“Το γκαμπί της βασίλισσας” γίνεται μιούζικαλ

“Το γκαμπί της βασίλισσας” γίνεται μιούζικαλ
PHIL BRAY/NETFLIX © 2020

Η απίθανη επιτυχία της μίνι-σειράς του Netflix οπισθογραφεί την θεατρική μεταφορά του έργου, από εταιρία που μόλις εξασφάλισε τα σχετικά δικαιώματα.

Όταν στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου το συνδρομητικό διαδικτυακό κανάλι Netflix ξεκίνησε την μετάδοση της μίνι-σειράς, «Το γκαμπί της βασίλισσας», κανείς δεν περίμενε το ασύλληπτο παγκόσμιο σουξέ που θα κατέγραφε. Ούτε καν το ίδιο το κανάλι που, ενώ παγίως και ποτέ δεν ανακοινώνει θεαματικότητες, «αναγκάστηκε» εκ των πραγμάτων να βγει πασιχαρές στις 24 Νοεμβρίου, και να διαλαλήσει πως 62 εκατομμύρια συνδρομητές του είχαν δει «Το γκαμπί» κατά τις πρώτες 28 μέρες μετάδοσής του. Ό,τι ακολούθησε από κει και πέρα ανήκει πια στην ιντερνετική Ιστορία. Τα επτά 55λεπτα επεισόδια της σειράς –που εξιστορούν τη ζωή μιας ορφανής από το Κεντάκι των ΗΠΑ, η οποία ανακαλύπτει το δαιμονιώδες ταλέντο της στο σκάκι και καταφέρνει να αναρριχηθεί στα κορυφαία κλιμάκια του πνευματικού και όλως ανδροκρατούμενου αθλήματος, ενώ ταυτόχρονα παλεύει με τους εσωτερικούς της δαίμονες και τις εξαρτήσεις– έφεραν καντάρια επαίνων από παντού.

Οι ίδιοι οι πραγματικοί γκρανμάστερ του σκακιού μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για την ρεαλιστική και εν πολλοίς ακριβή μεταφορά των συναισθημάτων που κυριαρχούν στη διάρκεια μιας παρτίδας –ή στα στάδια της προετοιμασίας, όταν ο σκακιστής εμμονικά δεν σκέφτεται τίποτα άλλο εκτός από κινήσεις, πιόνια και στρατηγικές. Καθόλου αναπάντεχα, από την άλλη, ειδήμονες και μη αναγνώρισαν πως η πρωταγωνίστρια, Άνια Τέιλορ-Τζόι, ήταν το κορυφαίο ατού της σειράς. Η 24χρονη ανερχόμενη αμερικανίδα ηθοποιός –που, μεταξύ μας, σε κινηματογραφικές ταινίες όπως το «Διχασμένος» και «Glass» δεν είχε κάνει τέτοια εντύπωση– πραγματικά κατοίκησε την ψυχή της Μπεθ Χάρμον, αυτού του ταλανισμένου και υπερταλαντούχου αερικού που δημιούργησε η γραφίδα του αμερικανού συγγραφέα, Ουόλτερ Τέβις, το 1983. Η αναγνώριση γι’ αυτήν την θαυμάσια ερμηνεία ήρθε με την πρόσφατη Χρυσή Σφαίρα που κέρδισε η Τέιλορ-Τζόι, μαζί με το βραβείο των αμερικανών τηλεκριτικών, ενώ είναι και υποψήφια για το βραβείο του Σωματείου Ηθοποιών. Κι επειδή, εν μέσω πανδημίας και με την ζωή μας όλη να κρέμεται από μια οθόνη, υπήρχε προφανώς άπλετος χρόνος και όρεξη για ενδελεχή ανάλυση κάθε πτυχής της σειράς, βγήκαν και οι επαΐοντες της μόδας, του στάιλινγκ και της διακόσμησης και εξήραν καταλεπτώς τα ρούχα της Μπεθ (σχεδιασμένα από την Γκαμπριέλ Μπάιντερ), τους συμβολισμούς των ρούχων της Μπεθ, το μαλλί της, τα χρώματα και τα σχέδια μιας ταπετσαρίας, ξερωγώ, γενικά όλον αυτόν τον περίγυρο που μετέφερε με πειστικότητα και εικαστική διάθεση την αισθητική της δεκαετίας 1958-1968.

Κι ενώ ακόμα δεν έχει κοπάσει ο ντόρος για «Το γκαμπί», και επειδή, ως γνωστόν, στην βράση κολλάει το σίδερο, προχτές ανακοινώθηκε επισήμως πως η αμερικανική εταιρία παραγωγής Level Forward απέκτησε τα δικαιώματα για την θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του Τέβις. Και μάλιστα, με την μορφή μιούζικαλ. Η Αντριέν Μπέκερ, διευθύνουσα σύμβουλος της νεόκοπης εταιρίας (ιδρύθηκε μόλις το 2018) δήλωσε πως αποτελεί τιμή και προνόμιο για την Level Forward το να μεταφέρει «Το γκαμπί της βασίλισσας» στο θεατρικό σανίδι «μέσα από το αγαπημένο και χαλκέντερο είδος του μιούζικαλ», ενώ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει τις φεμινιστικές διαστάσεις της ιστορίας της Μπεθ, «εν μέσω του σύγχρονου αγώνα μας για έμφυλη και φυλετική ισότητα».

Πρόκειται για το δεύτερο μυθιστόρημα του Τέβις που περνάει από την κινηματογράφηση στην θεατρική πράξη –είχε προηγηθεί το «Ο άνθρωπος που έπεσε στην Γη», το οποίο σκηνοθέτησε στο σινεμά ο Νίκολας Ρεγκ το 1976 με πρωταγωνιστή τον Ντέιβιντ Μπόουι, και μεταλαμπαδεύτηκε το 2015 ως μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ με τίτλο «Lazarus» σε μουσική και στίχους του ίδιου του Μπόουι (μια από τις τελευταίες του δουλειές πριν τον θάνατό του_. Βέβαια, εκείνη η ιστορία, για έναν ανθρωπόμορφο εξωγήινο που έρχεται να σώσει την Γη από θανατηφόρα λειψυδρία, ήταν, όσο και να πεις, αβανταδόρικη και εύκολη για μεταφορά στο θέατρο. Δύσκολα, ωστόσο, μπορεί να φανταστεί κανείς πώς στο καλό θα μεταφερθεί στο σανίδι η υπόκωφη ένταση και όλο αυτό το εσωστρεφές δράμα που χαρακτηρίζουν το σκάκι. Και δη, μέσα από τραγούδια και χορούς… Ίδομεν. Από την άλλη, βέβαια, οι Αμερικανοί είναι μανούλες στο να στήνουν φαντασμαγορικά, χορταστικά σόου ανεξαρτήτως βαθύτερου περιεχομένου, μηνύματος και περίστασης –μάρτυς μου η πρόσφατη ορκωμοσία Μπάιντεν…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα