1991-2022: Η δεύτερη νίκη των ΗΠΑ θα είναι πιο επικίνδυνη…

Την ώρα που ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία και γίνεται η πρώτη αποτίμηση για νικητές και ηττημένους, ένα είναι βέβαιο: στο τέλος νικητές από αυτήν την κρίση θα είναι οι Αμερικανοί, για δεύτερη φορά στον μεταπολεμικό κόσμο.

Ο ισχυρισμός αυτός φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράλογος. Πώς γίνεται μια χώρα που σήμερα δεν πολεμά, οι ΗΠΑ, να είναι η νικήτρια; Γίνεται, τουλάχιστον αυτό δείχνουν όλα τα σημάδια.

Ας πάμε δυο δεκαετίες και πλέον πίσω, όταν η δυτική υπερδύναμη κατήγαγε την πρώτη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο νίκη της επί του μεγάλου ανατολικού αντιπάλου της. Η νίκη άρχισε το 1989, όταν κατέρρευσε το Τείχος του Βερολίνου. Και ολοκληρώθηκε το 1991, όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση.

Χαρές και πανηγύρια στο δυτικό κόσμο. Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωνε με τις ΗΠΑ να παραμένουν μόνη υπερδύναμη. Ό,τι απέμεινε από την ΕΣΣΔ, η καθημαγμένη Ρωσία με ελάχιστους συμμάχους , ταλανιζόταν από πλήθος προβλημάτων. Οι περισσότερες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ στράφηκαν προς τη Δύση και άρχισαν να ζητούν να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι Αμερικανοί απολάμβαναν το θρίαμβό τους. Εκαναν ό,τι ήθελαν στον κόσμο, αφού αντίπαλο δέος δεν υπήρχε. Τότε διεπράχθη, ίσως, το μεγαλύτερο λάθος. Αντί να επιδιώξουν να εντάξουν και τη Ρωσία στο δυτικό σύστημα ασφάλειας, μοναδικό άλλωστε στον κόσμο, επέλεξαν να την αποδυναμώσουν, δια της απομονώσεως. Εκώφευσαν ακόμα και στο αίτημα του Πούτιν να μπει και η Ρωσία στο ΝΑΤΟ. Και όχι μόνον αυτό. Αρχισαν να επεκτείνουν τη δυτική Συμμαχία σε όλη της κεντρική και ανατολική Ευρώπη, εντάσσοντας και χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία. Δεν άκουσαν ούτε τις προειδοποιήσεις Αμερικανών αξιωματούχων, όπως του Χένρι Κίσινγκερ, ότι αυτό θα προκαλούσε ανασφάλεια στη Ρωσία και δεν θα ανεχόταν την ένταξη και της Ουκρανίας.

Αυτά είναι μεν παρελθόν, αλλά πρέπει να διδάσκουν. Η εισβολή στην Ουκρανία, ανεξαρτήτως αιτίων και αφορμών, το πιθανότερο είναι ότι θα οδηγήσει σε μια νέα αμερικανική νίκη. Ο Πούτιν μπορεί να κερδίσει στο στρατιωτικό πεδίο, αλλά θα χάσει σε όλα τα άλλα. Ηδη η διεθνής απομόνωση της Ρωσίας είναι πρωτοφανής. Μοιραία θα υποστεί μεγάλο πλήγμα και η οικονομία της. Κι αν οι Ευρωπαίοι επιμείνουν στη στρατηγική απεξάρτησης από το φυσικό αέριο, η Ρωσία θα υποστεί, μακροπρόθεσμα, μόνιμη ζημιά.

Ετσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, μπορεί να πει κανείς ότι ο Πούτιν με την εισβολή στην Ουκρανία έβγαλε μόνος του τα μάτια της χώρας του. Η απάντηση στο ερώτημα «και τι να έκανε, αφού το ΝΑΤΟ έφτασε στα σύνορα της Ρωσίας;» δεν έχει εύκολη απάντηση. Ωστόσο το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: ένωσε όλο το δυτικό κόσμο εναντίον του και, κυρίως, αποκόπηκε από ευρωπαϊκές χώρες, με τις οποίες είχε προνομιακές οικονομικές σχέσεις(Γερμανία). Φαίνεται σαν να έπεσε μέσα σε μια καλοστημένη παγίδα, έχοντας κάνει πολλούς λανθασμένους υπολογισμούς.

Οι Αμερικανοί, από την άλλη, έχοντας απομονώσει τη Ρωσία και έχοντας καταφέρει να ενώσουν όλη τη Ευρώπη, με τη Γερμανία να πρωτοστατεί σε αναγγελίες τεράστιων εξοπλιστικών προγραμμάτων, περιμένουν να βγει ο Πούτιν από τον πόλεμο στην Ουκρανία με μια Πύρρειο νίκη, για να επιβεβαιώσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους.

Ελπίζουμε αυτή τη φορά να ξέρουν τι θα κάνουν τη νέα νίκη τους. Διότι οι σημερινές συνθήκες δεν είναι σαν αυτές του 1991. Ο Πούτιν, με κομμένα φτερά, μπορεί να μοιάζει με πληγωμένο θηρίο. Και τα θηρία αυτά είναι επικίνδυνα με χιλιάδες πυρηνικά στο οπλοστάσιό τους. Επιπλέον, αν ο Πούτιν-αποκλεισμένος από το δυτικό κόσμο-καταφύγει σε κάποια συμμαχία με την Κίνα, οι Αμερικανοί θα βρουν μπροστά τους ένα νέο μεγάλο αντίπαλο, στρατιωτικά και οικονομικά.

Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να τελειώσει σύντομα η κρίση στην Ουκρανία, ώστε να αποκατασταθεί κάποιου είδους κανονικότητα στη ζωή των λαών της Ευρώπης. Φαίνεται να το έχουν καταλάβει ο Μακρόν και ο Σολτς. Αν καταφέρουν να «λογικέψουν» τον Πούτιν, υπό το βάρος και της μεγάλης ζημιάς υφίσταται και η Ρωσία, το κέρδος για την Ευρώπη θα είναι πολλαπλό. Και έχει κάθε λόγο να το επιδιώξει. Και μετά να πείσει και τους Αμερικανούς ότι πρέπει να διαχειριστούν καλύτερα την σημερινή νίκη τους απ’ ότι εκείνη του 1991.

Η αλαζονεία της ισχύος, που επέδειξε ο Πούτιν με την εισβολή στην Ουκρανία, καλό είναι να μη συναντηθεί με την αμερικανική αλαζονεία της μεγάλης υπεροχής. Διότι μπορεί να γεννήσει τέρατα, που οι σημερινές γενιές τα γνωρίζουμε, ευτυχώς, μόνον από την ιστορία των δύο παγκόσμιων πολέμων.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις