Από παιδί πρόσφυγας, στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα: Αυτή είναι η απίστευτη ιστορία μου

Ο καταυλισμός δεν είναι το ιδανικό μέρος για να μεγαλώσει ένα παιδί. Η ανεπαρκής σίτιση, οι ακατάλληλες συνθήκες στέγασης και η ελλιπής ιατρική περίθαλψη και εκπαίδευση είναι συνηθισμένα σε έναν καταυλισμό.

Εκεί μεγάλωσα.

Το όνομά μου είναι Thok Johnson Gony. Γεννήθηκα στο Bor, στην ευρύτερη περιοχή του Νείλου, που ήταν τότε Σουδάν, το 1975 – τρία χρόνια μετά την υπογραφή μιας ειρηνευτικής συμφωνίας, η οποία έληξε τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο στο Σουδάν.

Αβέβαιοι για το αν και πόσο θα διαρκούσε η ειρήνη στην περιοχή, μεταφερθήκαμε στον καταυλισμό της Itang στην Αιθιοπία, όπου εκεί ξεκίνησα σχολείο.

«Μια ζωή που δεν αξίζει σε ένα παιδί»

Όταν ήμουν παιδί παραλίγο να πεθάνω από ιλαρά. Το ότι ζω σήμερα είναι ένα θαύμα.

Πέρασα μεγάλη ταλαιπωρία. Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα κάθε φορά που θυμάμαι την παιδική μου ηλικία. Ήταν γεμάτη θλίψη, δυστυχία και απελπισία στον καταυλισμό.

Βασιζόμασταν σε ανθρωπιστικές ομάδες για τροφή και στέγη. Για την κοινωνική μας συνοχή, αναζητούσαμε κοινότητες για να ενταχθούμε αλλά μερικές φορές ήταν εχθρικές απέναντί μας.

Κάποιες φορές η ζωή σε πετάει σε ένα απότομο ρυάκι ανάμεσα στα βράχια. Είναι μια ζωή που δεν αξίζει σε ένα παιδί.

Βρίσκοντας έναν σκοπό

Μπροστά σε όλη αυτή την ταλαιπωρία σε μια τρυφερή ηλικία, έμαθα ότι πρέπει να έχω έναν σκοπό στη ζωή μου.

Καθάρισα το μυαλό μου από την θλίψη που με κατασπάραζε. Ως αποτέλεσμα, άρχισα να διαπρέπω στο σχολείο.

Μεγαλώνοντας έβλεπα τους γιατρούς να σώζουν ζωές στον καταυλισμό, όπως έγινε και με εμένα, και αυτό με συγκινούσε βαθιά. Η ενσυναίσθησή τους με ενέπνευσε πολύ.

Τότε, αποφάσισα να γίνω επαγγελματίας υγείας. Πίστευα ότι μέσω της ιατρικής πρακτικής, θα επέστρεφα το καλό που μου δόθηκε τη στιγμή που χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ βοήθεια.

Η έντονη επιθυμία να βοηθήσω άμεσα τους ανθρώπους που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη έγινε το μεγαλύτερο κίνητρό μου.

Αφού πήρα το πτυχίο μου στη νοσηλευτική, άρχισα να εργάζομαι με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα το 2000 στο νοσοκομείο Akobo στα σύνορα με την Αιθιοπία. Εργάστηκα σε διάφορα τμήματα, όπως σε προγράμματα για επιδημίες, επισιτιστικά προγράμματα και σε τμήματα έκτακτης ανάγκης.

Στη συνέχεια δούλεψα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα σε άλλα μέρη. Μία από τις πιο αξιοσημείωτες εμπειρίες που θυμάμαι ήταν στην πόλη Maban, αμέσως μόλις το Νότιο Σουδάν απέκτησε την ανεξαρτησία του από το Σουδάν. Θυμάμαι την εισροή επαναπατριζόμενων και το πλήθος ιατρικών περιστατικών που έπρεπε να παρακολουθήσουμε.

Κάνοντας πραγματικότητα το όνειρο

Η συνεργασία με επαγγελματίες από διάφορα μέρη του κόσμου ενίσχυσε την εμπειρία μου και μου δίδαξε την ομορφιά της ανθρωπιάς. Ήθελα να ταξιδέψω μακριά για να βοηθήσω όσους έχουν ανάγκη.

Το 2010, έκανα αίτηση για να γίνω μέλος του διεθνούς προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Όταν έμαθα ότι έγινα δεκτός, είχα ανάμικτα συναισθήματα.

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι η σκληρή δουλειά μου είχε υπερνικήσει την ταλαιπωρία της παιδικής μου ηλικίας. Ήμουν ενθουσιασμένος επειδή ήξερα ότι έπρεπε να μεταφέρω τη σημαία του Νότιου Σουδάν στον διεθνή ανθρωπιστικό κόσμο ως πάροχος υγειονομικής περίθαλψης – το παιδικό μου όνειρο.

Όλη την ημέρα είχα ένα χαμόγελο καρφωμένο στο πρόσωπό μου.

Ένα υπέροχο ταξίδι

Η επιθυμία να φύγω για την πρώτη μου αποστολή άρχισε να αυξάνεται.

Φαντάστηκα, ως επαγγελματίας, πώς θα ήταν η ζωή σε μια ξένη χώρα και πώς θα συνδεόμουν με συναδέλφους από άλλα μέρη του κόσμου. Πώς θα με υποδεχόταν η κοινότητα; Όλα αυτά τα ερωτήματα μέσα στο μυαλό μου αύξαναν τον ενθουσιασμό και τη νευρικότητά μου.

Από το 2012, κάνω αποστολές με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα σε όλο τον κόσμο.

Έχω εξελιχθεί μέσα στον οργανισμό, από μέλος ιατρικού προσωπικού έφτασα να γίνω ιατρικός συντονιστής στο Αφγανιστάν – όπου, μεταξύ άλλων δράσεων ξεκινήσαμε ένα πρόγραμμα που παρέχει φροντίδα σε άτομα με ανθεκτική στα φάρμακα φυματίωση.

Η εμπειρία μου σε όλες τις χώρες που έχω εργαστεί είναι μια πραγματική απόδειξη ότι το Νότιο Σουδάν είναι γεμάτο επαγγελματίες που μπορούν να εργαστούν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

Από παιδί πρόσφυγας έγινα ιατρικός συντονιστής. Δεν είναι υπέροχο ταξίδι;

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις