ΑΥΤΟΨΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ: “ΑΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΟΥΝ, ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ”

Στη γειτονιά του Κολωνού, πέντε στενά πάνω από τη Λένορμαν, οι άνθρωποι στα μέσα Οκτωβρίου παρακολουθούν ακόμη τηλεόραση με ανοιχτά παράθυρα. Οι οθόνες παίζουν πλάνα γι’ αυτό που συμβαίνει ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι τους. Έπειτα, βγαίνουν στον δρόμο και ανεβοκατεβάζουν τους αντίχειρες στις οθόνες των κινητών τους. Μία χώρα-timeline παρακολουθεί με αποτροπιασμό την υπόθεση του Κολωνού.

Τα ρολά του καταστήματος του 53χρονου είναι κατεβασμένα και γραμμένα με συνθήματα. Το ίδιο και το βανάκι του, που είναι παρκαρισμένο ακριβώς απέναντι. «Βιαστή ψόφα». Από το μαγαζί πέρασαν οργανωμένοι οπαδοί, αλλά και φασίστες που φωτογραφήθηκαν με πανό, ζητώντας κρεμάλες κλπ. Κι επίσης μέλη φεμινιστικών οργανώσεων – ίσως το πιο ενθαρρυντικό πράγμα που συνέβη τις τελευταίες μέρες στον Κολωνό. Το πρόβλημα είναι ότι κανένα κίνημα, καμία πολιτική ορθότητα, ούτε καν οι λυρισμοί στα σόσιαλ μίντια, δεν φαίνεται να φτάνουν πραγματικά ως εδώ. Οι καθημερινοί άνθρωποι είναι πια πολύ κυνικοί για όλα αυτά. Ακόμη και το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» μοιάζει να αφορά μόνο τους πονηρούς, δηλαδή αυτούς που θέλουν να βγάλουν λεφτά από το παραπάνω πακέτο.

Το μεσημέρι της Τετάρτης η ΕΣΗΕΑ ζήτησε από τα τηλεοπτικά κανάλια να απομακρυνθούν από το σπίτι της 12χρονης, που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το κατάστημα. Το ίδιο απόγευμα, τα κανάλια έγιναν περισσότερο κάτω από το μπαλκόνι της οικογένειας. Κανιβαλισμός σε πακέτο τηλε-μάρκετινγκ. «Θεός φυλάξοι, να αλλάξουμε θέμα, στείλτε μήνυμα για το δώρο-συσκευή». Πότε τα μίντια δεν ήταν περισσότερο άγρια. Λίγο πριν τις 5 το απόγευμα αστυνομικοί με πολιτικά πήραν με περιπολικό τη μητέρα του κοριτσιού για τη ΓΑΔΑ. Τις επόμενες ώρες όλοι στη γειτονιά μιλούσαν για τη μάνα του παιδιού και όχι για τον βιαστή του παιδιού.

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Δίπλα στο σπίτι της οικογένειας του κοριτσιού, υπάρχει ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Την Τετάρτη όλοι οι γονείς πήγαν στο φροντιστήριο κρατώντας τα παιδιά τους από το χέρι. Οι άνθρωποι στον Κολωνό μιλούν στις κάμερες με μεγάλη ευκολία. Οι πιο πολλοί το κάνουν με όρους Tik-tok, έχοντας αποστηθίσει αυτά που έλεγαν νωρίτερα παρακμιακές περσόνες στην τηλεόραση. Σαν να ξέρουν ότι σε λίγες ώρες τα φώτα θα σβήσουν. Εκ των υστέρων, όλοι λένε ότι γνώριζαν. Οι περισσότεροι φαίνεται να λένε την αλήθεια. Μετά από αυτό, αρχίζουν να λέγονται αυτά που δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν, τουλάχιστον στην πρώτη φάση της υπόθεσης. «Είναι πολλοί μπλεγμένοι και τους κρύβουν», «Κοίτα το βανάκι, είχε βάλει νάιλον σακούλες στα παράθυρα».

Η κουβέντα στη γειτονιά αλλάζει γρήγορα. «Ο άνθρωπος που έχει το κατάστημα πιο δίπλα, έπαθε έμφραγμα με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ». «Έχω τέσσερα παιδιά, δηλαδή επίδομα 1.600 ευρώ στο δίμηνο». Δεν είναι υπερβολή, είναι το δεύτερο πράγμα που θέλουν να συζητήσουν μετά την ιστορία του παιδιού. Μετά από περίπου 15χρονια διαρκούς κρίσης και παρακμής, πολλοί άνθρωποι στις γειτονιές της Αθήνας δεν έχουν να περιμένουν απολύτως τίποτα. Τα επιδόματα είναι μια στατιστική, το τελευταίο πράγμα που κράτα τα κεφάλια πάνω από την επιφάνεια. Τα λαϊκά στρώματα, οι πρώην μικροαστοί, ακόμη και όσοι θεωρούνται «νοικοκυραίοι» για τους γνωστούς λάθος λόγους, συμπιέζονται συνεχώς προς τα κάτω και τρώνε τις σάρκες τους. Χειρότερο από το να αισθάνεσαι την οργή και την αδικία, είναι να μην αισθάνεσαι τίποτα.

Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ακραίες φιλελεύθερες πολιτικές δεν περιφρονούν απλώς τους ανθρώπους – κάνουν κάτι χειρότερο. Πιέζουν προς τα κάτω τον φτωχότερο πληθυσμό, ανάμεσα στον οποίο και τις προνομιούχες ελίτ δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Καμία κοινωνική πρόνοια ή δίκτυο προστασίας. Οι ευάλωτοι έρχονται σε απευθείας επαφή με τους προνομιούχους, επομένως είναι καταδικασμένοι να συνθλιβούν, γιατί πολύ απλά δεν έχουν καμία πιθανότητα να τα καταφέρουν.

Είναι τρομακτικό να είσαι παιδί ή γυναίκα. Το πρώτο εξάμηνο του 2022, το Χαμόγελο του Παιδιού έλαβε 557 καταγγελίες για κακοποίηση και παραμέληση, που αφορούσαν 964 παιδιά – οι 14 περιπτώσεις ήταν για σεξουαλική κακοποίηση. Το πρόβλημα είναι ότι καμία κρατική αρχή στην Ελλάδα δεν έχει πλήρη εικόνα της κατάστασης, καθώς δεν γίνεται συστηματική καταγραφή και επεξεργασία των καταγγελιών.

“ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ”

Τον Νοέμβριο του 2021 η κυβέρνηση ανακοίνωσε την εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου δράσης για την προστασία των παιδιών από τη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση. Έναν χρόνο μετά, το θέμα δεν έχει καν συζητηθεί στη Βουλή. Την ίδια στιγμή, οι κοινωνικές δομές είναι είτε υποστελεχωμένες είτε ανύπαρκτες. Πού μένει σήμερα το 12χρονο κορίτσι του Κολωνού και τα αδέρφια της; Και κυρίως, πού θα βρίσκονται σε έναν χρόνο από τώρα. Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με βεβαιότητα.

Στο μεταξύ στον Κολωνό, τα νέα μεταδίδονται αστραπιαία, διογκώνονται και ύστερα εξαϋλώνονται, αφήνοντας πίσω ένα ίχνος οργής πάνω στο οποίο θα καθίσει το ίχνος της επόμενης παρόμοιας ιστορίας. Η σιωπή διαδέχεται τη ντροπή και το πιο ασφυκτικό στοιχείο στην υπόθεση είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κάθαρση, δηλαδή που να ταιριάζει στη δική μας ψυχοσύνθεση. Καμία αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα, κανένας αποτροπιασμός στα σόσιαλ μίντια δεν είναι δυνατόν να πετύχει κάτι τέτοιο.

Απέναντι από το κατάστημα του 53χρονου υπάρχει ένα ωραίο παρκάκι. Μια παρέα γερόντων στέκονταν και μιλούσαν χαμηλόφωνα. «Αν μας ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι, θα πούμε ότι είμαστε από άλλη γειτονιά».