Βάζουμε στη σειρά όλα τα ποδοσφαιράκια FIFA των τελευταίων 25 ετών

Απο το FIFA 95, όταν φυσούσες την κασέτα για να την 'κουμπώσεις' μέσα στη SEGA κονσόλα σου, μέχρι το τεχνολογικά πλούσιο και αμφιλεγόμενο - σύμφωνα με τους χρήστες- FIFA 20.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΕΛΛΟΣ
11 Νοεμβρίου 2020 07:08

Αν τα παιχνίδια τύπου FIFA ήταν άνθρωπος, θα ήταν ένας καλός φίλος, που ακούει τα προβλήματα σου και δεν κρίνει ποτέ αυτά που λες. Καθώς ήδη το FIFA 21 αναπαύεται γλυκά πλησίον της PS4 κονσόλας μου, δηλώνω έτοιμος να βγάλω την καραντίνα κατακτώντας το πρωτάθλημα ξανά με την αγαπημένη μου Leicester (οι μεγάλες αδυναμίες που σου αλλάζουν τη ζωή δεν κρύβονται). Προηγουμένως, ας βάλουμε στη σειρά τα καλύτερα FIFA games, ως ένα σεμνό φόρο τιμής σε αυτό τον σιωπηλό φίλο για κάθε δύσκολη στιγμή.

Ο διαχωρισμός

Πρόκειται για δεκάδες τίτλους, όποτε θα χρειαστεί να τους ομαδοποιήσουμε, σε εκείνους που πέρασαν και δεν ακούμπησαν, σε εκείνους που φωλιάζουν στο σύμπαν των αναμνήσεων μας και σε εκείνους που κατά γενική ομολογία, έχουμε ματώσει τα χειριστήρια για πάρτη τους. Ας ξεκινήσουμε, βάζοντας στην άκρη προς το παρόν, το αρκετά φρέσκο FIFA 21.

Πέρασαν και δεν ακούμπησαν

EA SPORTS FIFA Superstars
FIFA Street 1,2
UEFA Champions League 2006-2007
FIFA World Cup 2002-2006-2010

Το FIFA Superstars ήταν ένας πειραματισμός στο social gaming που σε κανέναν δεν θα λείψει. Τα FIFA Street ήταν πανέξυπνες ιδέες, αλλά δεν είχαν αυτό το ‘κάτι’ που θα μπορούσε να σε εθίσει στο να παίζεις συνέχεια. Τα FIFA World Cup πέραν του πρώτου παιχνιδιού της σειρας επίσης ήταν αξιοπρεπή games, που τα στιβάξαμε δίπλα σε Halo και Tom Raider και ξεχάσαμε πως ασχοληθήκαμε μαζί τους. Το UEFA Champions League δεν προσέφερε κάτι νέο στη σειρά.

Από μέτρια ως και χάλια

FIFA 18-20

“Ping pong with changing colors” είναι μια από τις κριτικές gamers στο Metacritic. Είναι εντυπωσιακό το πως η πρόοδος της ψηφιακής τεχνολογίας μέσα από τεχνολογίες αυτοματισμών, καταφέρνει να απομυζήσει εν τέλει, όλη τη δημιουργική διάθεση από το παιχνίδι. Δεν έχουμε να κάνουμε με άσχημα παιχνίδια, αλλά με μια ‘κρίση επανάληψης’ στην EA Sports, αλλά και με φήμες για ‘στημένα’ scripts. Οι κριτικές στο Metacritic ξεκινούν από το 1,2/10 (για το 2020) και φτάνουν στο 3,4 (για το 2018) και τα σχόλια επαγγελματιών και ερασιτεχνών gamers αναφέρονται κυρίως στο ότι ναι μεν υπάρχουν σημαντικές βελτιώσεις ως προς την ανάπτυξη του παιχνιδιού μέσα στο γήπεδο, αλλά το γενικό αποτέλεσμα σου αφήνει μια αίσθηση ότι το ίδιο παιχνίδι το έχεις ξαναπαίξει πρόσφατα, λίγους μήνες πριν. Άδικο έχουν;

FIFA 2004-2005

Αυτά που το μακρινό σουτ είχαν ένα δικό του σύστημα ‘καραβολίδας’ με το οποίο μπορούσες να βάλεις γκολ από το κέντρο. Απολαυστικά παιχνίδια και τα δυο για αρκετούς fans, κωμικοτραγικό για άλλους. Είμαστε μέχρι σήμερα κάπου στην μέση.

FIFA 11-14

Το FIFA 2011, όπως και οι εκδόσεις που ακολούθησαν τα επόμενα τρία χρόνια, παρά την τεχνική τους αρτιότητα, πιστεύω πως σημάδεψαν μια εποχή που αρκετοί gamers ένιωσαν κρίση εμπιστοσύνης προς το franchise της EA Sports και μεταπήδησαν στο ‘βαγόνι’ του PES.

Αυτά που νοσταλγούμε

FIFA 95-97

Γυρίζουμε το χρόνο πίσω. Έχεις τελειώσει το διάβασμα στα αγγλικά για το φροντιστήριο. Φυσάς την κασέτα και την βάζεις μέσα στην κονσόλα. Το παιχνίδι φορτώνει, περιμένεις 1-2 λεπτά και εμφανίζεται η μορφή του David Ginola (στην έκδοση του 1997) και οι επιλογές που έχεις για να παίξεις: τι όμορφη εικόνα! Δεν ξεχνάμε τα FIFA που μας μεγάλωσαν, όσο κι αν σήμερα μοιάζουν αρχαία.

FIFA: Road To World Cup 1998

Είναι η εποχή που όλοι είχαμε πια κάνει το switch από τις παιχνιδομηχανές των 16 bit στα Playstation και τον μαγικό κόσμο των 32 bit ανάλυσης, που έμοιαζε με πάρτι ψυχεδέλειας. Αυτό είναι ένα game που ύμνησε τις Εθνικές ομάδες της εποχής, ένα ‘ταξιδιάρικο’ game σε μια νέα εποχή εμπειρίας gaming, με Ronaldo και Zidane και κάποιες ασύλληπτες ιδέες, όπως την λειτουργία indoor mode, που μπορούσες να παίξεις με εθνικές ομάδες σε γήπεδα σάλας! (ή κάτι που θύμιζε γήπεδο σάλας).

FIFA 99

Τα έχω ξαναγράψει εδώ: οι περιπέτειες του Navrogenidis με τον Ολυμπιακό στο Champions League, η πρώτη φορά που εμφανίζονται ελληνικές ομάδες σε game ποδοσφαίρου, οι πρωτες φορές που απολαμβάνουμε τα (90λεπτά!) παιχνίδια με παίκτες που θυμίζουν ανθρώπινες φιγούρες, με πολλές ρεαλιστικές λεπτομέρειες στις φανέλες και στα γήπεδα. Α, επίσης μουσικάρες, παντού.

FIFA 2000-2003

Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας θα έχουν πάντα τα δυο πρώτα FIFA της περασμένης δεκαετίας, για τις περιγραφές του Μανώλη Μαυρομάτη και του Χρήστου Σωτηρακόπουλου και το βγαλμένο από cringe κωμωδία σενάριό τους, αλλά και για την εντυπωσιακή πρόοδο στην αποτύπωση λεπτομερειών πάνω στο παιχνίδι. Ζήσαμε ακόμα και στιγμές παραφροσύνης.

Αυτά που αγαπάμε μέχρι σήμερα

FIFA 10

Διαστημικά όμορφο. Αυτό που μας έμαθε το 360 dribbling. Ζιοβάνι του Playstation όλοι μας ξαφνικά.

FIFA 15-17

Μετά από μια κακή τετραετία, το παιχνίδι που μας έθισε στο ποδοσφαιρικό gaming επέστρεψε με βελτιωμένο gameplay, ακόμα πιο ρεαλιστικό σχεδιασμό (600 νέες εκφρασεις προσωπου) και περισσότερες λεπτομέρείες ως προς το σωστό formation μιας ομάδας ώστε να παίρνει τις νίκες εύκολα.Α, και ο επόπτης γραμμών έτριβε την μύτη του όταν έδινε οφσάιντ. Στο FIFA 2016, παρά τις βελτιώσεις στο παιχνίδι της μεσαίας γραμμής, που έδιναν σε σπουδαίους μέσους όπως ο Andres Iniesta την δυνατότητα να διαμορφώσουν συνθήκες νίκης, υπάρχουν οι πρώτες έντονες (δικαιολογημένες) γκρίνιες για τη λειτουργία ‘Ultimate Team’, που περιλαμβάνει In-game χρεώσεις. Αυτή η παραφωνία δεν θα εκλείψει ούτε στις μέρες μας.

FIFA 06-09

Εντυπωσιακή πρόοδος στο ρεαλισμό του gameplay, μια αρκετά ενδιαφέρουσα ανάπτυξη του career mode, ένα μοντέρνο παιχνίδι που εκτός από καλός χειριστής, έπρεπε να είσαι και καλός προπονητής, ώστε να πετύχεις νίκες και να κατακτήσεις τρόπαια. Αυτή η τετραετία κυκλοφοριών μας χάρισε απόλαυση στα σουτ και ακόμα μεγαλύτερη απόλαυση στα κοψίματα των αμυντικών, με πρακτικά ανύπαρκτο παιχνίδι στην μεσαία γραμμη. Δεν ήταν τέλεια παιχνίδια, αλλά χάριζαν ατόφιες συγκινήσεις και είχαν και μουσικάρες (στο FIFA 2006 άκουσα πρώτη φορά το ‘Daft Punk is Playing in My House’ των LCD Soundsystem). Mπορούσες να διαλύσεις την ομάδα του κολλητού σου με 4-5 κινήσεις. Κατ’ έμενα, αυτή η τετραλογία παιχνιδιών είναι ο ορισμός του αθλητικού gaming στο PlayStation.