Στουρνάρας: Μικρό βήμα στη σωστή κατεύθυνση το πενταετές ομόλογο

«Μικρό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση» χαρακτήρισε σήμερα την έκδοση του πενταετούς ομολόγου ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γιάννης Στουρνάρας.

Μιλώντας σε εκδήλωση του ανοιχτού πανεπιστήμιου Κύπρου και αναφερόμενος στο θέμα των αγορών ο κ. Στουρνάρας τόνισε: «Η σημαντικότερη πρόκληση για την ελληνική οικονομία στο άμεσο μέλλον είναι η επιστροφή του Ελληνικού Δημοσίου στις χρηματοπιστωτικές αγορές με βιώσιμους όρους».

Κατά την ομιλία του επισήμανε πως παρά την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος προσαρμογής τον περασμένο Αύγουστο και τα μέτρα ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους που αποφάσισε το Eurogroup τον Ιούνιο του 2018, «τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου δεν έχουν ακόμη αποκτήσει καθεστώς επενδυτικής βαθμίδας και οι αποδόσεις τους παραμένουν υψηλές και ευμετάβλητες, επηρεαζόμενες σημαντικά από τις αναταράξεις στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές και την αβεβαιότητα, όσον αφορά sτη διατήρηση της μεταρρυθμιστικής κατεύθυνσης στην οικονομική πολιτική».

«Η ύπαρξη αποθέματος ασφαλείας ύψους 25 δισ. ευρώ περίπου είναι χρήσιμη, αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη εξόδου στις αγορές με βιώσιμους όρους» πρόσθεσε

Παράλληλα, ο κεντρικός τραπεζίτης τάχθηκε υπέρ της προώθησης και των δύο σχεδίων που επεξεργάζονται οι αρχές για την ταχύτερη μείωση των κόκκινων δανείων, του ΤΧΣ και της Τράπεζας της Ελλάδος.

«Θα πρέπει να εγκριθούν και να προωθηθούν, παράλληλα και συμπληρωματικά με τις προσπάθειες των τραπεζών, τα δύο συστημικά σχέδια, του Υπουργείου Οικονομικών και της Τράπεζας της Ελλάδος, για την ταχεία αποκλιμάκωση του ποσοστού των ΜΕΔ, ούτως ώστε να μπορεί η κάθε τράπεζα να επιλέξει ποιο από τα δύο σχήματα της ταιριάζει», είπε χαρακτηριστικά ο διοικητής της ΤτΕ.

Αναφερόμενος στην πρόοδο που έχει πραγματοποιηθεί από την αρχή της κρίσης χρέους ο κ. Στουρνάρας επεσήμανε:

• Την πρωτοφανής δημοσιονομική προσαρμογή και η επίτευξη υψηλών και διατηρήσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων
• Τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και ο περιορισμός του εξωτερικού ελλείμματος, δηλαδή του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών
• Τις εκτεταμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, για παράδειγμα στο ασφαλιστικό, στο σύστημα υγείας, στις αγορές εργασίας και προϊόντων, στο επιχειρηματικό περιβάλλον, στη δημόσια διοίκηση, στο φορολογικό σύστημα και στο δημοσιονομικό πλαίσιο
• Την αναδιάρθρωση και ενοποίηση των τραπεζών και η ενίσχυση της κεφαλαιακής τους επάρκειας.

Τέλος, -όπως είπε- οι κυριότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικονομία είναι:

• Το υψηλό απόθεμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ) στους ισολογισμούς των τραπεζών, το οποίο ασκεί αρνητική επίδραση στην προσφορά πιστώσεων, δεσμεύοντας τραπεζικά κεφάλαια και χρηματοδοτικούς πόρους σε μη παραγωγικές τοποθετήσεις. Επιπλέον, η ανάκαμψη χωρίς τραπεζικό δανεισμό είναι ασθενέστερη, κυρίως επειδή η έλλειψη τραπεζικών πιστώσεων επηρεάζει τις επενδύσεις.
• Το υψηλό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ (του οποίου όμως η βιωσιμότητα έχει βελτιωθεί σημαντικά μεσοπρόθεσμα με τα μέτρα που υιοθέτησε το Eurogroup τα τελευταία χρόνια, τα πλέον πρόσφατα από αυτά τον Ιούνιο του 2018) αυξάνει το κόστος δανεισμού του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και περιορίζει την αναπτυξιακή δυναμική.
• Η διατήρηση μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων για μια παρατεταμένη χρονική περίοδο επιδρά αρνητικά στην ανάπτυξη αλλά και στη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους. Η περιοριστική επίδραση των μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων είναι σχετικά εντονότερη, επειδή συνοδεύεται από σχετικά υψηλή φορολογία.
• Το μεγάλο ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας. Η υψηλή μακροχρόνια ανεργία δημιουργεί ανισότητες θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, και αυξάνει τον κίνδυνο απαξίωσης του ανθρώπινου κεφαλαίου.
• Η μετανάστευση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού κατά τη διάρκεια της κρίσης σε συνδυασμό με τη γήρανση του πληθυσμού εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε σημαντική υποχώρηση του ενεργού πληθυσμού οδηγώντας σε χαμηλότερους ρυθμούς δυνητικής ανάπτυξης.
• Οι επενδύσεις παραμένουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Το επιχειρηματικό περιβάλλον δεν θεωρείται ακόμη αρκετά φιλικό προς τις ιδιωτικές επενδύσεις καθώς χαρακτηρίζεται από υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, εκτεταμένη γραφειοκρατία, περιορισμένη πρόσβαση στην τραπεζική χρηματοδότηση και καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι η διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας εξακολουθεί να είναι χαμηλή σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έχει, μάλιστα, υποχωρήσει τα τελευταία δύο χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση “Doing Business” της Παγκόσμιας Τράπεζας καθώς και τον δείκτη παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
• Η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης. Σύμφωνα με τον δείκτη αποτελεσματικής επίλυσης εμπορικών διαφορών (enforcing contracts) της έκθεσης “Doing Business” για το 2019 της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 132η θέση μεταξύ 190 χωρών.