Με το προσφυγικό μετριέται ο λαός μας και οι λαοί της Ευρώπης με το μπόι του ανθρώπινου

Πριν λίγες μέρες στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης που συζητήθηκε το θέμα, στην τοποθέτηση μου μίλησα και κατέκρινα τις εξής φράσεις που έχω ακούσει μέσα στη Βουλή για το πρόβλημα του Προσφυγικού:

1) Δια στόματος πρωθυπουργού, ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε ότι οι Αμερικανοί τους μετανάστες που πήγαιναν στην Αμερική τους μάντρωναν στη νησίδα «Έλις» και

2) Δια στόματος του αρχηγού της «Ελληνικής Λύσης» άκουσε ο ελληνικός λαός ότι θα πρέπει, η Ελλάδα να μαντρώνει τους πρόσφυγες σε ακατοίκητα νησιά δηλ. σε ξερονήσια. Μάλιστα σε μια αποστροφή της τοποθέτησής μου σκωπτικά, ανέφερα ότι το «λογικό» είναι να βάζουμε πάνω στο στήθος των προσφύγων και ένα διακριτικό γνώρισμα μια ταμπέλα, ας πούμε κάτι σαν το άστρο του Δαυίδ.

Κάπως έτσι, προσεγγίζω την πολιτική της ΝΔ και του νομοσχεδίου που ήδη έγινε νόμος.

Ποιο είναι το πιο τραγικό στο προσφυγικό ζήτημα; Είναι η απαράδεκτη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποτίθεται δομήθηκε πάνω στα θεμέλια της πολυπολιτισμικότητας.

Δυστυχώς δεν εξαλείψαμε τις διαφορές και τις ανισότητες μεταξύ των κρατών-μελών της Ένωσης στο προσφυγικό. Φορτώθηκε η Ελλάδα στην πλάτη της, το προσφυγικό.

Μην νομίζει λοιπόν, ο αναγνώστης της άποψής μου αυτής, ότι με το νόμο της κυβέρνησης θα λυθούν τα προβλήματα. Πιστεύω ότι γίνεται πιο δύσκολο το πρόβλημα και κυρίως αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση με λιγότερη ανθρωπιά.

Θυμηθείτε το όταν, θα τιμωρείται η Ελλάδα για το νομοθέτημα αυτό.

Μα είναι δυνατόν π,χ. να κρατείται ένας άνθρωπος 36 μήνες σε κέντρα κράτησης ενώ για το μεγαλύτερο έγκλημα το Σύνταγμα μας, ορίζει ως ανώτατο όριο το 18μηνο;

Ξέρετε τι είναι πιο κυνικό, φίλοι μου; Ότι «μπουχτίσαμε» από ειδικούς και απόψεις, οι οποίες πιθανότατα να ξεπερνούν σε αριθμό και τις βάρκες που καταφθάνουν καθημερινά.

Με το προσφυγικό, που βαπτίστηκε, ω του θαύματος, μεταναστευτικό, μετριέται ο λαός μας και οι λαοί της Ευρώπης με το μπόι του ανθρώπινου. Με την αξία του ανθρώπου.

Το μόνο που θέλει η κυβέρνηση, το μόνο που πουλά στο εκλογικό ακροατήριο είναι η υποτιθέμενη ασφάλεια του λαού, λες και εμείς θέλουμε το μπάχαλο και την μη εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, της Συνθήκης της Γενεύης, των Οδηγιών της ΕΕ και της Συμφωνία Ελλάδας –Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το προσφυγικό – μεταναστευτικό πλανάται σαν σκοτεινό σύννεφο πάνω από την Ευρώπη. Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, οδηγείται έτσι σε φασιστικές λογικές, όπως επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης.

Το πρόβλημα του προσφυγικού είναι πρώτιστα, ευρωπαϊκό δεν είναι ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, όπως διαχέεται και στο νόμο αλλά και στον πολιτικό λόγο της κυβέρνησης.

Έπαψε να εκμεταλλεύεται ευρωπαϊκές φωνές όπως, την πρόταση του Υπουργού Εσωτερικών Γερμανίας, κ. Χόρστ Ζεεχόφερ που διάβασα πριν λίγες μέρες και που έχει ως κεντρική του ιδέα το, ότι «οι διαδικασίες ασύλου της ΕΕ να ξεκινούν μεν στις χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ (χώρες υποδοχής) αλλά να ολοκληρώνονται σε άλλα κράτη της ΕΕ».

Ήταν, κάτι που κατά διαβολική σύμπτωση, ανέφερα κι εγώ προσωπικά στη συζήτηση προ ολίγων ημερών στην Επιτροπή. Υποστηρίζω λοιπόν ότι, το προσφυγικό στην Ελλάδα προσδιορίζεται από: α) την κρίση στο τομέα της υποδοχής των προσφύγων και β) την κρίση της εξέτασης των αιτημάτων παροχής ασύλου (διεθνούς προστασίας). Τα δύο αυτά, τεράστια ζητήματα συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους. Αν καθυστερείς, ως χώρα να απαντάς στις αιτήσεις ασύλου που ανέρχονται κάπου σε 70.000 τόσο μεγιστοποιείται το πρόβλημα της υποδοχής, αφού συνωστίζονται στα νησιά μας όλο και μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων – μεταναστών.

Η πρόταση αυτή θέτει ευθέως, σε αμφισβήτηση τη Συνθήκη του Δουβλίνου, για την αναθεώρηση της οποίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση αλλά και ως κυβέρνηση εργάστηκε, αλλά και υπερασπίστηκε στα διεθνή φόρα, ως ένδειξη πατριωτικής αλλά και πανανθρώπινης πολιτικής στάσης και συμπεριφοράς.

Αυτή είναι πια, η σύγχρονη πολιτική αντιμετώπισης του προσφυγικού και αποτελεί ασήμαντη προσπάθεια με το νόμο να περιορίσει η κυβέρνηση, κατά απαράδεκτο τρόπο, την άσκηση των διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των ανθρώπων για παροχή διεθνούς προστασίας απορρίπτοντας συλλήβδην τις αιτήσεις ασύλου με ανάποδο και θα έλεγα απάνθρωπο τρόπο.

Πράγματι, ο αναβρασμός στη Μέση Ανατολή καθόλου, δεν υστερεί σε βαρβαρότητα από τις μεγάλες συρράξεις του περασμένου αιώνα. Θα αποτελέσει έναν από τους κύριους ιστορικούς καταλύτες για τις επόμενες δεκαετίες.

Ο οικονομικός και πολιτικός κατακερματισμός, το ήδη τεταμένο κλίμα και η συνακόλουθη άνοδος της ακροδεξιάς σε πλείστα ευρωπαϊκά κράτη κάθε άλλο παρά διευκολύνουν τη νηφάλια αντιμετώπιση του προβλήματος.

Αναρωτιέμαι δίχως, ορθούς πολιτικούς χειρισμούς, δίχως την ενεργοποίηση συλλογικών πρωτοβουλιών, πως μπορούν οι μετανάστες να αποτελέσουν μια ευκαιρία για την ανατροπή των δυσμενών ισορροπιών προς το καλύτερο; Φυσικά, ρητορικό το ερώτημα!

Ξεκάθαρα, το κέρδος θα ήταν, η επείγουσα και επωφελής για τους ευρωπαϊκούς λαούς επανανοηματοδότηση και η επανάκτηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Πιο συγκεκριμένα, η πολιτική μας πρέπει να προσανατολισθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο διεκδικώντας την κατοχύρωση ενός Κοινού Ευρωπαϊκού συστήματος Ασύλου.

Όσο, όμως, το μεταναστευτικό ζήτημα συγχέεται αλόγιστα με την απειλή της τρομοκρατίας και με τον ισχυρισμό ότι τούτοι οι άνθρωποι είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό από μας τους πολιτισμένους και οι χειρισμοί παραμένουν σπασμωδικοί και κοντόφθαλμοι, τέτοια ελπίδα, δεν υπάρχει στον ευρωπαϊκό ορίζοντα.

Κι αν κάποιος με ρωτήσει, «εγώ τι βλέπω»;

Βλέπω στα μάτια αυτών που έρχονται, την ελπίδα. Την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Βλέπω την ελπίδα ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα φτιάξουν για αυτούς. Αυτό που βλέπω είναι χαμόγελα….. χαμογελούν, όμως μέχρι να έρθει η στιγμή που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την νύχτα… τη μαύρη νύχτα του πολιτισμένου κόσμου μας.

Ο νόμος για το προσφυγικό πιστεύω ότι επιταχύνει τον ερχομό της νύχτας. Βλέπω νησίδες «Έλις» και ακατοίκητα νησιά και τούτο γυρίζει την πατρίδα μας σε μαύρα χρόνια.

Για να δω λοιπόν, την κυβέρνηση της ΝΔ που καθύβριζε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πως θα αντιμετωπίζει από εδώ και πέρα τις χιλιάδες των «κολασμένων» με κρατήσεις σε φυλακές μέχρι 36 μήνες; Μου φαίνεται κομμάτι δύσκολο αλλά και απάνθρωπο συνάμα.

Οψόμεθα.

*Ο Αλέξανδρος – Χρήστος Αυλωνίτης είναι δικηγόρος, βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ