Φάνηκε στο χειροκρότημα. Το έργο στο προσφυγικό πρέπει να κατέβει

Η φράση “περνούν οι αστυνομικοί και χειροκροτά ο κόσμος”, του κ. Χρυσοχοΐδη αρχίζει και παίρνει τη θέση της δίπλα στο μνημονιακό “μαζί τα φάγαμε” του κ. Πάγκαλου και άλλες μεγάλες ρήσεις. Οι πολίτες ήδη την αντιμετωπίζουν με θυμηδία, μετά τα συνεχή περιστατικά με την εμπλοκή αστυνομικών με ή χωρίς στολή. Το ότι δεν έχουμε θρηνήσει θύματα, είναι απλώς θέμα τύχης.

Αποκορύφωμα, τα όσα συμβαίνουν στα νησιά μας με την μέχρι στιγμής αποτυχημένη διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού ζητήματος.

Αν χρειαζόμασταν δύο εικόνες για να περιγράψουμε χωρίς λόγια το πώς έχει πάει η υπόθεση “νόμος, τάξη και επίταξη” στα νησιά, η επιλογή δεν θα ήταν πολύ δύσκολη.

Η πρώτη, είναι η εικόνα των ΜΑΤ να αποβιβάζονται νύχτα στα νησιά σαν στρατός κατοχής.

Η δεύτερη ήταν το άνανδρο λιντσάρισμα ανδρών των ΜΑΤ με πιτζάμες στη Χίο μέσα στο ξενοδοχείο όπου διέμεναν.

Η πρώτη δείχνει πόσο λάθος αντιμετωπίζεται το θέμα από την κυβέρνηση και η δεύτερη πόσο τοξικό και επικίνδυνο είναι το κλίμα πλέον στα νησιά.

Οι αντιδράσεις οξύνονται και από το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση, όχι μόνο καλλιέργησε άλλες προσδοκίες στους νησιώτες ως αντιπολίτευση, αλλά ουσιαστικά επιχείρησε να παρουσιάσει ένα οξύτατο πρόβλημα χωρίς σύνορα, ως θέμα κακής διαχείρισης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το προφανές συμπέρασμα ήταν ότι με την αλλαγή κυβέρνησης, θα ερχόταν αυτόματα και η λύση.

Οι παλινωδίες, η επίταξη εκτάσεων και η απόφαση να εφαρμοστούν οι αποφάσεις για τα κλειστά κέντρα με τη βία δεν δείχνουν τίποτα άλλο παρά την απουσία σχεδιασμού και σοβαρότητας σε ένα θέμα που ακόμα και αν τα κάνουμε όλα σωστά, δεν έχει λύση. Μόνο να διαχειριστούμε και να αντέξουμε μπορούμε.

Η κυβέρνηση από την αρχή αντιμετώπισε το ζήτημα ιδεοληπτικά και υποτιμώντας τις συνέπειες. Αυτό δείχνει η κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής πολιτικής, που ανακλήθηκε λίγους μήνες μετά υπό το βάρος των εξελίξεων.

Είτε θεωρήθηκε ότι η έμφαση πρέπει να δοθεί στην οικονομία και όλα τα άλλα έπονται, είτε ότι ένα σύνθετο θέμα όπως το μεταναστευτικό θα λυθεί με ΜΑΤ και βία, οι επιλογές αποδείχθηκαν λανθασμένες.

Πέρα από το τέλμα, στην αντιμετώπιση του ζητήματος, η ενίσχυση των ακραίων φωνών, θα είναι μια παράπλευρη συνέπεια που η κυβέρνηση θα βρίσκει μπροστά της συνέχεια από εδώ και στο εξής.

Το θέμα όμως είναι τι γίνεται τώρα. Αν δεν αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με ειλικρίνεια και χωρίς να λογίζεται το πολιτικό κόστος, τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Διότι μπορεί να έχουν κυριαρχήσει στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες οι συγκρούσεις των νησιωτών με τα ΜΑΤ, αλλά η ουσία του προβλήματος δεν αλλάζει. Χιλιάδες εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες παραμένουν στα νησιά, ζώντας σε άθλιες συνθήκες και με κύριο στόχο να διαφύγουν στην Ευρώπη.

Η κυβέρνηση πρέπει έστω και την ύστατη στιγμή να κάνει διάλογο και με τις τοπικές κοινωνίες σε όλη τη χώρα και με την αξιωματική αντιπολίτευση και να αναζητήσει συναινέσεις και λύσεις στις οποίες θα δεσμευτούν όλοι.

Και πρέπει να το κάνει τώρα, πριν οι καιρικές συνθήκες διογκώσουν το πρόβλημα ή ο Ερντογάν αποφασίσει να εκμεταλλευτεί τα απανωτά ελληνικά αυτογκόλ.

Το προσφυγικό/μεταναστευτικό δεν έχει οριστική λύση μέσα στα επόμενα χρόνια. Θα ζήσουμε με αυτό και  με όλα τα επιμέρους ζητήματα. Από το τι σημαίνει η μεταφορά μεταναστών στην ενδοχώρα (και πόσων), μέχρι τις αντοχές των νησιών και από τα παιχνίδια του Ερντογάν, μέχρι τη διαχείριση της οργής όσων έχουν άμεση εμπλοκή, όπως είναι οι νησιώτες μας.

Όσοι θεώρησαν ότι η απάντηση σε όλα αυτά είναι επίταξη και ΜΑΤ, διαπίστωσαν με πολύ σκληρό τρόπο, πόσο λάθος έκαναν.