Η πανδημία στην οικονομία, ο κίνδυνος για νέα ύφεση και ο πρόσθετος δημοσιονομικός χώρος που ίσως δεν αρκεί!

Υποβαθμίστηκε πολύ στο εσωτερικό της χώρας η παραδοχή του πρωθυπουργού από το Βερολίνο πως ενδεχομένως οι δημοσιονομικοί στόχοι που είχαν τεθεί υπό άλλες συνθήκες να μην μπορεί να εκπληρωθούν, λόγω των επιπτώσεων από τον κορονοϊό.

Το κλίμα στην ελληνική οικονομία, βεβαίως, έδειξε να βαραίνει πολύ νωρίτερα από την εμφάνιση της επιδημίας αρχές του χρόνου στην Κίνα, όπως έδειξαν και τα στοιχεία για το ΑΕΠ που αφορούσαν το τέταρτο τρίμηνο του 2019- πριν, δηλαδή την εμφάνιση του κορονοϊού: Το ΑΕΠ μειώθηκε το συγκεκριμένο διάστημα κατά 0,7% σε πραγματικές τιμές και σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2019, ενώ αυξήθηκε μόλις 1% σε σχέση με το τέταρτο τρίμηνο του προηγούμενου έτους. Πολύ μακριά, δηλαδή, από τους κυβερνητικούς στόχους, την ίδια στιγμή, μάλιστα, που οι επενδύσεις κινήθηκαν σε χαμηλούς ρυθμούς, το μισθολογικό κόστος μειώθηκε, τα φορολογικά έσοδα άρχισαν να σημειώνουν υστέρηση, έστω και ελαφριά κοκ.

Η οικονομία, επιπλέον, με τον κορονοϊό, αλλά και με τις εξελίξεις στην τιμή του πετρελαίου, ενδέχεται να βρεθεί ενώπιον μιας νέας παγκόσμιας ύφεσης, με κάποιους, περισσότερο απαισιόδοξους, να κάνουν λόγο ακόμα και για ένα νέο …2008! Η κατάρρευση των Χρηματιστηρίων, μάλιστα, ίσως να κάνει περισσότερο υπαρκτούς τους φόβους αυτούς, όπως και η μείωση της ζήτησης που αρχίζει να παρατηρείται, ενώ πιθανόν να οδηγηθούμε σε μια νέα κρίση χρέους, με τις επιπτώσεις (αύξηση κόκκινων δανείων) που θα υπάρξουν στις επιχειρήσεις και οι οποίες, όπως είναι φυσικό, θα μετατεθούν στις τράπεζες.

Η ελληνική κυβέρνηση αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται έτοιμη για τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, πολύ περισσότερο που δεν μπορεί να υπολογίσει ακόμα τις επιπτώσεις, ακόμα και σε κλάδους που είναι βέβαιον ότι θα πληγούν, όπως ο τουρισμός, οι αερομεταφορές κοκ. Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» θεωρούν βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί και το «μαξιλαράκι» που είχε δημιουργηθεί επί της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ απαιτείται η διεκδίκηση νέου δημοσιονομικού χώρου, με τη μείωση των πλεονασμάτων. Μείωση, που ακόμα και αν υπάρξει – η στήλη το θεωρεί σχεδόν βέβαιο- ίσως και να μην αρκεί, αφού οι εξελίξεις προβλέπονται ιδιαίτερα αρνητικές και οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους και τους ανέργους είναι πολύ μεγάλη, με τις αντοχές τους να έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, μετά από τόσα χρόνια μνημονιακής λιτότητας…