Οι εκλεκτικές συγγένειες και ο προσανατολισμός του Γιώργου Παπανδρέου

Τι γυρεύουν στα μέρη μας η Μαντλίν Ολμπράιτ, το «γεράκι» της εποχής Κλίντον, και ο Λεοπόλντο Λόπεζ, ο εξόριστος ηγέτης της αντιπολίτευσης στην Βενεζουέλα; Είχαν δουλειά οι άνθρωποι. Δεν ήρθαν για τουρισμό.

Ησαν προσκεκλημένοι-και ομιλητές- στο 23ο Συμπόσιο της Σύμης που διοργανώνει εδώ και χρόνια ο Γιώργος Παπανδρέου. Φέτος, το Συμπόσιο (11-15 Ιουλίου) φιλοξενήθηκε στο Λαγονήσι.

Ενδιαφέρουσα θεματολογία, πλήθος ξένων γνωστών ομιλητών και εντυπωσιακός τίτλος: «Δαμάζοντας τα κύματα της ιστορίας- Μεγάλες και μικρές επ-αναστάσεις μετά την Πανδημία».

Όχι, δεν έχει καμία σχέση το Συμπόσιο με την γνωστή ταινία του Λάρς Φον Τρίερ( «Δαμάζοντας τα κύματα»).Όμως διαθέτει δύο βασικά χαρακτηριστικά. Το ένα είναι η αστερόεσσα πτυχή του(Ολμπράιτ/Λόπεζ κ.α.) και το άλλο η κραυγαλέα μονομέρεια, τουλάχιστον σε ορισμένες από τις θεματικές ενότητες. Ας τα δούμε:

*Αστερόεσσα πτυχή: Για την Μαντλίν Ολμπράιτ, η οποία μετέσχε στο Συμπόσιο με zoom,δεν χρειάζονται πολλά. Υπουργός Εξωτερικών επι Κλίντον, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην διάλυση της Γουγκοσλαβίας και στην γκανγκστερική επίθεση της Δύσης εναντίον της Σερβίας.

Μια ματιά σε δημοσιεύματα του παρελθόντος δείχνουν ότι η εν λόγω κυρία, που φρόντιζε το Κόσοβο σαν τα μάτια της, διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον Χακίμ Θάτσι, ηγετικό στέλεχος του UCK(μετέπειτα πρωθυπουργός και πρόεδρος του Κοσόβου)που παραπέμφθηκε τον Νοέμβριο του 2020 στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εγκαλούμενος για εγκλήματα πολέμου.

Φυσικά, άριστες ήσαν και παραμένουν οι σχέσεις της με τον Γιώργο Παπανδρέου, σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης. Βέβαια, η κυρία Ολμπράιτ δεν φαίνεται να έτρεφε τα ίδια αισθήματα για τους Έλληνες συνολικά.

Υπάρχει μια μαρτυρία-ισχυρισμός, μάλλον- επ΄αυτού. Προέρχεται από τον Τζών Κυριάκου, τον Ελληνοαμερικανό πρώην πράκτορα της CIA, ο οποίος είχε συλληφθεί και φυλακίστηκε για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδος.

Όπως αναφέρει ο Κυριάκου στο βιβλίο του «Ο απρόθυμος κατάσκοπος», η κυρία Ολμπράιτ είχε εκδηλώσει την απέχθειά της για τους Έλληνες, λέγοντας το εξής προς τον Νίκολας Μπέρνς, τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα:

«Αυτοί οι Έλληνες είναι απαίσιοι. Δεν ξέρω πως μπορείς και ζεις εδώ». Καθ΄ά γνωρίζουμε, η δήλωση αυτή ουδέποτε διαψεύστηκε.

Τέλος πάντων, ο Γιώργος Παπαδρέου θεώρησε σκόπιμο να προσκαλέσει την κυρία Ολμπράιτ στο Συμπόσιο, η οποία μίλησε για την «Εξωστρέφεια των ΗΠΑ και τι σημαίνει αυτή για τον κόσμο».

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς είπε το παλαίμαχο «γεράκι» (ελπίζουμε να δοθούν στην δημοσιότητα τα πρακτικά), αλλά είναι βέβαιο ότι πολλοί ανά την υφήλιο, γνωρίζουν καλά τι σημαίνει η αμερικάνικη εξωστρέφεια. Την έχουν υποστεί. Κυνικά και βιαίως…

Δεύτερο μέλος της αμερικάνικης κομπανίας ήταν ο αμερικανόπνευστος Λεοπόλδος Λόπεζ, εξόριστος ηγέτης της αντιπολίτευσης στην Βενεζουέλα. Προέρχεται από πλούσια οικογένεια πολιτικών και επιχειρηματιών, σπούδασε στις ΗΠΑ, δηλώνει οικονομολόγος ,διετέλεσε δήμαρχος του Τσακάο στο Καράκας και είναι ιδρυτής του κόμματος Voluntad Popular.

Προτού έρθει στην Ελλάδα, ο Λόπεζ είχε μεταβεί στις ΗΠΑ, όπου είχε επαφές με Αμερικανούς αξιωματούχους για την κατάσταση στην Βενεζουέλα, όπως γράφει ο Γιάννης Παλαιολόγος της «Καθημερινής», που πήρε συνέντευξη από τον Λόπεζ (11.7. 2021).

Όπως είπε στη συνέντευξη αυτή, η Βενεζουέλα βιώνει ανθρωπιστική κρίση, λόγω της «εγκληματικής δικτατορίας» του Μαδούρο. Ο Λόπεζ, που είχε επιχειρήσει στρατιωτικά να ανατρέψει το καθεστώς, δηλώνει οτι προσβλέπει σε περαιτέρω βοήθεια από τις ΗΠΑ (π.χ. για να μην αρθεί το εμπάργκο) και σημειώνει ότι ο Μπάιντεν «εξακολουθεί να στηρίζει την πολιτική αλλαγή στην Βενεζουέλα».

Επίσης, εκφράζει διακριτικά την δυσαρέσκειά του για την Ευρωπαϊκή Ενωση που δεν ευθυγραμμίζεται με τις ΗΠΑ, χαρακτηρίζει «υποστηρικτή της δικτατορίας» τον Λουίς Θαπατέρο, τον σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας και ισχυρίζεται ότι ο Μαδούρο στηρίζεται στην βοήθεια της Ρωσίας, της Κίνας και της Τουρκίας.

Φυσικά, ο Λόπεζ δεν είπε τίποτε για την αμέριστη βοήθεια των ΗΠΑ προς την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, με στόχο την ανατροπή του Ούγκο Τσάβες και εν συνεχεία του Μαδούρο. Βοήθεια ποικίλη. Φανερή και ομολογημένη από τους παραλήπτες (π.χ. οικονομική βοήθεια σε τηλεοπτικούς σταθμούς), αφανής και… συνηθισμένη σε τέτοιες περιπτώσεις (πρακτοριλίκια, εκμαυλισμοί κ.α.).

Εν πάση περιπτώσει, διόλου τυχαία η πρόσκληση του Λόπεζ από τον Γιώργο Παπανδρέου. Οι εκλεκτικές συγγένειες, όπως και με την Ολμπράιτ, δεν κρύβονται. Κι όσο αυταρχικός κι αν είναι ο Μαδούρο, η περίπτωσή του δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για συνάφειες με αμερικανόπνευστους-για να μην πούμε με τσιράκια των ΗΠΑ-τύπου Λόπεζ…

*Μονομέρεια: Μιλήσαμε για την αστερόεσσα πτυχή του Συμποσίου, στο οποίο μετέσχε, φυσικά, και ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ. Μια άλλη πτυχή αφορά την κραυγαλέα μονομέρεια σέ ορισμένες ενότητες, όπως εκείνη με τίτλο «Ποιό το μέλλον της Ευρώπης χωρίς τα Βαλκάνια;».

Συντονίστρια της συζήτησης η Μαριλένα Κοππά, (πανεπιστημιακός, πρώην ευρωβουλευτής) και ομιλητές, μεταξύ άλλων, ο Αλμπίν Κούρτι, πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, ο Νικολά Νιμιτρόφ και η Ράντμιλα Σεκερίνσκα από την Βόρεια Μακεδονία ( αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Αμυνας αντιστοίχως).

Φυσικά(!), κανένας προσκεκλημένος από την Σερβία, την Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο κ.α. Κανένας. Προφανώς, οι εκπρόσωποι των χωρών αυτών δεν έχουν άποψη για τα Βαλκάνια και την σχέση με την Ευρώπη…

Άλλο χαρακτηριστικό της μονομέρειας είναι και το γεγονός, ότι σε μια επίσης ενδιαφέρουσα ενότητα(«Παλεύοντας για την δημοκρατία απέναντι σ΄ένα δυστοπικό μέλλον») εισηγητές ήσαν (πάλι) ο Αλμπίν Κούρτι και ο Λόπεζ. Χαιρετισμό, δε, ποιός απηύθυνε; Ο Γιώργος Πατούλης!

Εδώ που τα λέμε, τελεί εν δικαίω για τις επιλογές του ο Γιώργος Παπανδρέου. Που να βρεθούν την σήμερον ημέρα διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, λογοτέχνες κ.α., ημέτεροι και ξένοι, ικανοί να μιλήσουν για την Δημοκρατία και το μέλλον της. Ευτυχώς να λές που υπάρχουν ο Κούρτι, ο Λόπεζ-και ο Πατούλης, φυσικά…

Ετσι, για την ιστορία, ας σημειωθεί ότι στο Συμπόσιο πήραν μέρος, μεταξύ άλλων, ο πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας Κέβιν Ράντ, ο γνωστός μας Εντι Ράμα, ο πρώην Γ.Γ. του Αραβικού Συνδέσμου Αμρ Μούσα, οι δήμαρχοι της Αθήνας και των Τιράνων κ.α.

Όμως οι πιο εντυπωσιακές συμμετοχές, εμβληματικές και προσδιοριστικές συγκεκριμένου προσανατολισμού, είναι εκείνες της Ολμπράιτ και τού Λόπεζ.

Κι αν έχουν δόση αλήθειας όσα θρυλούνται για τις απόπειρες του ΣΥΡΙΖΑ να προσεγγίσει τον Γιώργο Παπανδρέου-με προοπτική την μετεκλογική, κυβερνητική συμπόρευση- το Συμπόσιο της Σύμης είναι εξόχως «ομιλητικό»: τύφλα να΄χουν οι Σημιτικοί που υπάρχουν σήμερα στην Κουμουνδούρου.

Πιθανό φλέρτ και με τον Γιώργο Παπανδρέου (ομόδοξος με τους Σημιτικούς σε σημαντικά πεδία) θα εκτινάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε άλλες σφαίρες ιδεολογικού ενδιαφέροντος, πολιτικών επιλογών και αναπόφευκτης αυτοκριτικής. Οχι μονάχα για το περίφημο Ολαντρέου, αλλά και για πολλά άλλα…

Η αλήθεια είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν έκρυψε ποτέ την ιδεολογική του ταυτότητα και τον φιλοαμερικανισμό του. Πέραν αυτού, πρόκειται για χαμηλών τόνων, ευγενικό άνθρωπο που σέβεται και ακούει προσεκτικά τον συνομιλητή του (αυτό είναι και το μοναδικό κοινό στοιχείο με τον πατέρα του) και για ανήσυχο πολιτικό που μαθαίνει μες στα χρόνια, αφομοιώνοντας όσα ο ίδιος δεν μπορεί να συλλάβει.

Δεν λείπουν οι πρωτοποριακές ιδέες από τον Γιώργο Παπανδρέου, ούτε κάποια θετικά από τις ημέρες της πρωθυπουργίας του. Όμως βαρύνεται κυρίως με την αποδοχή του πρώτου, καθηλωτικού Μνημονίου (αργά κατάλαβε τι είχε υπογράψει και γι αυτό σκέφτηκε να καταφύγει σε δημοψήφισμα), καθώς και για τις επιλογές του στα Ελληνοτουρκικά.

Σε ό,τι αφορά τώρα την αδιαμφισβήτητη αστερόεσσα πτυχή του, είπαμε: ποτέ δεν την έκρυψε. Το τι αυτή προϋποθέτει και που παραπέμπει- σε ποιές επιλογές για τα ημέτερα και σε ποιά στάση στα διεθνή θέματα- είναι παγκοίνως γνωστά.

Τόσο γνωστά, όσο και η έγνοια του Μπιλ Κλίντον, του Τόνι Μπλέρ και του Γιώργου Παπανδρέου για τον Σοσιαλισμό…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις