Χάρης Τσιόκας: Η Ελλάδα “φυλάκιο” άνευ όρων της “Δύσης” ή γέφυρα-σύνδεσμος της Ευρώπης για την ειρήνη;

1. Βιώνουμε ένα διαφορετικό κόσμο. Η “ολικού χαρακτήρα” στρατιωτική επέμβαση – εισβολή δεν πρόκειται να διαμορφώσει “Νικητές”, παρά μόνο επιπτώσεις.

Ήδη το προαναγγέλουν οι αποτυχημένες επεμβάσεις στο Ιράκ, τη Συρία, το Αφγανιστάν κτλ.

Τόσο η απόφαση του Πούτιν για την ολοκληρωτικού χαρακτήρα εισβολή, όσο και των ηθικών αυτουργών που δημιούργησαν το περιβάλλον για αυτή την αποτρόπαια επέμβαση οξύνουν επιπτώσεις οικονομικές και πολιτικές.

Η ενεργειακή και όχι μόνο κρίση πολλαπλασιάζει την ακρίβεια που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές δημιουργούσαν. Ανακατανέμονται μερίδια οικονομικού ανταγωνισμού ολιγοπωλίων.

2. Τα γεγονότα δείχνουν – φωτογραφίζουν τον έντονο ανταγωνισμό δυνάμεων που έχουν μετατοπίσει το κέντρο βάρους της σύγκρουσης απο τον Ατλαντικό στην Ανατολή, τον Ειρηνικό.

Οι εξελίξεις αποκτούν και γεωπολιτικό γεωστρατηγικό χαρακτήρα. Οι ΗΠΑ επιχειρούν να διαμορφώσουν τη νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική μονομερώς, γεγονός που σπρώχνει πιο κοντά την Κίνα με τη Ρωσία. Και αυτό δημιουργεί ψυχροπολεμικές ανεξέλεγκτες εντάσεις.

Θύματα οι λαοί, οι πολίτες, οι περιφερειακές οικονομίες. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι σε αυτό το περιβάλλον η Ευρώπη ως συλλογική οντότητα η καλύτερα η “Γερμανική Ευρώπη” δείχνει να βγαίνει ηττημένη, εξαρτημένη από τη στρατηγική των ΗΠΑ και των οικονομικών δυνάμεων που στηρίζει.

Η Ευρώπη δείχνει να έχει έλλειμα ηγεσίας και ταυτότητας. Δείχνει να έχει εγκαταληφθεί ο στόχος της ολοκλήρωσης με δική της ενιαία αμυντική και εξωτερική πολιτική. Ούτε καν σχέδιο για την οικονομική της ολοκλήρωση.

Έχει αποχωρήσει απο δράσεις συμβολής για τη διαμόρφωση παγκόσμιου θεσμικού πλαισίου για τον ανταγωνισμό και την επίλυση διαφορών με ειρηνικό τρόπο.

3. Σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα φαινεται άβουλη. Χάνεται σε επικοινωνιακές τακτικές για να “χρεώσει” την πολύπλευρη οικονομική και κοινωνικη κρίση στον πόλεμο!

Και όλα αυτά ενώ θα έπρεπε να εμπνεύσει αίσθημα σιγουριάς στους πολίτες, αντιμετωπίζοντας το πολεμικό περιβάλλον με στάση αρχών απέναντι τόσο στον πόλεμο, όσο και στον αναθεωρητισμό που υφέρπει.

Και αυτό ακριβώς προϋποθέτει να καθίσταται διακριτό πως δεν πρέπει να εξαντλεί τον ρόλο της ως προκεχωρημένο “φυλάκιο” άνευ όρων της “Δύσης”, αλλά ως γέφυρα και σύνδεσμος στη Δύση για την ειρηνική διευθέτηση και την ανάπτυξη στην περιοχή.

Το επιχειρούν άλλες χώρες (Τουρκία, Ισραήλ κτλ). Πρέπει τώρα να αναληφθούν πρωτοβουλίες πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που φωτίζουν έναν άλλο ρόλο για την Ευρώπη με κέντρο βάρους στη διπλωματία, αντί να στέλνει όπλα.

Ας θυμηθούμε πόσο επίκαιρος γίνεται ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν στην πολεμική σύρραξη της Λιβύης, τότε, κάλεσε στην Κρήτη τον Μιτεράν και τον Καντάφι συμβάλλοντας σε λύσεις με την διπλωματική οδό!

Ας θυμηθούμε και τα οφέλη της Ελλάδας.

4. Οι εξελίξεις τρέχουν και διαμορφώνουν την επόμενη μέρα. Στο νέο περιβάλλον η Ελλάδα με τις πρωτοβουλίες της πρέπει να αποτρέψει πολιτικές αναθεωρητισμού που κρύπτονται πίσω από την εικόνα του “χρήσιμου” (είτε αυτές εκδηλώνονται από Τουρκία ακόμη και από Γερμανία).

Η καταδίκη της ρωσικής εισβολής και ο υφέρπων αναθεωρητισμός πρέπει να συνδυαστεί και με το αίτημα μιας Ευρώπης που θα στηρίζει ενεργά τις κοινότητες που πλήττονται συμβάλλοντας τόσο στην ειρηνική λύση όσο και στη δίκαιη διαχείριση της πολύπλευρης κρίσης που τροφοδοτεί.

* Ο Χάρης Τσιόκας είναι μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία