Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΒΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΑΒΟΡΙ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ

Η εκκίνηση του ΝΒΑ (τα ξημερώματα της Τετάρτης) σηματοδοτεί μια ακόμη έκδοση του καλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο. Στη σειρά η 77η καθώς όλα ξεκίνησαν τη σεζόν 1946-47, με πρώτους πρωταθλητές τους Φιλαλντέφια Γουόριορος, που κάποια χρόνια αργότερα μετακόμισαν στο Σαν Φρανσίσκο και από το 1971 έγιναν οι μαχητές της χρυσής Πολιτείας. Το Γκόλντεν Στέιτ, δηλαδή, η ομάδα που κατέκτησε και τον τελευταίο τίτλο, με επικεφαλής τον ανεπανάληπτο Στεφ Κάρι.

Ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά σόου του πλανήτη, επιστρέφοντας από πέρσι στην κανονικότητα μετά μια διετία γεμάτη απρόοπτα λόγω κορωνοϊού, θα μας κρατήσει σε εγρήγορση μέχρι τις 18 Ιουνίου, προγραμματισμένη ημερομηνία του 7ου τελικού των πλέι-οφ της φετινής σεζόν.

Με τον δικό μας Γιάννη Αντετοκούνμπο και το Μιλγουόκι να διεκδικούν και φέτος τον τίτλο το ΝΒΑ είναι και ελληνική υπόθεση, αν σκεφτούμε ότι οι Μπακς, καμιά επικοινωνούν -ελέω Γιάννη και Θανάση- και στη γλώσσα μας.

Ογδόντα δυο ματς έχει η κανονική περίοδο, regular season, που λένε και οι Αμερικανοί, συνήθως λίγο πιο χαλαρή από τα πλέι-οφ, όπου η μάχη για την πρόκριση γίνεται σώμα με σώμα και όσο πηγαίνουμε προς εκείνη που κρίνει τον τίτλο, κόβεται η ανάσα.

Η λίγκα των σουπερ-σταρ και των δισεκατομμυρίων, παγκοσμιοποιημένη όσο καμιά και υπερεθνική (αφού μια από τις 30 συμμετέχουσες ομάδες, οι Τορόντο Ράπτορς εδρεύουν στον Καναδά) είναι ένα υπερθέαμα που κάθε χρόνο κερδίζει νέους φίλους. Η δημοτικότητα του ΝΒΑ αυξάνει διαρκώς, κάτι που συμβαίνει σταθερά από το 1984 και μετά, όταν τις τύχες του ανέλαβε ο αείμνηστος Ντέιβιντ Στερν.

Ο δαιμόνιος δικηγόρος, κομισάριος για 30 χρόνια, συνειδητοποίησε ότι πάνω απ’ όλους έπρεπε να μπουν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των παρκέ, ευτύχησε στα πρώτα του βήματα να παίζουν οι κορυφαίοι όλων των εποχών (Μάτζικ, Μπερντ εν αρχή, Τζόρνταν στη συνέχεια) και επί της ουσίας δημιούργησε το οικοδόμημα, που όσο περνάνε τα χρόνια, γίνεται ολοένα και πιο πολυτελές.

Από την εποχή που οι Έλληνες φίλοι του ΝΒΑ έβλεπαν τους αγώνες από βιντεοκασέτες που έστελνε η περίφημη Pontel (υπάρχει ακόμη ως εταιρεία διανομής) έχουν περάσει τέσσερις δεκαετίες. Η τηλεόραση και βέβαια το διαδίκτυο μας έφερε πολύ κοντά στα αμερικάνικα γήπεδα, υπάρχουν πλέον φίλαθλοι που γνωρίζουν τα πάντα, ακόμη κι αν δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στις ΗΠΑ.

Τα ξέρουμε όλα για το ΝΒΑ. Ή μήπως όχι; Ας δούμε δέκα σημεία αναφοράς -και της φετινής σεζόν συμπεριλαμβανομένης- έτσι ώστε να είστε πανέτοιμοι να παρακολουθήσετε τη σεζόν χωρίς απορίες.

Το ΝΒΑ δεν ειναι ιδιο με το FIBA Basket

Οι διαφορές είναι πολλές, αισθητές και κάνουν το παιχνίδι λίγο έως πολύ διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι κανονισμοί του άλλωστε είναι προσαρμοσμένοι στο να γίνει το παιχνίδι περισσότερο θεαματικό, λειτουργούν πάντα υπέρ της … επίθεσης και την τέρψη των θεατών.

Πρώτα απ΄όλα δεν είναι ίδιες οι διαστάσεις του γηπέδου.

Στο ΝΒΑ ο αγωνιστικός χώρος είναι 28.65Χ15,24 μ, ενώ στην FIBA 28Χ15. Αιτία η γραμμή του τρίποντου, που στις ΗΠΑ είναι στα 7.24μ και στις γωνίες 6.70 (στην FIBA στα 6.75μ). Επίσης ο αγώνας παίζεται σε 48 λεπτά (4 δωδεκάλεπτα) αντί για 40 (4 δεκάλεπτα) με δικαίωμα για κάθε ομάδα να έχει 7 τάιμ-άουτ, έναντι 5 που ισχύουν στο μπάσκετ της FIBA.

Όσο για τους κανονισμούς; Στο ΝΒΑ ο παίκτης αποβάλλεται στα 6 φάουλ (και όχι στα πέντε). Δεν προσμετράται στα προσωπικά φάουλ η τεχνική ποινή, ενώ υπάρχει διαχωρισμός στα αντιαθλητικά φάουλ, που στην επαγγελματική λίγκα χωρίζονται σε Flagrant 1 και Flagrant 2. Πολλά σκληρά φάουλ, που στην Ευρώπη θα τιμωρούνταν ως αντιαθλητικά, στο ΝΒΑ καταλογίζονται απλά φάουλ, κάποιες φορές μάλιστα με λίαν υπερβολικό τρόπο.

Από φέτος, πάντως, το φάουλ που κάνει ο αμυνόμενος, ανακόπτοντας αιφνιδιασμό θα τιμωρείται, σχεδόν όπως και στον υπόλοιπο κόσμο. Μια βολή (αντί για δυο που ισχύει στην FIBA) και κατοχή της μπάλας από τα πλάγια.

Οι προπονητές έχουν δικαίωμα για challenge, μια φορά στη διάρκεια κάθε αγώνα. Αν οι διαιτητές δεν αλλάξουν απόφαση, χάνουν το τάιμ-άουτ.

Οι δυο πιο σοβαρές διαφοροποιήσεις στους κανονισμούς (μετά την κατάργηση της ποινής για άμυνα ζώνης, από τη σεζόν 2001-02) αφορούν:

• Τα αμυντικά 3”, καθώς κανείς αμυνόμενος δεν μπορεί να βρίσκεται στο ζωγραφιστό (που είναι και διαφορετικούς σχήματος, παραλληλόγραμο για το ΝΒΑ, τραπέζιο για την FIBA) περισσότερο από τρία δευτερόλεπτα
• Και την απομάκρυνση της μπάλας πάνω από το στεφάνι και τον θεωρητικό κύλινδρο του καλαθιού. Στην FIBA επιτρέπεται (εκτός αν η μπάλα έχει αρχίσει να μπαίνει στο καλάθι), ένας κανονισμός που ευνοεί τις αμυντικές ομάδες. Στο ΝΒΑ, όμως, θέλουμε … επίθεση.

Υπάρχει, τέλος, και η διαφορετική αντιμετώπιση στα βήματα, αφού οι Αμερικανοί επιτρέπουν το πρώτο βήμα, χωρίς ο επιτιθέμενος να βάλει την μπάλα στο παρκέ (εντάξει, πολλές φορές βλέπουμε αντί για μπάσιμο τον … μεγάλο περίπατο) κάτι που απαγορεύεται ακόμα στην Ευρώπη.

Τριαντα ομαδες, δυο περιφερειες, πεντε κατηγοριες

Από το 2004 το NBA γίνεται με 30 ομάδες. Δεκαπέντε ανά περιφέρεια, δηλαδή σε Ανατολή και Δύση, όπως χοντρικά χωρίζεται το πρωτάθλημα. Κάθε περιφέρεια περιλαμβάνει τρεις κατηγορίες. Αν δεν τις θυμάστε απέξω, να σας τις θυμίσουμε:

ΑΝΑΤΟΛΗ

• Atlantic: Μπόστον Σέλτικς, Μπρούκλιν Νετς, Νιου Γιορκ Νικς, Φιλαντέφια Σίξερς, Τορόντο Ράπτορς
• Central: Σικάγο Μπουλς, Κλίβελαντ Καβαλίερς, Ντιτρόιτ Πίστονς, Μιλγουόκι Μπακς
• Southeast: Ατλάντα Χοκς, Σάρλοτ Χόρνετς, Μαϊάμι Χιτ, Ορλάντο Μάτζικ, Γουάσιγκτον Γουίζαρντς

ΔΥΣΗ

• Northwest: Ντένβερ Νάγκετς, Μινεσότα Τίμπεργουλφς, Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς, Γιούτα Τζαζ
• Pacific: Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, Λος Άντζελες Κλίπερς, Φίνιξ Σανς, Λος Άντζελες Λέικερς, Σακραμέντο Κινγκς
• Southwest: Ντάλας Μάβερικς, Χιούστον Ρόκετς, Μέμφις Γκρίζλις, Νιου Όρλεαν Πέλικανς, Σαν Αντόνιο Σπερς

Θυμίζουμε ότι παλιότερα οι κατηγορίες ήταν τέσσερις (Atlantic, Centrtal στην Ανατολή, Midwest και Pacific στην Δύση) αλλά μετά την αύξηση των ομάδων σε 30, έγινε η αναδιάρθρωση και των κατηγοριών. Κάθε ομάδα παίζει 82 αγώνες στην κανονική περίοδο, 41 εντός και άλλες τόσες εκτός έδρας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 4 ματς με τις τέσσερις της εκάστοτε περιφέρειας (συνολο 16), άλλα τέσσερα με 6 της περιφέρειας στην οποία ανήκει (24) και τρια με τις υπόλοιπες 4 (12). Επίσης αντιμετωπίζει δυο φορές τις ομάδες της άλλης περιφέρειας (30 αγώνες).

Στα πλέι-οφ παραδοσιακά προκρίνονται οι 16 (8 από κάθε περιφέρεια) με το καλύτερο ρεκόρ. Εδώ και δυο χρόνια, ωστόσο, έχει καθιερωθεί το play in tournament. Η ευκαιρία δηλαδή ακόμη και στην 10η ομάδα (εφόσον κάνει δυο νίκες) να περάσει στα πλέι-οφ. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

✒ Από κάθε περιφέρεια περνάνε κατευθείαν στα πλέι-οφ οι έξι πρώτοι.

✒ Μετά το τέλος της κανονικής περιόδου παίζουν ο 7ος με τον 8ο και ο 9ος με τον 10ο κάθε περιφέρειας. Οι νικητές του 7-8, καταλαμβάνουν την 7η θέση. Οι νικητές του 9-10 παίζουν με τους ηττημένους του 7-8 και όποιοι επικρατήσουν καταλαμβάνουν την 8η θέση της περιφέρειας (άρα παίζουν με τον πρώτο και με μειονέκτημα έδρας).

Το πρωταθλημα των ξενων (και των τεσσαρων Ελληνων διεθνων)

Ο ιταλικής καταγωγής Χένρι Μπιασάτι που έπαιξε στους Τορόντο Χάσκις τη σεζόν 1946-47 θεωρείται ο πρώτος ξένος στην ιστορία του ΝΒΑ. Μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του’ 80 έμοιαζε σχεδόν αδύνατο ένας μη Αμερικανός, ακόμη κι αν ήταν ο καλύτερος Ευρωπαίος (ή Νοτιοαμερικανός, ή Αυστραλός) να αγωνιστεί στο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Τους εκτός ΗΠΑ μπασκετμπολίστες οι Αμερικανοί τους αγνοούσαν. Δεν πίστευαν ότι κάποιοι ήταν ικανοί να αγωνιστούν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Τη σεζόν 1980-81 -λέει- οι ξένοι παίκτες αντιπροσώπευαν μόλις το 1.7% του συνολικού αριθμού που έπαιζαν στη λίγκα. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ο … Ισλανδός Πέτουρ Γκούντομοντσον (2.18) θεωρείται ο πρώτος που μεγάλωσε στην γενέτειρά του και εν τέλει αγωνίστηκε στο ΝΒΑ (Πόρτλαντ). Το 1984 εμφανίστηκε ένα θαύμα από τη Νιγηγρία, ονόματι Χακίμ Ολάζουγιον, τον οποίο πάντως οι Αμερικανοί γνώριζαν από την παρουσία του στο κολέγιο του Χιούστον. Έπαιξε στους Ρόκετς και μεγαλούργησε. Ένα χρόνο αργότερα ο Πάτρικ Γιούιν από τη Τζαμάικα θα γινόταν ο σούπερ-σταρ των Νικς.

Δυο Γερμανοί, ο Ντέντλεφ Σρεμπφ και ο μακαρίτης Κρίστιαν Βελπ, άρχισαν να διαψεύδουν την άποψη ότι οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να παίξουν και να ξεχωρίσουν στο ΝΒΑ. Ακολούθησαν οι παίκτες από την πρώην Σ.Ένωση και την ενιαία Γιουγκοσλαβία (Μαρτσουλιόνις, Ντράζεν Πέτροβιτς, Βλάντε Ντίβατς και σία) για να ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι που άρχισε να μεγαλώνει από την στιγμή που το ΝΒΑ με την συμμετοχή της ντριμ-τιμ το 92 στη Βαρκελώνη, έγινε κτήμα όλου του πλανήτη.

Και πάλι όμως τη σεζόν 1997-98 το ποσοστό των ξένων παικτών δεν ξεπερνούσε το 7.6%. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει, αφού οι μη Αμερικανοί μπασκετμπολίστες ξεπερνούν το 25%. Το ένα τέταρτο δηλαδή του συνόλου.

Κι όχι μόνο παίζουν αλλά είναι και οι καλύτεροι: Γιάννης Αντετοκούνμπο, Νίκολα Γιόκιτς, Λούκα Ντόντσιτς, Τζόελ Εμπίντ, είναι οι κορυφαίοι σε ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα (ο Γιάννης το πήρε, ήδη) ενώ άλλοι όπως ο Ντιρκ Νοβίτσκι και ο Τόνι Πάρκερ, η ο Μανού Τζινόμπιλι και ο Πάου Γκασόλ, είναι πλέον βετεράνοι πρωταθλητές…

Πάνω από 100 παίκτες (συνολικά 120) που θα δούμε και φέτος στο ΝΒΑ έχουν γεννηθεί εκτός ΗΠΑ ή είναι και άλλης εθνικότητας (40 οι χώρες που εκπροσωπούνται). Ανάμεσα τους και τέσσερις Έλληνες διεθνείς. Οι τρεις αδερφοί Αντετοκούνμπο (Γιάννης και Θανάσης στους Μπακς, Κώστας στους Σικάγο Μπουλς) και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ (Ντάλας Μάβερικς)

Η χρονιά που ο ΛεΜπρον θα γίνει πρώτος σκόρερ όλων των εποχών

Το 2003 ο ΛεΜπρον Τζέιμς δεν ήταν ακόμη 20 ετών, έπαιζε στο ΝΒΑ για πρώτη φορά -χωρίς να έχει πάει σε κολέγιο- και όλοι έλεγαν ότι (θα) βλέπαμε έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Δεν έπεσε κανείς έξω. Το παιδί από το Άκρον του Οχάιο δικαίωσε τα προγνωστικά, έγινε ένας θρύλος του σπορ που συνεχίζει ακάθεκτος στα 37 του. Φοράει, πλέον, τη φανέλα των Λέικερς της τελευταίας ομάδας με την οποία πήρε το πρωτάθλημα (το 2020), το τέταρτο της καριέρας του (έχει άλλα δυο με το Μαϊάμι και ένα με τους Καβαλίερς του Κλίβελαντ, που μάλλον χάρηκε περισσότερο απ’ όλα).

Ο ΛεΜπρον δεν είναι πια ο άγουρος πιτσιρίκος του 2003, αλλά ένας ώριμος βετεράνος, με την ίδια θέληση για μπάσκετ (πέρσι είχε μέσο όρο 30.3π τον δεύτερο καλύτερο της καριέρας του, προσπαθώντας να σώσει την παρτίδα για τους Λέικερς, χωρίς όμως να τα καταφέρει καθώς η θρυλική ομάδα του LA έμεινε εκτός πλέι-οφ).

Δεν θα πάρουν το πρωτάθλημα οι “λιμνάνθρωποι”, παρόλα αυτά η χρονιά είναι πολύ σημαντική για τον ΛεΜπρον, καθως καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα γίνει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ.

Τεράστιο κατόρθωμα αν σκεφτεί κανείς ότι θα ξεπεράσει τον μεγάλο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ που μετά από μια 20ετή καριέρα και 1.560 αγώνες, μέτρησε 38.387 πόντους (υπολογίζονται μόνο αυτοί της κανονικής περιόδου). Η 20ή σεζόν του ΛεΜπρον στο ΝΒΑ είναι η φετινή. Έχοντας αφήσει πίσω του τον Καρλ Μαλόουν, ο Τζέιμς έχει -μέχρι στιγμής- 1.366 αγώνες και 37.062 πόντους.

Θέλει, δηλαδή, ακόμα 1.326π για να περάσει τον Τζαμπάρ (που έγινε πρώτος σκόρερ βέβαια, επίσης με τη φανέλα των Λέικερς). Αν αγωνιστεί και στους 82 αγώνες της κανονικής περιόδου, χρειάζεται ένα μέσο όρο 16.1π για να φτάσει στην κορυφή. ‘Ηδη ξεκίνησε με 31 πόντους, εναντιον του Γκόλντεν Στέιτ και επειδή ο ΛεΜπρον συνεχίζει με 30άρες, μπορεί να του φτάσουν και τα μισά ματς της σεζόν για να βάλει το όνομα του στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας.

Για να φύγει αυτό του Τζαμπάρ χρειάστηκε να περάσουν 34 χρόνια από τότε που μεγάλος Καρίμ κρέμασε τη φανέλα του! Μια πολύ μεγάλη σεζόν για τον ΛεΜπρον, που δείχνει ανυπόμονος να την ξεκινήσει με τα μάτια στραμμένα και πάνω του

Στο ΝΒΑ δεν παίζουν ρόλο οι προπονητές (not)

Επειδή το παιχνίδι στο ΝΒΑ είναι πολύ γρήγορο, συνήθως οδηγούμαστε σε φάσεις ένας εναντίον ενός, υπάρχει η διάχυτη εντύπωση ότι ο ρόλος των προπονητών δεν είναι τόσο σημαντικός. Ότι οι παίκτες κάνουν του κεφαλιού τους, δεν υπάρχουν συστήματα και ο καθένας παίζει μόνος του. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε.

Αν ίσχυαν όλα αυτά, άλλωστε, δεν θα χρειαζόταν οι ομάδες να δίνουν ένα σωρό εκατομμύρια στους χεντ-κόουτς και τα επιτελεία να έχουν όχι έναν αλλά πέντε-έξι συνεργάτες, ειδικευμένους μάλιστα σε ξεχωριστούς τομείς έκαστος.

Ο Γκρεγκ Πόποβιτς έχει αποδοχές 11.5 εκατομμυρίων το χρόνο, ενώ άλλα 9.5 εκ, βάζει στην τσέπη ο Στιβ Κερ, κόουτς των πρωταθλητών Γουόριορς. Ο Ντοκ Ρίβερς των Σέλτικς και ο Έρικ Σποέλστρα των Χιτ, αμείβονται με 8.5εκ, ενώ μισό εκατομμύριο λιγότερα παίρνει ο Μάικ Μπουλντελχόζερ των Μιλγουόκι Μπακς.

Το επιτελείο, ας πούμε, του Κερ στους Γουόριορς όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις ομάδες αποτελείται από έξι κόουτς και ένα γυμναστή. Η ανάλυση που γίνεται για κάθε παιχνίδι είναι σπουδαία και από τους πάγκους του ΝΒΑ έχουν έρθει και τα εξειδικευμένα στατιστικά, το σκάουτινγκ των αντιπάλων και ό,τι πιο μοντέρνο κυκλοφορεί στην προπονητική.

Το στίγμα του Γκρεγκ Πόποβιτς είχε μείνει ανεξίτηλο για το μπάσκετ που έπαιξαν οι Σαν Αντόνιο Σπερς, ο Κερ στους Γουόριορς λόγω και των παικτών που διαθέτει στο ρόστερ προχώρησε ένα βήμα πιο μπροστά την τρίποντη επανάσταση του Μάικ Ντ’ Αντόνι. Προφανώς οι παίκτες είναι εκείνοι, που κλέβουν τα φώτα της δημοσιότητας, όλοι οι προβολείς πέφτουν πάνω τους, για αυτούς και μόνο γίνεται το παιχνίδι, όμως και ο λόγος των κόουτς είναι σημαντικός.

Και οι αποφάσεις τους επίσης είναι καθοριστικές. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς θα βρεθεί ξανά στον πάγκο των Σπερς για 27η σεζόν και ήδη από πέρσι είναι ο προπονητής με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του ΝΒΑ. Συνολικά 1.344, με τον Ντον Νέλσον που βρισκόταν στην κορυφή της σχετικής λίστας, μέχρι πέρσι, με 1.335 W.

Ο πιο επιτυχημένος προπονητής, ωστόσο, όλων των εποχών παραμένει ο Φιλ Τζάκσον (70.4% ποσοστό νικών και 11 τίτλους, έξι με τους Μπουλς, 5 με τους Λέικερς, δυο περισσότερους από τον θρυλικό Ρεντ Άουερμπαχ). Και τα περισσότερα παιχνίδια, συνολικά 2.487 έχει κοουτσάρει ο Λένι Γουίλκενς (1969-2005, σε εφτά ομάδες)

Οι Γουόριορς είναι η τελευταία δυναστεία

Από το 2015 και μετά οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα του ΝΒΑ. Η τελευταία δυναστεία, δηλαδή. Η ομάδα του Στιβ Κερ μετράει τέσσερις τίτλους (2015, 2017, 2018, 2022) και δύο χαμένους τελικούς (2016, 2019). Τους υπόλοιπους διαθέσιμους τρεις τίτλους μοιράστηκαν ισάριθμες ομάδες. Οι Ράπτορς το 2019, οι Λέικερς το 2020 και οι Μπακς του Γιάννη το 2021.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Κάρι και η τρομερή παρέα του είναι η τελευταία δυναστεία του ΝΒΑ, η ομάδα που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια αλλά και επί της ουσίας επέβαλε και το νέο στυλ μπάσκετ σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό δεν γίνεται συχνά, αναδεικνύει όμως την αντανάκλαση των επιτυχιών των Γουόριορς. Είπαμε, άλλωστε. Το μπάσκετ πλέον είναι πιο παγκοσμιοποιημένο από ποτέ και δεν χρειάζεται να περάσουν δέκα και δεκαπέντε χρόνια για να ακολουθήσουμε μια τάση που υπάρχει στις ΗΠΑ οι πέραν του Ατλαντικού.

Το Γκόλντεν Στέιτ έφτασε συνολικά τους 7 τίτλους (είχε πάρει ένα ακόμη το 1975 με την ίδια ονομασία κι άλλους δυο όταν ακόμη λέγονταν Σαν Φρανσίσκο Γουόριορς) και έτσι πέρασε τους Σικάγο Μπουλς στην σχετική λίστα. Οι “ταύροι” είχαν 6 πρωταθλήματα (δείτε το Last Dance, αν δεν ξέρετε τι εννοούμε) και παραμένει η ομάδα με το απόλυτο ρεκόρ. Σε όσους τελικούς εμφανίστηκε, πήρε το πρωτάθλημα. Δεν έχασε ούτε μια σειρά ο Μάικλ Τζόρνταν. Ο κορυφαίος όλων, για να μη ξεχνιόμαστε. Οι Γουόριορς μετράνε δέκα εμφανίσεις σε τελικούς.

Κοντά στο ρεκόρ των Μπουλς είναι οι Σαν Αντόνιο Σπερς με πέντε πρωταθλήματα σε έξι τελικούς. Αν οι Γουόριορς σημάδεψαν τις εξελίξεις στο σύγχρονο μπάσκετ, οι Σπερς του Πόποβιτς είχαν φέρει το ΝΒΑ λίγο πιο κοντά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, με βάση την οπτική ματιά του προπονητή.

Οι Μπόστον Σέλτικς, που έπαιξαν πέρσι για 22η φορά σε σειρά τελικών είναι η μία από τις δυο μεγαλύτερες δυναστείες στην ιστορία του ΝΒΑ. Η Βοστώνη μετράει 17 τίτλους, οι οκτώ μάλιστα συνεχόμενοι (1959-66) το μεγαλύτερο σερί τίτλων που είδε ποτέ η λίγκα. Άλλα τόσα πρωταθλήματα μετράνε και οι Λέικερς, είτε σαν Μινεάπολις, είτε σαν Λος Άντζελες. Η ομάδα που στην δεκαετία του 80 συνδύασε το μπάσκετ με το σόου-τάιμ, έχει παίξει και στους περισσότερους τελικούς από κάθε άλλη ομάδα. Συνολικά 32.

Μια σεζον προς τιμην του Μπιλ Ρασελ

Η μορφή του ήταν εδώ και χρόνια συμβόλιζε το ίδιο το ΝΒΑ. Παρών σε κάθε σειρά τελικών, ο εμβληματικός Μπιλ Ράσελ πέθανε τον προηγούμενο Ιούλιο σε ηλικία 88 ετών. Αληθινός θρύλος ο 11 φορές πρωταθλητής και άλλες 5 MVP, είναι βέβαια ο μπασκετμπολίστας με τα περισσότερα δαχτυλίδια. Δεν χωρούσαν όλα στα δάχτυλα και των δυο χεριών του. Ένα περίσσευε.

Θέλοντας να τιμήσει τον κορυφαίο αθλητή, το ΝΒΑ αποφάσισε να αφιερώσει τη χρονιά στη μνήμη του Ράσελ. Η φανέλα με το νο 6 θα αποσυρθεί σε όλα τα γήπεδα της λίγκας, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά. Όσοι παίκτες, ωστόσο, είχαν το νο 6 στη φανέλα τους (όπως ο ΛεΜπρον για παράδειγμα) έχουν το δικαίωμα να το κρατήσουν, εκτός αν το αλλάξουν με δική τους απόφαση.

Ο Ράσελ κέρδισε 11 πρωταθλήματα με τους Σέλτικς και ήταν η κυρίαρχη μορφή της “πράσινης” δυναστείας. Γύρω από το τεράστιο κορμί του έχτισε τους Σέλτικς ο Ρεντ Άουερμπαχ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι υπόλοιποι δεν ήταν σουπερ-σταρ. Κάθε άλλο. Η Βοστώνη έχει τους περισσότερους hall of famers από κάθε άλλο κλαμπ του ΝΒΑ!

Οι έντεκα τίτλοι του Ράσελ είναι ένα απλησίαστο ρεκόρ. Εδώ που τα λέμε μόνο ένας παίκτης των Σέλτικς θα μπορούσε να το απειλήσει, ειδικά με το σερί των οκτώ συνεχόμενων τίτλων. Γι αυτό, άλλωστε, στη σχετική λίστα εκτός του Μπιλ Ράσελ (11 τίτλοι σε 13 σεζόν στο ΝΒΑ) και το Σαμ Τζόουνς (10/12) μέχρι να βρούμε παίκτη άλλης ομάδας, μεσολαβούν άλλοι έξι “Κέλτες” (με 8 οι Τομ Χέινσον, Κέι Σι Τζόουνς, Σατς Σάντερς, Τζον Χάβλιτσεκ, Τζιμ Λόσκουτοφ και Φραβκ Ράμσεϊ)

Αμέσως μετά βρίσκουμε τον Ρόμπερτ Χόρι, τον παίκτη που σε όλη την κανονική περίοδο ήταν εξαφανισμένος και όταν άρχιζαν τα πλέι-οφ, έβαζε το ένα μπάζερ μετά το άλλο. Με 7 πρωταθλήματα σε 16 χρόνια καριέρας στο ΝΒΑ, ο Χόρι έχει κατακτήσει τον τίτλο με τρεις διαφορετικές ομάδες (Χιούστον Ρόκετς 1994, 95, Λέικερς 2000,01, 02) και Σαν Αντόνιο Σπερς (2005, 07). Ποιος μίλησε για το κοκαλάκι της νυχτερίδας;

Το πρωτάθλημα των 24 δισεκατομμυρίων δολαρίων και των … δημοκρατικών!

Η φετινή σεζόν είναι η έβδομη από τις εννιά συνολικά, που προβλέπει το τηλεοπτικό συμβόλαιο του ΝΒΑ με τα κανάλια που έχουν εξασφαλίσει τα δικαιώματα. Οι αγώνες καλύπτονται από το ABC, το ESPN, το ΤΝΤ και βέβαια το ΝΒΑ TV. Με 82 ματς για κάθε ομάδα, υπάρχει … άπλετο πρόγραμμα για όλους, αφού το πρωτάθλημα διεξάγεται σχεδόν κάθε μέρα (δες και τις ημερομηνίες στο νο 9).

Το ESPN μεταδίδει τα ματς κάθε Τετάρτης και Παρασκευής, ενώ στο δεύτερο μισό της χρονιάς, έχει και ματς της Κυριακής. Το ABC έχει σε prime time αγώνες του Σαββάτου, ενώ το ΤΝΤ δείχνει τα ματς Τρίτης και Πέμπτης. Όσα δεν μεταδίδονται από τα κανάλια που έχουν πληρώσει για τα δικαιώματα, μπορεί κανείς να τα δει (εφόσον πληρώνει, βέβαια) από το NBA TV.

Σχεδόν 2.6 δις είναι τα έσοδα κάθε χρονιάς, μόνο από τα τηλεοπτικά δικαιώματα που έχει συμφωνήσει η λίγκα. Από του χρόνου αρχίζουν οι συζητήσεις για το νέο συμβόλαιο, με το ΝΒΑ να είναι έτοιμο να ζητήσει τρεις φορές περισσότερα. Περίπου 75 εκατομμύρια δολάρια. Το αμερικάνικο πρωτάθλημα “πουλάει” και έξω από τις ΗΠΑ με την Κίνα -μέχρι να τα κάνει μαντάρα ο ιδιοκτήτης των Χιούστον Ρόκετς- να είναι η μεγαλύτερη αγορά, με έσοδα 4 δις δολαρίων.

Με μέσο όρο 17.184 εισιτήρια σε κάθε αγώνα, τα γήπεδα του ΝΒΑ είναι γεμάτα και αποτελούν πηγή εσόδων για όλα τα κλαμπ. Το σόου θέλουν να το βλέπουν όλοι και η μέση τιμή ενός εισιτηρίου είναι 77 δολάρια και κάτι ψιλά σεντς. Το εύρος των τιμών είναι τεράστιο, καθώς ξεκινούν από 10 και φτάνουν μέχρι τα 77.000 δολάρια για τους hot αγώνες της σεζόν.

Ποιοι όμως παρακολουθούν το ΝΒΑ; Η τελευταία έρευνα θέλει τους λευκούς να αποτελούν το 34% των φανς. Οι μαύροι αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία με 47% και η λίγκα ανήκει σίγουρα στους δημοκρατικούς, παρά στους ρεπουμπλικάνους. Το ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στο blak lives matter δεν είναι τυχαίο…

Οι ημερομηνίες της χρονιάς