Ο άγνωστος ποιητής Καρλ Μαρξ και ο έρωτας για την Τζένη: “Τα δύο αστέρια”

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Κάρολος Μαρξ έγραφε και ποίηση, πέρα από τις ιστορικές αναλύσεις του για τον καπιταλισμό και την υπέρβασή του. Η συλλογή με τίτλο “Ερωτικά ποιήματα” κυκλοφόρησε στην Ελλάδα, το 1982, από τις εκδόσεις “Ερατώ”, σε μετάφραση και εισαγωγή του ποιητή και συγγραφέα Ευγένιου Αρανίτση.

Ο Μαρξ γνώρισε τη κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του, βαρόνη Γιοχάνα Βέρθα Ιουλία Τζένη φον Βεστφάλεν, ή Τζένη Βεστφάλεν στα 18 του χρόνια. Η υψηλή της μόρφωση και ο δυναμισμός της, κέρδισαν τη καρδιά του νεαρού Μαρξ και τελικά παντρεύτηκαν μετά από επταετή δεσμό. Η ένωσή τους όμως δεν ήταν εύκολη υπόθεση, λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής της ερωμένης του. Ο αρραβώνας των δύο έμεινε κρυφός, μόνο οι δυο πατέρες των νέων ήξεραν για αυτόν. Ο Λούντβιχ φον Βεστφάλεν, πατέρας της Τζένης, έθεσε ως όρο ο γάμος των δύο να γινόταν μόνο όταν ο Καρλ τελείωνε το πανεπιστήμιο.

Ο πατέρας του Καρλ, συνήθιζε να διαβάζει στη Τζένη τις επιστολές που έστελνε εκείνος στο Τρίερ από τη Βόννη και μετέπειτα το Βερολίνο, όπου συνέχιζε τις σπουδές του. Μέσα στα επτά χρόνια που μεσολάβησαν από τη γνωριμία του ζεύγους μέχρι τον γάμο τους που κράτησε για τριάντα δύο χρόνια, ο Μαρξ πρόλαβε να απευθύνει στην μέλλουσα σύζυγό του τέσσερις τόμους με ερωτικά ποιήματα. “Είναι κολασμένα ευχάριστο για έναν άνδρα να ξέρει ότι η γυναίκα του, ζει πάντα στη φαντασία μιας ολόκληρης πόλης ως η “ποθητή πριγκίπισσα”, έγραφε εκείνος σε επιστολή του 1863 προς τη σύντροφο της ζωής του.

Ένα τα ερωτικά ποιήματα του Μαρξ προς τη “μούσα” του, “τα δύο αστέρια”, μελοποιήθηκε προσφάτως από τον συγγραφέα Παναγιώτη Μανιάτη και τον μουσικό Me of Curse.

Τα Δυο Αστέρια

Πολύ μακριά
στα βάθη τ’ ουρανού
Ζούνε δυο μικρά
χαριτωμένα άστρα
Που αιώνια απομακρύνονται
το ένα απ’ τ’ άλλο
Κι αιώνια προσπαθούνε
να πλησιάσουν.

Απλώνουν τα φτερά τους
τ’ αραχνοΰφαντα
Για να ‘ρθουνε το ένα
δίπλα στο άλλο
Αλλά και τα δυό τους
φεύγουν προς τα πίσω
κάθε φορά που πρόκειται
ν’ αγγίξουν.

Τζένη, γνωρίζεις
Αυτά τ’ αστέρια;
Ή θά πρέπει μήπως
να σου πω στ’ αλήθεια
Ότι δε μας μοιάζουν-
Γιατί είμαστε πάντα μαζί.

Εκεί πέρα
στο άπειρο Σύμπαν
Μέσα από το πόλεμο
των φυσικών στοιχείων
Φτάνει στη καρδιά σου
το ρέμα της αγάπης μου,
Της ανυπομονησίας μου
και της θλίψης.

Σχετικά με το πώς έγινε η μεταξύ τους συνεργασία, οι δύο καλλιτέχνες αναφέρουν στο NEWS 24/7 πως ο Παναγιώτης Μανιάτης διατηρούσε από παλαιότερα ένα κανάλι στο YouTube όπου έκανε απαγγελίες τις οποίες έντυνε μουσικά με σοβιετική/επαναστατική μουσική, και στη συνέχεια τη μουσική δημιουργία ανέλαβε ο Me of Curse.

“Ο Παναγιώτης είναι μανιώδης αναγνώστης και από το αρχείο του ανασύρει κατά καιρούς ποιήματα που τον άγγιξαν. Ένα από αυτά ήταν και το ποίημα του Μαρξ”, μας λέει ο Me of Curse.

Σχετικά με το πόσο τελικά χρειαζόμαστε την ανάγνωση των έργων του Μαρξ στη σημερινή εποχή, οι καλλιτέχνες μας απαντούν: “Έπειτα και από τις ανατροπές στον 20ο αιώνα, τον χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ. Όχι μόνο τον ώριμο φιλόσοφο και διανοητή Μαρξ αλλά ακόμα περισσότερο τον ρομαντικό και ονειροπόλο νεαρό ποιητή”. Τέλος, αναφορικά με το ποια είναι τα επόμενα πλάνα τους, απαντούν αινιγματικά: “Ακολουθώντας τους κανόνες της καλλιτεχνικής συνωμοτικότητας δε θα σου αποκαλύψουμε κάτι, μα μπορούμε να σε διαβεβαιώσουμε πως μαζί με τους αναγνώστες σας, θα μας ξαναβρείτε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας”.

Το who is who των καλλιτεχνών

Ο Παναγιώτης Μανιάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης και ακτιβιστής, γεννήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1986. Σπούδασε Φυσική στο Ε.Κ.Π.Α. Είναι διαχειριστής του μπλογκ mauroflight.wordpress.com και συντελεστής στο διαδικτυακό περιοδικό katiousa.gr. Έχει λάβει μαθήματα στο πολιτιστικό στέκι της ΚΝΕ. Εισηγητής σεμιναρίου για τον πρώιμο σοβιετικό κινηματογράφο στον Πανεπιστημιακό Όμιλο Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Αγίου Δημητρίου και Νοτίων Προαστίων καθώς και σε εργατικά σωματεία.

Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει το λογοτεχνικό δοκίμιο “Η ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση” (εκδ. Δίαυλος 2014) τη μετάφραση “Εκκεντρισμός” (εκδ. ΚΨΜ), της αντίστοιχης σοβιετικής καλλιτεχνικής ομάδας στην ΕΣΣΔ της δεκαετίας του ’20 ενώ το 2020 κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή “Εγκλωβισμένος σ’ έναν άδικο κόσμο” (εκδ. Εντύποις), εγχείρημα σύγχρονης μαρξιστικής ποίησης, με χαρακτήρα επαναστατικό, αβανγκαρντιστικό.

Τέλος, έχει μεταφράσει κείμενα καλλιτεχνικών ομάδων του μεσοπολέμου σε μια προσπάθεια να γνωστοποιήσει στο ελληνικό κοινό τα επιτεύγματα της σοβιετικής και της μοντερνιστικής πρωτοπορίας την επίδραση των οποίων διερεύνησε στα ταξίδια του σε 25 χώρες του κόσμου.

Ο Me of Curse είναι μουσικός και γεωπόνος, έχει παίξει μπάσο στους God’s own Medicine, κιθάρα στους Victory Collapse, κιθάρα, φωνή στους Mother Tree και τους Psycho Dravinjas και έχει κυκλοφορήσει δύο DIY cd σε περιορισμένα αντίτυπα. Οι επιρροές του εκτείνονται από την folk και την ψυχεδέλεια των 60s, μέχρι την avant-prog σκηνή των 70s και το post punk.

Μαζί τρέχουν ακανόνιστα side project στο οποίο ο Παναγιώτης Μανιάτης απαγγέλει και ο Me of Curse γράφει μουσική. Ηχογραφούν ποιήματα αριστερών, προοδευτικών καλλιτεχνών.

Μεταξύ άλλων έχουν μελοποιήσει τα “Θα πάμε στο φεγγάρι κι ακόμα πιο πέρα” του Ναζίμ Χικμέτ, και το διάσημο “Περίμενέ με” του Κονσταντίν Σιμόνοφ γραμμένο για την αγαπημένη του, στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Όπως φυσικά και το ποίημα “τα δύο αστέρια” που σας παρουσιάσαμε παραπάνω.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις