ΚΙΝΑΛ: Η ρητορική της επιστροφής είναι πανηγύρι λέξεων χωρίς προοπτική για τη χώρα

Τι το καινόν, το καινούργιο, το φρέσκο εισκομίζει το ΚΙΝΑΛ στην πολιτική ζωή; Αρκούν οι αναφορές στην Σοσιαλδημοκρατία που επανακάμπτει; Τι θα σημάνει για το μέλλον της χώρας η θεμιτή επιδίωξη των υποψηφίων αρχηγών του να αυξηθεί το εκλογικό ποσοστό του κόμματος ώστε να υπολογίζεται μελλοντικά ως κεντρικός παίκτης κι όχι ως βολικός μικροεταίρος;

Στον ορίζοντα της ασκούμενης μικρο-πολιτικής αυτά(νέος αρχηγός, διεύρυνση, συνεργασίες κλπ) ασφαλώς και έχουν τη σημασία τους. Όμως ο ορίζοντας αυτός είναι περιορισμένος. Διότι το πολιτικό υποκείμενο-όλα τα κόμματα κι όχι μονάχα το ΚΙΝΑΛ- δεν ενδιαφέρεται και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις ιλιγγιώδεις εξελίξεις της τεχνητής νοημοσύνης και της νέας ψηφιακής εποχής εν γένει, εξελίξεις εξόχως ανατρεπτικές σε όλα τα κρίσιμα πεδία (είδος Ανάπτυξης, ολωσδιόλου διαφορετικές εργασιακές σχέσεις κλπ).

Ένα πολιτικό σύστημα που χασμάται, αδυνατεί να αναμορφωθεί και να περιορίσει ή να εξαλείψει τα παθογενή του. Προπάντων είναι ανίκανο να φανταστεί και να συλλάβει την εικόνα ως και του εγγυτάτου μέλλοντος.

Η προσέγγιση των προβλημάτων γίνεται ως επι το πολύ με όρους παρωχημένους. Η επεξεργασία λύσεων και η συγκρότηση προτάσεων π.χ. για το μείζον θέμα της Οικονομίας υπακούει τη λογική περασμένων εποχών ή στην μερική αντιμετώπιση υφισταμένων ζητημάτων( π.χ. περιορισμός της ασύδοτης αγοράς).

Ο μόνος εκ των υποψηφίων αρχηγών που είχε κάτι ουσιαστικό να πεί επ΄αυτών ήταν ο Παύλος Γερουλάνος. Μίλησε για «βαθιά άρρωστο πολιτικό σύστημα», συνέδεσε τις επενδύσεις και την Ανάπτυξη με την μεταφορά εξουσίας από την κυβέρνηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε θεσμικούς φορείς και, τέλος πάντων, είχε επεξεργασμένη μια συγκεκριμένη πρόταση (Αποκέντρωση).

Επίσης ήταν ο μόνος που είπε το αυτονόητο για τις μετεκλογικές συνεργασίες. Ότι είναι εφικτές με βάση προγραμματικό πλαίσιο, επομένως με όρους και προϋποθέσεις.

Κοινότοπη μέν αλλά ενδιαφέρουσα ήταν και η θέση του Χάρη Καστανίδη για τον ρόλο της Σοσιαλδημοκρατίας: χαλινάρι στην ασύδοτη αγορά, κάλυψη του κενού που καταλείπει ο φιλελευθερισμός.

Όμως κανείς-πλήν Γερουλάνου- δεν βρήκε μια λέξη να πεί για την παραγωγική βάση της Οικονομίας και την προοπτική της. Τίποτε π.χ. για την Αμυντική Βιομηχανία και την Γεωργία, τίποτε ευφάνταστο για τον Τουρισμό, για την αναγέννηση και τον ρόλο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων κλπ.

Η συνθήκη της τηλεμαχίας δεν επέτρεπε εκτενείς αναφορές και προγραμματικές διακηρύξεις για την Οικονομία, αλλά κάποιες ουσιαστικές σκέψεις που θα προϊδεάζουν για τις προθέσεις των υποψηφίων αρχηγών θα μπορούσαν να εκτεθούν.

Φρέσκιες ιδέες- απέδειξε μέσα στα χρόνια ότι- διαθέτει ο απών Γιώργος Παπανδρέου. Η αλαζονεία του υπερέχοντος τιτλούχου δεν του επέτρεψε να μετάσχει στην τηλεμαχία. Και ίσως έχασε την ευκαιρία να υπενθυμίσει ότι ο ίδιος σε σύγκριση με τους άλλους εξακολουθεί να επενδύει σε νέες, ενδιαφέρουσες ιδέες για την χώρα.

Όμως ένα άλλο πρόσωπο από τα σπλάχνα το ΠΑΣΟΚ, η Αννα Διαμαντοπούλου που συχνάζει τώρα σε άλλους λειμώνες, άδραξε την ευκαιρία με αφορμή τις εκλογές στο ΚΙΝΑΛ και μίλησε για τις προκλήσεις της νέας εποχής.

Αξίζει να προσεχθούν όσα έγραψε στο Protagon (29.11.2021), καθώς αναφέρεται σε αυτά που απέφυγαν να πουν οι υποψήφιοι αρχηγοί (το κείμενό της γράφτηκε πριν από την τηλεμαχία):

«Δουλειές για όλους, προστασία της εργασίας. Μόνο η πρωτοπορία της Ελλάδας στην Δ΄Βιομηχανική Επανάσταση και η αλλαγή παραγωγικού μοντέλου με στόχο τις εξαγωγές μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Όμως αυτές οι νέες θέσεις έχουν διαφορετικές προϋποθέσεις και διαφορετικές συνθήκες από το παρελθόν. Απαιτείται Χάρτα Δικαιωμάτων των νέων μορφών εργασίας, από τις πλατφόρμες μέχρι τους ψηφιακούς νομάδες και τους τηλεργαζόμενους.

Η αγορά εργασίας του 21ου αιώνα, δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά της βιομηχανικής εποχής. Νέα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα που θα προστατεύσουν τους εργαζόμενους απαιτούνται, διαφορετικά, μιλώντας με την γλώσσα της δεκαετίας του ΄80, θα τους αφήνουν βορά σε ένα άτυπο και αρρύθμιστο καθεστώς εργασίας».

…Δεν ήταν εντελώς άνοστο το φαγητό που προσέφεραν οι επίδοξοι αρχηγοί στην τηλεμαχία τους. Μάλλον για ξαναζεσταμένο φαγητό επρόκειτο, με λίγα μυρωδικά και καρυκεύματα, κατάλληλο για τη συγκυρία.

Όμως πόρρω απέχει από μια σοβαρή πρόταση για το μέλλον της χώρας.

ΥΓ: Μα καλά, δεν έχει συναίσθηση του τι λέει ο πρωθυπουργός; Είναι δυνατόν να παρουσιάζει την επιστροφή ενός νέου στην πατρίδα και να μιλάει για την…δυναμική του brain gain, όταν ο νέος αυτός επιστρέφει στην μεγάλη και στρωμένη επιχείρηση του πατέρα του; Δεν είναι ατυχές το παράδειγμα. Είναι προκλητικό.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις