Λουκάνικο: ποια είναι η προέλευσή του

Ο αλλάς, του αλλάντος, είναι το λουκάνικο στα αρχαία – από αυτή τη λέξη έχουμε τον όρο αλλαντικά. Ομολογώ πως πρωτοσυνάντησα τη λέξη στον Μεγάλο Ανατολικό του Ανδρέα Εμπειρίκου, ο οποίος τη χρησιμοποιούσε πολύ δημιουργικά, αλλά αυτό δεν θα το θίξουμε τώρα.

Τώρα θα ασχοληθούμε με τη λέξη “λουκάνικο”. Μιλάμε για το αλλαντικό κυλινδρικού σχήματος, που παρασκευάζεται από ψιλοκομμένο και καρυκευμένο κρέας, μέσα σε περίβλημα από ζωική μεμβράνη, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Βέβαια, αυτός ο ορισμός είναι το δέον – τι θα έπρεπε να είναι ένα λουκάνικο, και όχι τί είναι ένα, ειδικά εάν το αγοράσεις φτηνά από το σούπερ μάρκετ. Όσοι τρώμε κρέας, δεν θα θέλαμε να ξέρουμε τι εμπεριέχει ένα λουκάνικο μαζικής παραγωγής, πιστέψτε με.

Όμως, ούτε εδώ θέλω να σταθώ, αλλά στην ετυμολογία της λέξης. Λοιπόν, η μεσαιωνική ελληνική λέξη “λουκάνικον”, προέρχεται από το λατινικό “lucanicum”, δηλαδή ένα είδος αλλαντικού, που έλκει την καταγωγή του από τους “Lucani”, ένα λαό της Κάτω Ιταλίας, που παρασκεύαζε με αυτό τον τρόπο τα αλλαντικά του.

Καλό είναι λοιπόν να ξέρετε την ετυμολογία της λέξης, καθώς χτυπάτε το αγαπημένο σας βρόμικο με μια λουκανικάρα να, με το συμπάθιο, ενθυμούμενοι τις παλιές καλές εποχές που παίρνατε και δεύτερο, δίνοντας το μισό σε κάποιο αδέσποτο σκυλί. Μιλώ για τις παλιές καλές εποχές της ευμάρειας, που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.