Ντόναλντ Τραμπ: Μια ζωή μάτσο γιάπης, που δεν ξέρει να χάνει

Το The President Show είναι μια κωμική σειρά που έκανε πρεμιέρα στις 27 Απριλίου του 2017 στο Comedy Central. Δημιουργός του show είναι ο  Anthony Atamanuik ο οποίος και είχε ενσαρκώσει τον Ντόναλντ Τραμπ, μαζί με τον Peter Grosz που υποδυόταν τον Μαικ Πενς.

Σύμφωνα με το σενάριο, ο Τραμπ είναι ο 45ος και “τελευταίος πρόεδρος των ΗΠΑ” αφού με τους χειρισμούς του θα μπορούσε να προκαλέσει… το τέλος της χώρας.

Στις 11 Μαίου του 2017, στο YouTube κανάλι του President Show είχε ανέβει ένα βίντεο με τίτλο “Donny Goes to School” όπου ο Τραμπ απεικονιζόταν να κάνει πείσματα και να φωνάζει, αρνούμενος να φύγει από έναν παιδότοπο. Νωρίτερα είχε διαβάσει στα μικρά παιδιά αποσπάσματα από το βιβλίο του “Trump: The Art of the Deal”, ενώ η αλήθεια είναι πως το show είχε αντιγράψει τη φωνή και τις πρόζες του απερχόμενου προέδρου με φοβερή ακρίβεια.

Στις συμβουλές του προς τα παιδάκια, ο Τραμπ φέρεται να τα μαθαίνει πώς να αντιμετωπίζουν τα παιδιά μεταναστών. Δηλαδή να τα βάζουν να κάνουν τις δύσκολες δουλειές χωρίς να τα πληρώνουν. Στο τέλος των πλάνων, ο “Τραμπ” φωνάζει, διαμαρτύρεται, χτυπιέται κυριολεκτικά, για να μη φύγει από τον παιδότοπο. Μέχρι τελικά να τον πάρουν “σηκωτό” οι δικοί του άνθρωποι.

Πολλοί θυμήθηκαν το εν λόγω βίντεο με αφορμή τη στάση του προέδρου τις τελευταίες ημέρες. Οι ίδιοι οι άνθρωποί του έχουν αρχίσει να αντιδρούν εκφράζοντας δημοσίως την αντίθεσή τους.

Ο πρόεδρος Τραμπ απέδειξε με τον πιο ηχηρό τρόπο ότι δεν ξέρει να χάνει, ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί μια οριακή μεν, ωστόσο καθαρή ήττα. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Τζο Μπάιντεν έχει κάνει ιστορικό ρεκόρ ξεπερνώντας κάθε άλλο υποψήφιο πρόεδρο με σχεδόν 74 εκ. ψήφους, ενώ ο ίδιος ο Τραμπ έχει λάβει κοντά 70 εκ. ψήφους αυξάνοντας κατά πολύ τα απόλυτα νούμερά του σε σχέση με το 2016, όταν και είχε λάβει 62 εκ.

Αντί λοιπόν να προσπαθήσει να καρπωθεί τα “θετικά” της ήττας του, και να καλέσει σε πολιτικό πολιτισμό αμβλύνοντας μια επικίνδυνη για τη χώρα του πόλωση σαν “πιστός πατριώτης” που διατείνεται πως είναι, επιδίδεται σε όσα έχει μάθει να κάνει καθ’ όλη τη ζωή και την καριέρα του.

Πολιτικό -και όχι μόνο- bullying, εξάρσεις έπαρσης, διασπορά ψευδών ειδήσεων, αυτή τη φορά για δήθεν νοθεία, ενώ εκτόξευσε τα βέλη του εναντίον ενός εκλογικού συστήματος που είχε εκμεταλλευτεί στο έπακρο και ο ίδιος για να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ το 2016, ενώ συγκέντρωνε λιγότερο απόλυτο αριθμό ψήφων έναντι της Χίλαρι Κλίντον.

Οι λεονταρισμοί του Τραμπ την ώρα της πτώσης του απηχούν με απόλυτη ακρίβεια την κουλτούρα του. Σαν σωστός εκπρόσωπος της κεφαλαιοκρατικής ελίτ που αρνείται τη δεύτερη θέση με οποιοδήποτε τίμημα (καταπατώντας κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα), προσπάθησε να προστατεύσει μέχρι τελευταία στιγμή το δόγμα της υπεροχής που είχε εικονοποιήσει μέσα από το περίφημο “Make America Great Again”. Αυτή ήταν η πολιτική του Τραμπ μέχρι το τέλος. “Ζήσε εσύ καλά κι άσε τους άλλους να πεθάνουν”.

Ο real estate πρόεδρος των ΗΠΑ, έμεινε αν μη τι άλλο πιστός μέχρι το τελευταίο λεπτό στην αισθητική του. Μάτσο κακομαθημένο πλουσιόπαιδο με “χρυσές πλάτες”, πρεσβευτής ενός ψευδεπίγραφου “American Dream”, θειασώτης μιας επιθετικής ρητορικής και μιας δήθεν επιχειρηματολογίας ενάντια στην “κορεκτίλα”.

Εν προκειμένω δεν κρίνεται ο Μπάιντεν, ο οποίος να μη ξεχνάμε πως έχει δοκιμαστεί επί προεδρίας Ομπάμα. Κρίνεται ο τρόπος αποχώρησης του πρώην “νούμερο Ένα”. Ο Τραμπ αποπειράθηκε να φύγει από το προσκήνιο με θόρυβο, αδιαφορώντας για την πόλωση που αφήνει πίσω του και για το εμφυλιοπολεμικό κλίμα με τους οπαδούς του να κραδαίνουν υπερήφανοι τα όπλα τους στους δρόμους.

Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο στην όλη υπόθεση. Ότι η επόμενη μέρα για την Αμερική θα είναι ελαχίστως διαφορετική, ίσως δε να είναι και πιο οξυμένη. Ο Μπάιντεν είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει να αλλάξει πολλά υπό την πολιτική πίεση κάτω από την οποία θα βρεθεί, και δη σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής τα οποία και αφορούν άμεσα και τη δική μας μικρή χώρα.

Κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσει το επόμενο The Final Days, όμοιο με το ιστορικό βιβλίο των Bob Woodward και Carl Bernstein για την πτώση του Νίξον το 1974, και θα μάθουμε με λεπτομέρειες τι έγινε αυτό το διάστημα στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών. Μέχρι τότε, η ίδια η ανιψιά του Τραμπ, Mary, έχει ήδη κυκλοφορήσει το βιβλίο Too Much and Never Enough και λίγο πριν τις εκλογές δήλωνε στον New Yorker πως στο τέλος ο πρόεδρος θα… εκδιωχθεί με τη βία από το Οβάλ γραφείο, επιβεβαιώνοντας το χιουμοριστικό βίντεο που παρουσιάζεται παραπάνω σε μια τραγελαφική σχεδόν συγκυρία.

Το βέβαιο είναι πως πράγματι ο Τραμπ σχεδίαζε και το 2016 να φύγει από τη χώρα αν έχανε τις εκλογές. Την περασμένη εβδομάδα επανέλαβε τις αιτιάσεις του αυτές. Το 2016 δεν είχε να χάσει τίποτα. Τώρα, αν πράγματι φύγει, θα αφήσει πίσω του το μίσος των the Proud Boys, την προσπάθεια απενοχοποίησης του σεξισμού, τη ναρκισσιστική εγωπάθεια που έχει εμφυσήσει σε πολλούς οπαδούς του και μια παγιωμένη κουλτούρα μισαλλοδοξίας που έχει βγει στην επιφάνεια τα τελευταία χρόνια, μέσα από τους δικούς του χειρισμούς.

Στην άλλη πλευρά του νομίσματος είναι οι μετανάστες, οι αφροαμερικανοί, και μια χώρα που και πάλι προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει μια κατακερματισμένη ταυτότητα, με το γεωπολιτικό αποτύπωμα της κρίσης αυτής να βρίσκεται μπροστά μας. Και δυστυχώς, δεν είναι και λίγοι οι μιμητές του “δόγματος Τραμπ” ανά τον πλανήτη.