Λίβανος: Γιορτάζει την 76η επέτειο ανεξαρτησίας εν μέσω συνεχιζόμενων κινητοποιήσεων

Ο Λίβανος γιορτάζει σήμερα την 76η επέτειο από την ανεξαρτησία του εν μέσω λαϊκών κινητοποιήσεων έναντι στην κυβερνώσα ελίτ, με τους διαδηλωτές να ελπίζουν σε «μια νέα ανεξαρτησία» για τη χώρα.

Από τις 17 Οκτωβρίου η χώρα ζει στους ρυθμούς του άνευ προηγουμένου κινήματος διαμαρτυρίας ενάντια σε όλο το πολιτικό σύστημα, το οποίο οι πολίτες θεωρούν ανίκανο και διεφθαρμένο. Οι διαδηλώσεις έχουν δημιουργήσει σε χιλιάδες Λιβανέζους την επιθυμία ανατροπής του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας τους, το οποίο παραμένει ίδιο εδώ και δεκαετίες.

«Είναι η πρώτη φορά που οι Λιβανέζοι, όλες οι κοινότητες μαζί, διαδηλώνουν μαζικά χωρίς να υπάρχει κάλεσμα από κάποιο κόμμα και ενάντια σε όλα τα κόμματα», δηλώνει η Ταμάρα, μια 21χρονη φοιτήτρια από τη Βηρυτό. «Αυτή είναι η πραγματική ανεξαρτησία», προσθέτει.

Στις 22 Νοεμβρίου 1943 ο Λίβανος, που βρισκόταν υπό γαλλική κυριαρχία από το 1920, κερδίζει την ανεξαρτησία του έπειτα από λαϊκές κινητοποιήσεις, στις οποίες συμμετείχαν μαζί χριστιανοί και μουσουλμάνοι.

Ωστόσο στη συνέχεια τη χώρα συγκλόνισε ένας εμφύλιος πόλεμος, από το 1975 ως το 1990 και δύο ξένες κατοχές, μία ισραηλινή (1978-2000) και μία συριακή (1976-2005). Και παραμένει βαθιά διχασμένη, σε επίπεδο δογμάτων και πολιτικής.

«Παρελάσεις πολιτών»

Φέτος όμως στην πλατεία Μαρτύρων, προπύργιο των διαδηλώσεων, ο Ουαζίντ προετοιμάζεται να γιορτάσει την ανεξαρτησία με διαφορετικό τρόπο.

«Θέλουμε να πάρουμε την ανεξαρτησία μας από (…) τους διεφθαρμένους που μας κυβερνούν», τονίζει αυτός ο 26χρονος διαδηλωτής.

«Όταν έφυγαν οι Γάλλοι (…) μας κατέλαβαν άλλοι», σημειώνει αναφερόμενος στα κόμματα που κυβερνούν τον Λίβανο επί δεκαετίες.

Εξάλλου λόγω των κινητοποιήσεων έχει αλλάξει το πρόγραμμα των εορτασμών.

Η παραδοσιακή στρατιωτική παρέλαση που πραγματοποιείται κάθε χρόνο με φόντο τη θάλασσα περιορίστηκε σε μια μικρή παρέλαση που έγινε σήμερα το πρωί στον περίβολο του υπουργείου Άμυνας, παρουσία του προέδρου Μισέλ Αούν και του παραιτηθέντα πρωθυπουργού Σάαντ Χαρίρι.

Η γιορτή που κανονικά πραγματοποιείται στο προεδρικό μέγαρο ακυρώθηκε.

Για τον Ουαζίντ αυτό αποτελεί από μόνο του μία ακόμη «νίκη» για το κίνημα διαμαρτυρίας, εξαιτίας του οποίου παραιτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου ο Χαρίρι και το οποίο εμπόδισε τη διεξαγωγή δύο συνεδριάσεων του κοινοβουλίου που θα εξέταζε ένα νομοσχέδιο για την παροχή γενικής αμνηστίας.

Εξάλλου δεν διαφαίνεται έξοδος από την αντιπαράθεση, την ώρα που ο Λίβανος έχει βυθιστεί σε οικονομική κρίση. Ο Αούν επανέλαβε χθες Πέμπτη την έκκλησή του για «διάλογο» με τους διαδηλωτές, χωρίς ωστόσο να διατυπώσει κάποια συγκεκριμένη πρόταση.

Η αποφασιστικότητα των πολιτών δεν μειώνεται, ούτε και οι εκκλήσεις στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης για τη διοργάνωση «παρελάσεων των πολιτών» με αίτημα την αποχώρηση των κυβερνώντων.

Στη Σάιντα είναι προγραμματισμένη μία συγκέντρωση με σύνθημα την απελευθέρωση από «το σκοτάδι, την κλοπή, τη διαφθορά και τη φτώχεια».

Κινητοποίηση της διασποράς

Στη σύγχρονη ιστορία του ο Λίβανος έχει ζήσει και άλλα λαϊκά κινήματα.

Το 2005 «η επανάσταση του Κέδρου» ξέσπασε μετά τη δολοφονία του τότε πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι, για την οποία κατηγορήθηκε η Συρία.

Όμως οι τεράστιες διαδηλώσεις που οδήγησαν στην αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων είχαν πραγματοποιηθεί έπειτα από έκκληση πολιτικών κομμάτων.

«Η αίσθηση φέτος είναι διαφορετική», εκτιμά η 55χρονη Ντίνα Αμπού Νταρ. «Είναι η πρώτη φορά που η γιορτή της ανεξαρτησίας έχει νόημα για εμένα».

Οι Λιβανέζοι έχουν τη στήριξη και πολλών συμπατριωτών τους που έχουν μεταναστεύσει και οι οποίοι αποφάσισαν να συμμετάσχουν στη φετινή γιορτή.

Στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης δημιουργήθηκε μια εκστρατεία, εξηγεί η Τρέισι Σάαντ, μια φοιτήτρια 23 ετών που ζει στο Άμστερνταμ και είναι εκ των διοργανωτών. «Οργανωθήκαμε σε ομάδες για να βρούμε καλύτερες τιμές εισιτηρίων», προσθέτει.

Εκατοντάδες άνθρωποι αναμένονται στον Λίβανο από την περιοχή του Κόλπου, τη Βόρεια Αμερική, ακόμη και από την Αυστραλία. Θα μεταβούν εν πομπή από το αεροδρόμιο ως την πλατεία των Μαρτύρων για να συμμετάσχουν στις λαϊκές κινητοποιήσεις.