Σαν σήμερα καταδικάζονται οι Χουντικοί

Στις 24 Αυγούστου του 1975 ο Ιωάννης Ντεγιάννης, ο πρόεδρος του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, που συνεδρίαζε για ένα μήνα στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού, ανακοινώνει τις ποινές με τις οποίες καταδικάζονται για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας και στάσης οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος της 21 Απριλίου.

Έτσι, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Στυλιανός Παττακός και ο Νικόλαος Μακαρέζος καταδικάζονται σε στρατιωτική καθαίρεση και θάνατο, ενώ ο Σπαντιδάκης, ο Ζωιτάκης, ο Ιωαννίδης, ο Ντερτιλής, ο Μπαλόπουλος κι ο Ρουφογάλης σε καθαίρεση και ισόβια. Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι μοιράζονται ποινές ισοβίων και εικοσαετούς κάθειρξης.

«Sic transit gloria mundi», έτσι περνά και χάνεται η δόξα του κόσμου, έλεγαν οι Λατίνοι. Έτσι ξεφουσκώνουν, στα εδώλια ταπεινωμένοι, κάποιοι γαλονάδες, πρώτες μούρες, που χόρευαν καλαματιανά στις πλατείες, που οι εύζωνοι τους βαρούσαν προσοχές, που εκφωνούσαν ακατάληπττους, δεκάρικους λόγους σε κατάμεστα, αλίμονο, στάδια. Έτσι μαδάει το πουλί της χούντας κι έτσι απολύεται ο φαντάρος εντός του εμβλήματός της, έτσι σιγούν επιτέλους τα εμβατήρια και τα λοιπά ταρατατζούμ, που κατάντησαν την Ελλάδα για εφτά χρόνια ένα απέραντο ανοιχτό στρατόπεδο, κι όχι φρενοκομείο.

Α, είπα φρενοκομείο, από τη φράση «η Ελλάδα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και θυμήθηκα την ιστορική απόφαση που πήρε ο τότε πρωθυπουργός, αμέσως μετά την ανακοίνωση της υπ’ αριθ. 477 απόφασης του Πενταμελού Εφετείου: δεν είχε ακόμα στεγνώσει το μελάνι στα χαρτιά, όταν ο Εθνάρχης μετέτρεψε τις ποινές θανάτου των πρωταιτίων σε ισόβια. Και λίγες μέρες μετά, ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως, μιλώντας σε συγκέντρωση αξιωματικών έκανε την επίσης ιστορική δήλωση: «κι όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια».

Κάτι που, όπως αποδείχθηκε στο διάβα του χρόνου, δεν ίσχυσε και κατά γράμμα, έ; Πολλοί χουνταίοι ισοβίτες βγήκαν από της φυλακής τα σίδερα αμετανόητοι, βρίζοντας τη Δημοκρατία που τους αποφυλάκισε για «ανήκεστο βλάβη» της υγείας τους, όπως ο Στυλιανός Παττακός, ας πούμε.

Όχι, η Δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά οφείλει να αυτοπροστατεύεται: τα χουντικά απολιθώματα, οι Απριλιανοί δεινόσαυροι, κάποιοι από δαύτους τουλάχιστον, συνέχισαν το εθνικόφρον έργο τους, είτε μέσα, είτε έξω από τη φυλακή, μεταβαλλόμενοι σε κάτι σαν γκουρού της νέας ακροδεξιάς.

Δεν μπορώ να μην αναφέρω σχετικά τις δηλώσεις που έκανε πριν από λίγο καιρό ο «Φύρερ» της Χρυσής Αυγής. Ο κύριος Μιχαλολιάκος λοιπόν, διαδεχόμενος στο βήμα τον βουλευτή της ΝΔ, Μάκη Βορίδη, δήλωσε: «Διαδέχομαι στο βήμα τον άνθρωπο ο οποίος με διαδέχθηκε στην ηγεσία της νεολαίας της ΕΠΕΝ, με τις ευλογίες και την εντολή του Γεωργίου Παπαδόπουλου».

Α, ναι, όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.