Αύγουστος Κορτώ: Συγκλονίζει η ανάρτηση για την 8χρονη Όλγα: “Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν

Σοκ προκάλεσαν στην κοινή γνώμη οι εικόνες που ήρθαν πριν λίγες ώρες στο φως από τον τραγικό θάνατο του 8χρονου κοριτσιού στο Κερατσίνι.

Το άτυχο κορίτσι το μοιραίο απόγευμα στεκόταν μπροστά στην πόρτα την ώρα που εκείνη έκλεινε. Στο βίντεο φαίνεται να βάζει το χέρι του πιστεύοντας ότι λειτουργεί με φωτοκύτταρο. Είδε ότι η πόρτα δε σταματά. Έκανε ένα βήμα πίσω και στη συνέχεια έφυγε προς τα εμπρός. Όμως δεν πρόλαβε και η πόρτα την σφήνωσε.

Περίπου 20 λεπτά μετά, ένας υπάλληλος πέρασε από δίπλα της. Γύρισε το κεφάλι του και συνέχισε να περπατά. Σχεδόν ένα λεπτό αργότερα, ο υπάλληλος επέστρεψε και αντί να κάνει την αυτονόητη κίνηση και να βοηθήσει το παιδάκι, κατευθύνθηκε στην αποθήκη. Στο βίντεο φαίνεται να μιλά στο κινητό, να περνά πάλι μπροστά από το άτυχο κοριτσάκι και να αδιαφορεί για δεύτερη φορά. Το κοίταξε, έκλεισε το κινητό και συνέχισε να μη δίνει σημασία.

Το κορίτσι πλησίασε για πρώτη φορά άνθρωπος στις 17:54. Αντί να δει όμως αν το παιδί είναι ζωντανό, κράτησε απόσταση. Στις 17:55:02 ένας υπάλληλος ξαναπέρασε δίπλα από το κοριτσάκι, το κοίταξε αλλά και πάλι δεν πλησίασε.

Στις 17:57:13 η πόρτα τελικά άνοιξε και το κορμάκι του παιδιού έπεσε στο έδαφος. Αντί να τρέξουν να δουν πως είναι και να τη βοηθήσουν, πέρασε ένα λεπτό μέχρι να πλησιάσουν δύο εργαζόμενοι. Ο βηματισμός τους, αργός, στέκονταν από πάνω της με ένα φακό και στη συνέχεια έκαναν μερικά βήματα πίσω. Μίλησαν μεταξύ τους και έφυγαν.

Ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ σε ανάρτησή του στο Facebook περιγράφει όλα όσα μπορεί να σκεφτόταν η άτυχη 8χρονη την ώρα που πέθαινε και ενώ οι άνθρωποι γύρω της, εκείνοι που έπρεπε να την προστατεύσουν, αδιαφορούσαν.

Παρακάτω η ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ:

“”Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.

Πρώτα, φοβήθηκα. Τρόμος, πανικός! Παγιδεύτηκα!

Ο φόβος είναι αόρατος.

Εγώ;

“Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.

Έπειτα, πόνεσα. Πόνος φριχτός, στο στήθος, στα πλευρά!

Ο πόνος είναι αόρατος.

Εγώ;

“Γυφτάκι”, σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.

Ύστερα, δεν μπορούσα να ανασάνω. Πνίξιμο, πνίξιμο, αέρα!

Η ανάσα είναι αόρατη.

Εγώ;

“Γυφτάκι,” σκέφτονταν, και προσπερνούσαν.

Ώρα πολλή με προσπερνούσαν: “Γυφτάκι, γυφτάκι, γυφτάκι”.

Στο τέλος, πέθανα.

Τουλάχιστον, τέλος ο πόνος, ο φόβος. Τέλος η πνοή.

Ο θάνατος είναι αόρατος.

Εγώ;

Εγώ, νομίζω, δεν θα προσπερνούσα”.

Δείτε παρακάτω ολόκληρη την ανάρτηση:

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις