Κάτι συμβαίνει στην ταράτσα και τα μπαλκόνια γνωστού κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας

Πώς ζει η τέχνη μέσα, γύρω και έξω από ένα καταξιωμένο Ίδρυμα τέχνης; Την απάντηση επιχειρεί να δώσει το Ίδρυμα Θεοχαράκη με την 5η διοργάνωση της σειράς δράσεων “THF Raw” αυτό το φθινόπωρο. Το όραμα πίσω από το Raw είναι μία προσπάθεια διαδραστικής σύνδεσης με το ευρύτερο κοινό, μέσα στο πλαίσιο ανακάλυψης του μουσείου ως έναν ζωντανό οργανισμό, ο οποίος διαρκώς αλλάζει.

Αξιοποιώντας τους εναλλακτικούς, μη εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος, δίνεται η δυνατότητα της ανάδειξης, τόσο των αόρατων και αχρησιμοποίητων χώρων όσο και της επιμέλειας έργων τέχνης. Έργα, τα οποία καλούμαστε να δούμε μέσα από ένα νέο πρίσμα σε αυτούς τους ανεπιτήδευτους, αλλά συνάμα “καταξιωμένους” χώρους, στην καρδιά της Αθήνας.

Φέτος, η καλλιτέχνις Χρυσάνθη Κουμιανάκη και η επιμελήτρια Δανάη Γιαννόγλου, μετέχουν σε έναν εν εξελίξει διάλογο, σχετικά με τη γλώσσα και τους κώδικες της Αθήνας. Το RSVP είναι μία δράση που επικεντρώνεται στο άμεσο περιβάλλον γύρω από το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, προσεγγίζοντας τον δημόσιο χώρο μέσα από το ίδιο του το λεξιλόγιο και δημιουργώντας αλληγορίες, που γεφυρώνουν τον αστικό ιστό και το ανθρώπινο σώμα.

Σύμφωνα με το επιμελητικό κείμενο της έκθεσης: “Από έξω προς τα μέσα και πάλι έξω. Η τέχνη γεννήθηκε σε ανοιχτό χώρο, εξελίσσεται, επιμένει και μάχεται. Απορροφά, εισπνέει και εκπνέει. Η φωνή της είναι ένα συλλογικό μουρμουρητό που αφυπνίζεται σε περιόδους αλλαγής, γεφυρώνει την επικοινωνία μεταξύ του σύγχρονου έξω κόσμου και του μοντέρνου εσωτερικού και αναδημιουργεί έναν επιδραστικό διάλογο.”

Τα τελετουργικά και ο συμβολικός τους χαρακτήρας

Απέναντι από το Ίδρυμα Θεοχαράκη, στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, μία τελετουργία λαμβάνει χώρα, πολλές φορές, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το σώμα των Ευζώνων, γνωστοί και ως τσολιάδες, που σήμερα ανήκουν στην Προεδρική Φρουρά, εκτελούν καθημερινά αποστολές συμβολικού χαρακτήρα, όπως η φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη αλλά και του Προεδρικού Μεγάρου. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα συμβολικά τελετουργικά, ο εξοπλισμός, η στολή, η στάση και η κίνηση είναι συγκεκριμένες και ακριβείς.

Η Χρυσάνθη Κουμιανάκη (1985, Ηράκλειο Κρήτης) “διυλίζει” αυτά τα σύμβολα που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή στην πόλη, το ελληνικό τουριστικό προϊόν, την εθνική ταυτότητα, αλλά και την ίδια την έννοια του μνημείου και τα μετατρέπει σε πρωτόκολλα κίνησης που αρθρώνουν μια οπτική μετάφραση του αστικού τοπίου.

Στήθηκε ένα “σκηνικό” που εξελίσσεται στην ταράτσα και τα μπαλκόνια των ορόφων στο Θεοχαράκη.

Ο δημόσιος χώρος, η φθορά, η χρήση του και οι προσωπικές παρεμβάσεις σε αυτόν είναι ένα από τα κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα της εικαστικού, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το κύριο έργο της είναι εγκαταστάσεις που συνδυάζουν διάφορα μέσα όπως μεταλλικές κατασκευές, σχέδιο, εκτυπώσεις, επιτελεστικές δράσεις, βίντεο και ήχο. Η πρακτική της διερευνά την ιδέα της μετάφρασης, δημιουργώντας συμβολικά συστήματα, κωδικοποιήσεις, αλφάβητα και παρτιτούρες που εστιάζουν σε μία μη λεκτική επικοινωνία.

Η καλλιτέχνις εξετάζει και φαντάζεται αλφάβητα που μας οδηγούν σε εναλλακτικές μεθόδους επικοινωνίας ανάμεσα στο κοινό και το έργο, το κτήριο και τη θέα από αυτό.

Τα έργα της προτείνουν διαλόγους, οι οποίοι προκύπτουν ανάμεσα στα διαφορετικά στοιχεία μιας εγκατάστασης, κατά τη διάρκεια της παραγωγής τους, αλλά και σε διάδραση με το θεατή. Συχνά συνεργάζεται με άλλους επαγγελματίες όπως χορευτές, ηθοποιούς, αρχιτέκτονες και τεχνίτες, οι οποίοι έχουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του έργου.

Μια καθοδηγούμενη εμπειρία τέχνης

Με μια γλυπτική εγκατάσταση και ένα σύνολο οδηγιών και κανόνων, οι οποίοι ακολουθούνται από το προσωπικό του Ιδρύματος Θεοχαράκη, δημιουργείται μια καθοδηγούμενη εμπειρία, μέσα και έξω από το κτήριο, η οποία γίνεται υπενθύμιση μιας διαρκούς έκτακτης πραγματικότητας κατά την οποία οφείλουμε να βρισκόμαστε σε μόνιμη επιφυλακή.

Τα γλυπτικά στοιχεία στο μπαλκόνι του 5ου ορόφου και στην πρόσοψη του Ιδρύματος αποτελούν μέρη μιας performance που θα εκτελείται καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Ο επισκέπτης, καλείται να προσεγγίσει τον χώρο σαν θεατρικό σκηνικό, καθώς κινείται διαρκώς ανάμεσα στη σκηνή και στο παρασκήνιο. Ποιοι είναι οι φρουροί και τι φρουρούν; Το έργο συμβαίνει επιλεκτικά κάποιες φορές μέσα στη μέρα, υπό την “επίβλεψη” μιας ομάδας εργαζομένων του Ιδρύματος.

Η καλλιτέχνις εξετάζει και φαντάζεται αλφάβητα που μας οδηγούν σε εναλλακτικές μεθόδους επικοινωνίας ανάμεσα στο κοινό και το έργο, το κτήριο και τη θέα από αυτό. Χρησιμοποιεί ως αναλυτικά εργαλεία τη γεωμετρία και την περιοδικότητα και δημιουργεί συστήματα που συμβάλλουν σε μια ιδιοσυγκρασιακή κατανόηση του βιωμένου περιβάλλοντος, η οποία παραμένει ανοιχτή σε ερμηνείες, όπως και η ίδια η πόλη.

Πληροφορίες

• Καλλιτέχνης: Χρυσάνθη Κουμιανάκη
• Επιμέλεια: Δανάη Γιαννόγλου
• Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη
• Βοηθός Παραγωγής: Νεφέλη Σιαφάκα
• Επικοινωνία: Εύα Καραγιαννάκη
• Τεχνική Υποστήριξη έργου: Φάνης Καφαντάρης,
• Σπύρος Χατζηγεωργίου, Kaur Deljit, Ram Kaler, Sandi Riaset

Info: Διάρκεια έκθεσης: 29 Σεπτεμβρίου–25 Νοεμβρίου 2022 /Ωράριο έκθεσης: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή: 10:00 – 17:00, Πέμπτη: 17:00 – 21:00. Είσοδος ελεύθερη. Κλείστε τη θέση σας εδώ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις