Κατάληψη του Γυάλινου κτιρίου στο Πάντειο

Αντιδρώντας στο νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που προβλέπει την ίδρυση αστυνομικού σώματος για τους χώρους των πανεπιστημίων, αλλά και στην αστυνομική αυθαιρεσία με αφορμή τα τελευταία περιστατικά που σημειώθηκαν στη Νέα Σμύρνη, αλλά και ως ένδειξη αλληλεγγύης στο αίτημα του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, φοιτητές του Παντείου πανεπιστημίου προχώρησαν σε κατάληψη του Γυάλινου κτιρίου.

Ανακοίνωση της Κατάληψης Γυάλινου στο Πάντειο

Τα τελευταία χρόνια οι κοινωνικές μας σχέσεις εντός του πανεπιστημίου βάλλονται με αμείωτη ένταση από την στρατηγική έντασης που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση. Στην εκδικητική απόπειρά της να αναδιαρθρώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση προς την αντιδραστικότερη των κατευθύνσεων, ξεκίνησε πρώτα με την θεσμική κατάργηση του ασύλου, συνέχισε με την εξίσωση των πτυχίων Κολλεγίων- ΑΕΙ και την υπαγωγή της ερευνητικής διαδικασίας στην δικαιοδοσία του Υπουργείου Εργασίας. Για να καταλήξει σε ένα νομοσχέδιο-τομή στην επιχειρούμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, το οποίο εντατικοποιεί την φοιτητική καθημερινότητα με την εφαρμογή του ορίου φοίτησης (ν+2), πετάει εκτός πανεπιστημίου όσους δεν είναι αρκετά «παραγωγικοί» (διαγραφές φοιτητών), αποκλείει από τις τάξεις του όσες δεν έχουν τα φράγκα να στηρίξουν την βιομηχανία της εκπαίδευσης για να «επιτύχουν» στις πανελλαδικές (βάση εισαγωγής).

Βέβαια η εντατικοποίηση των σπουδών πάει χέρι- χέρι πάντα με την κατασταλτική οχύρωση των πανεπιστημίων. Έτσι, οι κοινωνικοί μας χώροι πλέον θα επιτηρούνται από μπάτσους που θα παίρνουν διαταγές απευθείας από την ΓΑΔΑ, με τα πανεπιστήμια να προσιδιάζουν αφενός σε ιδιωτικούς χώρους με κάμερες ασφαλείας και περιφράξεις, και αφετέρου σε αποστειρωμένα εξεταστικά κέντρα με την θέσπιση πειθαρχικών συμβουλίων για τυχόν αντιγραφές.

Και όλα αυτά να προωθούνται ως κεντρική στρατηγική για τον μετασχηματισμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εν μέσω υγειονομικής κρίσης, κατασταλτικών παρατάσεων του lockdown, ολοκληρωτικής διάλυσης των δομών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγείας. Το ελληνικό κράτος, με το κλείσιμο των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων από την αρχή της πανδημίας, έχει μετατρέψει την εκπαιδευτική διαδικασία σε ψηφιακή καρικατούρα, ενισχύοντας τα κέρδη των ιδιωτικών ψηφιακών πλατφορμών. Αντί δηλαδή να εξετάσει τις προϋποθέσεις αύξησης των ρημαγμένων υλικοτεχνικών υποδομών του πανεπιστημίου, ούτως ώστε να ανοίξουν με τα στοιχειώδη μέτρα υγειονομικής προστασίας, επιχειρεί την συστηματική υποβάθμισή τους, μετατρέποντάς τα σε ένα παρακλάδι τηλε-παροχής εξειδικευμένων γνώσεων.

Αυτή η βίαιη διαδικασία αποστείρωσης του πανεπιστημίου από τις κοινωνικές του πτυχές, είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την μετατροπή του σε αυτόν τον αυστηρά τεχνοκρατικό χώρο, παραγωγής ευέλικτου εργατικού δυναμικού, με απορρυθμισμένες σχέσεις εργασίας στο εσωτερικό του, και την στήριξη/ενίσχυση των εργολάβων και των ιδιωτικών επιχειρήσεων, για την κάλυψη των λειτουργιών του. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, το εν λόγω νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει το ψηφιδωτό της ευρύτερης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, μετά την επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, την θεσμική κατάργηση του ασύλου, τις διαγραφές φοιτητών και την εντατικοποίηση των σπουδών, η οποία συντελείται τα τελευταία χρόνια και είναι αυτή η αναδιάρθρωση που θεωρούμε ότι μας πλήττει καθώς μαζί της αναδιαρθρώνεται και ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίον εμείς υπάρχουμε ως φοιτητές και φοιτήτριες. Η μετακύλιση του κόστος φοίτησης στις πλάτες μας, η ψηφιακή εκπαίδευση ως εξάσκηση στην τηλεργασία, η οργάνωση των σπουδών με βάση το τι είναι επικερδές για το κεφάλαιο, η καθημερινή επιτήρηση από αστυνομία (και πολλά ακόμα), είναι όλα πτυχές αυτού του πανεπιστημίου που είναι στραμμένο απέναντί μας και οργανωμένο έτσι ώστε να μπορεί να μας εκμεταλλευτεί ακόμα περισσότερο.

Από την ψήφιση του νομοσχεδίου και ύστερα οι φοιτητικοί αγώνες που δίνονται πανελλαδικά, αναλαμβάνουν να απαντήσουν στο πιεστικό ερώτημα που τίθεται από την συγκυρία, στην κατεύθυνση της έμπρακτης αντίστασης και μπλοκαρίσματος της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Οι καταλήψεις στο ΑΠΘ, στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο ΔΠΘ και στο πανεπιστήμιο Λάρισας ανέδειξαν την σημασία των άμεσων κινηματικών αντανακλαστικών, τα οποία καταφέρνουν να απαντήσουν στο εδώ και στο τώρα, εδαφικοποιώντας κοινότητες και σχέσεις αγώνα, μετατρέποντας τους απονεκρωμένους πανεπιστημιακούς χώρους, σε ζωντανά κύτταρα πολιτικής συνάντησης και δημιουργίας. Γιατί για να διεκδικήσουμε τα συμφέροντά μας ενάντια στην συνεχή υποτίμησή μας, πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Με την συμμετοχή μας στις ανοιχτές δομές αγώνα, την συμμετοχή στη γενική συνέλευση των συλλόγων μας, τις μαζικές και μαχητικές μας κινητοποιήσεις και δράσεις θα φροντίσουμε αυτό το νομοσχέδιο να μείνει στα χαρτιά, να μην πατήσει μπάτσος το πόδι του στις σχολές μας, να μην περάσει καμία διαγραφή φοιτήτριας.

Κατάργηση του νόμου Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη.

Ανοιχτό πανεπιστήμιο στους κοινωνικούς και ταξικούς μας αγώνες.

Κανένα ερευνητικό για στρατό και αστυνομία.

Αλληλεγγύη και στήριξη στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες φοιτητές-φοιτήτριες των 2 κατασταλτικών εκκενώσεων του ΑΠΘ.

Αλληλεγγύη σε όλες τις κατειλημμένες πρυτανείες και σχολές.

Άμεση ικανοποίηση του αιτήματος του απεργού πείνας Δ. Κ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις