Netflix – The One: Εσύ θα έδινες το DNA σου για να κάνεις ερωτική σχέση;
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου ο ιδανικός έρωτας απέχει όσο μια τρίχα του κεφαλιού σου. Φαντάζει ιδανικό, σωστά; Είναι όμως; SPOILER FREE κείμενο.
- 13 Μαρτίου 2021 11:32
Η φρέσκια sci-fi σειρά του Netflix, “the One”, εστιάζει στα ζητήματα βιοηθικής, αναπτύσσεται ως αστυνομικό θρίλερ, και θέτει ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των σχέσεων και της τεχνολογίας, ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Πρωταγωνίστρια είναι η Rebecca, η CEO και εκείνη που ίδρυσε την εταιρεία MatchDNA, η οποία “ευθύνεται” για το project του ONE. Το ερώτημα που θέτει η σειρά είναι το εξής: Πώς θα φαντάζει μια κοινωνία όπου όλες οι ερωτικές σχέσεις θα γίνονται μέσω ανάλυσης DNA; Στην περίπτωση του ONE τα αποτελέσματα είναι αμφιλεγόμενα: Από τη μια τα “ιδανικά ζευγάρια” που ταιριάζουν γενετικά και αυξάνονται ανά τον πλανήτη. Όμως από την άλλη, τα διαζύγια εκτοξεύονται σε μια προβληματική αναλογία. Την ίδια ώρα, η Rebecca Webb (Hannah Ware) ακροβατεί ανάμεσα στις πιέσεις της κυβέρνησης για την ηθική γύρω από την εταιρεία της και στο παρελθόν της, το οποίο έρχεται στο παρόν μέσα από μια αστυνομική έρευνα.
Η σειρά παρακολουθεί τις ζωές πολλαπλών ηρώων, δείχνοντας πώς αυτές αλλάζουν μέσα από την παρεχόμενη υπηρεσία, και αναδεικνύει τα οριακά διλήμματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Οι περισσότεροι ήρωες προσεγγίζονται μάλλον επιφανειακά, πέραν της Rebecca που κρύβει μυστικά και ανατροπές. Σε πρώτη ανάγνωση θα λέγαμε πως η σειρά θυμίζει μια μείξη του Black Mirror με το Big Little Lies.
Παράλληλα, είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τη Rebecca ως τον “μεγάλο κακό”, και αυτό είναι ένα από τα κέρδη του σεναρίου. “Το αν είναι θετική περσόνα ή ένας ανήθικος κακός, είναι κάτι που θα κρίνει ο θεατής”, δήλωνε για τον ρόλο της στο inverse η Ware.
Η σειρά προσπαθεί να σταθεί σε αυτή τη γκρι ζώνη, ανάμεσα στο καλό και το κακό, το τέλειο και το φαινομενικά σωστό. Παρότι τα γυρίσματα έγιναν πριν το δεύτερο lockdown, η ατμόσφαιρα μας θυμίζει το πώς είναι να φλερτάρει κανείς από απόσταση.
Τα συνεχόμενα flashbacks δείχνουν την αλλαγή που συντελείται στον χαρακτήρα της Rebecca, από το ντύσιμό της μέχρι την άκαμπτη στάση που υιοθετεί στην εξέλιξη των επεισοδίων.
Σχολιάζοντας το ντύσιμό της σαν CEO, η Ware λέει πως για μια γυναίκα παραμένει “απαραίτητο” να ντύνεται με ένα πιο επίσημο τρόπο όντας στέλεχος επιχείρησης, σε αντίθεση με ανθρώπους σαν τον Steve Jobs ή τον Mark Zuckerberg που διοικούσαν με φόρμες. Ο ρόλος της Rebecca εμπνέεται από τη Elizabeth Holmes, CEO της startup Theranos, και τη Θάτσερ.
Πέραν των σημειολογικών αναφορών στις σχέσεις των φύλων, το One προσπαθεί να αναδείξει την αντιφατικότητα των ερωτικών σχέσεων, τις ανθρώπινες αδυναμίες αλλά και τη λειτουργία της τεχνολογίας που επαναπροσδιορίζει τις ζωές μας.
Η παραγωγή του Howard Overman είναι στην ουσία μεταφορά στην τηλεόραση του ομώνυμου βιβλίου του John Marrs. Το καλό είναι πως έχει πολύ ενφιαφέρουσα πλοκή, θέτοντας καίριους προβληματισμούς. Το κακό είναι πως με κάθε επεισόδιο ο θεατής χάνει το ενδιαφέρον για τους ήρωες καθεαυτούς, και εστιάζει στη δράση. Κάποια “κενά” στην ανάπτυξη της ιστορίας, αναμένεται (λογικά) να απαντηθούν στη δεύτερη σεζόν.
Σημειώνεται ακόμη πως το σενάριο θυμίζει το “Soulmates” του AMC, σύμφωνα με το σενάριο του οποίου ο ενδιαφερόμενος απαντά σε ένα τεστ ερωτήσεων για να δει πόσο ταιριάζει με κάποιον, σε ποσοστό επί τοις εκατό. Το ενδιαφέρον στοιχείο που θέτει όμως το One, είναι η παράμετρος της εκούσιας παραχώρησης του DNA και των προσωπικών δεδομένων, στην αναζήτηση για το τέλειο ταίρι.
Το να διαλέγει κανείς να παρέχει τα προσωπικά του δεδομένα για χάρη του έρωτα, είναι κάτι που δεν φαντάζει τόσο απίθανο στα πλαίσια της δυτικής κοινωνίας που ζούμε. Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν τα δεδομένα αυτά, μπορούν να “αξιοποιηθούν” ως μια μετακαπιταλιστική ανάγκη, σε ένα σύστημα που είναι έτοιμο να βγάλει κέρδος από το οτιδήποτε, και τι φυσικά συνεπάγεται όλο αυτό.
Όπως είπαμε όμως, η όλη διττή ανάπτυξη της υπόθεσης ανάμεσα στο φουτουριστικό δυστοπικό περιβάλλον και το αστυνομικό μυστήριο, δημιουργεί ανισορροπίες, καθώς πολλές προσωπικές ιστορίες δείχνουν να μένουν στη “μέση”. Θα θέλαμε ας πούμε περισσότερη εμβάθυνση στον χαρακτήρα της ντέτεκτιβ που ενσαρκώνει η Zoë Tapper.
Η σειρά ξεκίνησε να στριμάρει την Παρασκευή, αποτελείται από οκτώ επεισόδια των 40 περίπου λεπτών έκαστο, και είναι μια καλή επιλογή για το ΣΚ σου.
Κριτικές στο IMDb: 6.4/10
Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις