Βούτσης, Κοτζιάς και Γερουλάνος συζητούν για “το μέλλον της προοδευτικής παράταξης”

Την κινητικότητα που εμφανίζει το κομματικό σύστημα στο σύνολό του και  ιδιαιτέρως στο χώρο της αντιπολίτευσης, καταδεικνύει η εκδήλωση του ΠΡΑΤΤΩ, την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου, στις 8 το απόγευμα, στο Καφέ Πόλις (Πεσματζόγλου 5), στο κέντρο της Αθήνας.

Στην εκδήλωση θα συζητηθεί – “και θα προωθηθεί” λένε όσοι γνωρίζουν- “το μέλλον της προοδευτικής παράταξης”.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Νίκος Κοτζιάς, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για την ενότητα της προοδευτικής παράταξης, προτείνει την επίτευξη προγραμματικής συμφωνίας των δυνάμεων του χώρου, δυνάμεων στις οποίες περιλαμβάνει εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, την σοσιαλιστική πτέρυγα του ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ25 και το “Πράττω”, αν και κατανοεί πως κατ’ ουσίαν η συζήτηση γίνεται για ΣΥΡΙΖΑ, ένα μεγάλο μέρος της Χαριλάου Τρικούπη, το ΠΡΑΤΤΩ και ανένταχτες προσωπικότητες.

Την ίδια στιγμή, ενδιαφέρον εμφανίζει η τοποθέτηση του Νίκου Βούτση, καθώς για το θέμα υπάρχουν διαφωνίες στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πολύ περισσότερο που το θέμα εμπλέκεται στους συσχετισμούς που διαμορφώνονται ενόψει του Συνεδρίου του κόμματος.

Η τοποθέτηση Γερουλάνου, επίσης, όσο προσεκτικός και αν είναι στην τοποθέτησή του ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων, αναμένεται να οξύνει το εναντίον του κλίμα στη Χαριλάου Τρικούπη, που ήδη φρόντισε να λάβει αποστάσεις ακόμα και από τη συμμετοχή- αυτή καθ΄αυτή- του στελέχους της στη συγκεκριμένη συζήτηση.

Η συζήτηση διεξάγεται, πάντως, με τον Νίκο Κοτζιά να έχει θέσει ήδη το πλαίσιο, με την εισήγησή του το Σάββατο στην πανελλαδική συνάντηση στελεχών του ΠΡΑΤΤΩ, όπου τόνισε ότι “το ουσιαστικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι έχει μπερδέψει για μια ακόμα φορά τις σχέσεις, ανάμεσα, αφενός στην δική του ενότητα και ενδυνάμωση και, αφετέρου, στην πολιτική συμμαχιών. Ασφαλώς είναι δικαίωμα (και από μια σκοπιά και καθήκον) για κάθε κόμμα να δυναμώνει τις γραμμές του. Αλλά είναι λάθος να θέτει διλήμματα του τύπου “ή θα έρθετε σε εμάς ή είστε αντίπαλοι” και “άρα σας αποκλείω από όπου μπορώ”. Στην αριστερά υπάρχει ποικιλία δυνάμεων και για αυτό διέθετε πάντα μια πολιτική συμμαχιών”.