον Αύγουστο μου αρέσει ό,τι αρέσει σε όλους. Μπορείς να κατέβεις στο κέντρο πολύ γρήγορα, να παρκάρεις αμέσως, να κυκλοφορήσεις άνετα. Δεν μου αρέσει ότι ψήνεσαι από τη ζέστη όπου και να περπατήσεις. Είναι αυτό το αθηναϊκό πεζοδρόμιο που σε «τηγανίζει». Επίσης δεν μου αρέσει ότι νιώθεις σαν να μπαίνει η πόλη σε sleep mode.

Στο μαγαζί πέρα από όλα τα άλλα πουλάμε και backpacks. Αν και με τη γυναίκα μου δεν είμαστε πολύ της παραλίας, δεν σου κρύβω ότι μας πιάνει κάτι όταν ο κόσμος αγοράζει τσάντες και μας λέει σε ποιο προορισμό θα πάει. Εντάξει, χαιρόμαστε κι εμείς με τη χαρά τους. Νιώθουμε ότι ταξιδεύουμε μαζί τους.

Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις τον Αύγουστο στην Αθήνα είναι το “go with the flow”. Αφού είσαι εδώ, γίνε τουρίστας στην πόλη σου.

Αθηναίοι και μη, ο Γιάννης και η Κατερίνα σας περιμένουν στο Flâneur Souvenirs & Supplies (Φλέσσα 1, Αθήνα, 2103226900, facebook.com/flaneursouvenirsandsupplies, instagram.com/flaneur_souvenirs_supplies