Αλπινισμός: Το πιο μακάβριο άθλημα στην Ολυμπιακή ιστορία

Στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες πρόκειται να παρακολουθήσουμε μεταξύ των άλλων αθλημάτων και το άθλημα της αναρρίχησης.

Οι συμμετέχοντες πρόκειται να τεστάρουν τις ικανότητές τους στη ταχύτητα, σε αναρρίχηση “bouldering”, στην οποία πρέπει να κάνουν όσες περισσότερες διαδρομές μπορούν μέσα σε 4 λεπτά, ενώ θα εξεταστούν και στο ύψος που μπορούν να φθάσουν, μέσα σε 6 λεπτά.

Κι ενώ η αναρρίχηση αποτελεί νέο άθλημα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο αλπινισμός έχει τη δική του ενδιαφέρουσα ιστορία. Ξεκινώντας από τις αρχές του 20ου αιώνα, η μακάβρια πληροφορία πως όσοι είχαν διαπρέψει στο άθλημα, αναγνωρίστηκαν για τα επιτεύγματά τους και τους απονεμήθηκαν μετάλλια μετά τον θάνατό τους, επιβεβαιώνεται και με το παραπάνω.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναγνώρισαν το άθλημα του αλπινισμού, ως επίσημη δραστηριότητα το 1894, μολονότι χρειάστηκε να περάσουν άλλα 30 χρόνια για να απονείμουν το πρώτο μετάλλιο.

Η ιστορία του αθλήματος

Το πρώτο μετάλλιο για το άθλημα του αλπινισμού δόθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1924, στους πρώτους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στη Γαλλία. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή απένειμε μετάλλια στα 13 μέλη της Αποστολής του Έβερεστ του 1922. Η αποστολή αποτελούνταν από 12 Βρετανούς και έναν Αυστραλό, ενώ καθοδηγητές της διαδρομής ήταν ο στρατηγός Charles Granville Bruce και ο υπολοχαγός Edward Strutt, μαζί με τον διάσημο ορειβάτη George Mallory.

Ήταν η πρώτη φορά που υπήρξε μια αποφασιστική και εστιασμένη προσπάθεια για να φτάσει κανείς στη κορυφή και η φιλοδοξία αυτή έλαβε ιδιαίτερης παγκόσμιας προσοχής. Η αποστολή παρ’ όλα αυτά ήταν άκρως επικίνδυνη, καθώς μια χιονοστιβάδα έπεσε πάνω την ομάδα.

Μετάλλια δόθηκαν αργότερα στους επτά “Sherpas” από την Ινδία, σύμφωνα με το Mentalfloss, οι οποίο πέθαναν κατά τη διάρκεια της αποστολής, ως αποτέλεσμα της καταστροφής. Μάλιστα ένα όγδοο μετάλλιο δόθηκε σε έναν στρατιώτη του Νεπάλ, τον Tejbir Bura, ο οποίος επίσης χάθηκε κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του.

Οι “Sherpas” είχαν το πιο δύσκολο έργο. Μετέφεραν βαρύ εξοπλισμό και στερέωναν σχοινιά για τους ορειβάτες, διασφαλίζοντας ότι κάθε ορειβάτης είναι παράλληλα ασφαλής. Μέλος της ομάδας, ο Dr. Arthur Wakefield έγραφε σε επιστολή προς τη σύζυγό του: “Όταν κοίταξα πίσω μου, ολόκληρος ο τοίχος ήταν λευκός και δεν υπήρχε λωρίδα για τους ανερχόμενους αναρριχητές”.

Τα ονόματα των Sherpas που έμειναν στην ιστορία:

Antarge Sherpa

Lhakpa Sherpa

Narbu Sherpa

Pasang Sherpa

Pembra Sherpa

Sange Sherpa

Temba Sherpa

Το αξιοσημείωτο σε αυτή την ιστορία είναι το γεγονός ότι ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που δόθηκε μετάλλιο σε μια πολυεθνική ομάδα, καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες απονέμουν ανά χώρα τα μετάλλια. Σε δήλωσή του, ο τότε Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Pierre de Coubertin, τόνιζε πως τα μετάλλια δόθηκαν έτσι επειδή οι συμμετέχοντες είχαν επιδείξει “απόλυτο ηρωισμό εκ μέρους όλων των εθνών του κόσμου”.

Ο υπολοχαγός Strutt ήταν παρών προκειμένου να συλλέξει τα μετάλλια εκ μέρους της ομάδας του και ορκίστηκε να φτάσει στη κορυφή του Έβερεστ, έχοντας στο χέρι του ένα από αυτά. Όμως, αυτή του η επιθυμία έμεινε ανεκπλήρωτη, καθώς οι δύο πρώτοι άνθρωποι που έφθασαν στη κορυφή του Έβερεστ ήταν ο Tenzing Norgay ( γνωστός ως Sherpa Tenzing) και ο Edmund Hillary το 1953.

O διάσημος ορειβάτης, George Mallory, λίγο αργότερα αφότου ο υπολοχαγός Strutt παρέλαβε το μετάλλιο, εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια αποστολής του προς τη κορυφή του Έβερεστ, το 1924.

Το σώμα του δε βρέθηκε μέχρι το 1999.

Ακολούθησαν και άλλες απονομές μεταλλίων σε ορειβάτες που είναι ακόμα εν ζωή, όπως στους αδελφούς Franz και Tony Schmidt στους αγώνες του Λος Άντζελες του 1932 και στους Gunter και Hettie Dyhrenfurth για μια εξερεύνησή τους στα Ιμαλάια το 1934, η οποία αναγνωρίστηκε κατά τη διάρκεια των Αγώνων του 1936 στο Βερολίνο.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο αλπινισμός έπαψε να αποτελεί μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων το 1946 – αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος των Αγώνων, ούτε φυσικά της ορειβασίας. Το 1987, απονεμήθηκαν στους Reinhold Messner και Jerzy Kukuczka ασημένια μετάλλια για αναρρίχηση σε 14 κορυφές των 8000 μέτρων στον κόσμο, αν και ο Messner αρνήθηκε το βραβείο.

Το 2012, ο ορειβάτης Kenton Cool – που είχε ανέβει εννέα φορές στο Έβερεστ – πήρε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο φθάνοντας στην κορυφή του όρους, προς τιμήν του Strutt.

ΥΓ. Το άθλημα της αγωνιστικής αναρρίχησης καθιερώθηκε επίσηµα από την U.I.A.A. τον Απρίλιο του 1988, έγινε Ολυμπιακό άθλημα το 2016 και θα συμπεριληφθεί στους προσεχείς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (2020).

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις