Σπύρος Χρυσικόπουλος: Μία ανθρώπινη τορπίλη που φτάνει στα AKRA

Στα όρια. Συνεχώς. Μέχρι τελικής πτώσεως. Ετσι ζει τη ζωή του ο Σπύρος Χρυσικόπουλος. Δεν μπορεί να βιωθεί διαφορετικά η ζωή ενός κολυμβητή υπεραποστάσεων. Ενός ανθρώπου που μετατρέπει σε πραγματικότητα την πλάκα που πολλές φορές κάνουμε μεταξύ μας βλέποντας το απέναντι νησί ενώ κολυμπάμε σε μία ακρογιαλιά. “Θα έφθανες;”. Ε, αυτός, φθάνει. Και το έχει επιχειρήσει κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες.

Ο Σπύρος Χρυσικόπουλος μιλά στο News 24/7 για το πως δαμάζει την (ανθρώπινη) φύση. Το κάνει να φαίνεται εύκολο ενώ φυσικά δεν είναι. Οπως δεν ήταν εύκολο για την ταλαντούχα σκηνοθέτιδα Δήμητρα Μπαμπαδήμα να τον κινηματογραφήσει. Οχι για μία αλλά για δύο ταινίες. Φτάνοντάς τον, υπό μία έννοια, στα ΑKRA (το όνομα του ντοκιμαντέρ της Μπαμπαδήμα με ήρωα τον Σπύρο και όχι μόνο).

Φαντάζομαι ότι για να κάνεις αυτό που επιχειρείς χρειάζεται να παίξεις και να νικήσεις το μυαλό σου. Αυτό πως γίνεται, πόσο δύσκολο είναι;

Δεν είναι πάντα εύκολο και δεν είμαστε πάντα σύμμαχοι! Ωστόσο, το πείσμα για τον τερματισμό και την επίτευξη του στόχου είναι αρκετά δυνατό για να παίξω με το μυαλό μου και τελικά να το τιθασεύσω.

Εχει έρθει στιγμή σε αγώνα που είπες “αυτό ήταν, δεν το ξανακάνω”. Φόβο πραγματικό έχεις νιώσει ποτέ μέσα στο νερό;

Η μοναδική φορά που το είπα δεν ήταν πάνω σε κολυμβητικό εγχείρημα, αλλά όταν συμμετείχα στο Ροβανιέμι 150 κατά τη διάρκεια της δεύτερης νύχτας. Παρόλα αυτά ήταν σκέψη της στιγμής που μετά από λίγο καιρό συνειδητοποίησα ότι δεν το εννοούσα. Μέσα στο νερό δεν έχω νιώσει φόβο. Αντιθέτως, όταν είμαι μέσα στο νερό, νιώθω σαν να είμαι στο φυσικό μου περιβάλλον.

Χρειάζεται έξτρα ψυχολογική προετοιμασία για τους αγώνες σου; Και η προπόνησή σου η καθαρά σωματική σε τι διαφέρει από αυτήν ενός κοινού κολυμβητή;

Σίγουρα χρειάζεται και όσο πιο πολύ πλησιάζει ένα εγχείρημα, τόσο πιο πολύ προετοιμάζω το μυαλό μου. Η ηρεμία είναι ο βασικότερος παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογική προετοιμασία. Όσο για τις προπονήσεις, έχω καταφέρει να συνδυάσω τις Ultra προπονήσεις μου με αυτές ενός κολυμβητή. Δηλαδή κάνω μεγάλες προπονήσεις σε διάρκεια και απόσταση, αλλά και έντονες προπονήσεις εντός και εκτός πισίνας.

H2O two parts heart, one part obsession σε παραγωγή oneman

Η ιδέα για τον αγώνα στο Ροβανιέμι πως προέκυψε και πως τελικά τα κατάφερες σε εκείνες τις πολύ δύσκολες συνθήκες; (σσ Στο “Rovaniemi 150”, οι συμμετέχοντες καλούνται να διανύσουν με τα πόδια, χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια από τους διοργανωτές, μία απόσταση μήκους 150 χλμ. στον Αρκτικό Κύκλο, κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες)

Είχα την πρόταση από την Ινώ Στεφανή και τη δέχτηκα. Δεν είναι αθλήτρια και δεν είχε την κατάλληλη εμπειρία ειδικά σε υπεραποστάσεις, οπότε μου ζήτησε να συμμετάσχω μαζί της. Η εμπειρία μου από τις κολυμβητικές υπεραποστάσεις ήταν χρήσιμη για να τα καταφέρουμε. Φυσικά είχε και μεγάλη θέληση να τερματίσει. Οι δυσκολίες ήταν πολλές (χαμηλές θερμοκρασίες, δύσκολο τερέν), αλλά επιβεβαιώσαμε ότι ακόμα και αν το σώμα σταματήσει να σε ακολουθεί, τελικά το μυαλό είναι αυτό που σε πάει μπροστά.

Αν είμαι νέος και θέλω να ακολουθήσω τα δικά σου χνάρια, τι πρέπει να κάνω, τι πρέπει να μην κάνω και τι πρέπει να ξεχάσω;

I. Καλό είναι κάποιος να το έχει μέσα του και να είναι δικό του όνειρο, ώστε να το κάνει σωστά και καλά και όχι απλά να το δει ή να το ακούσει και ένα πρωί να πει “πάω να κολυμπήσω μια υπεραπόσταση”.
II. Δεν πρέπει λοιπόν να υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του, αλλά να κάνει σταδιακά βήματα και να κατακτά τις αποστάσεις σε βάθος χρόνου.
III. Θα πρέπει να ξεχάσει την αίσθηση του χρόνου. Η υπεραπόσταση δεν θέλει άγχος για το πέρασμα της ώρας. Είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί πολλές ώρες προσπάθειας χωρίς ύπνο. Άρα το “ρολόι” δεν έχει θέση και αξία.

Σου στοίχισε ότι δεν ολοκλήρωσες το Ρόδο-Καστελόριζο; Θα το ξανακάνεις;

Η στενοχώρια κράτησε όσο έπρεπε και σε φυσιολογικά πλαίσια, αλλά με δυνάμωσε κιόλας αρκετά. Πάντα πριν από την επιτυχία υπάρχουν ανολοκλήρωτες προσπάθειες. Σίγουρα θα το επιχειρήσω ξανά κάποια στιγμή χωρίς όμως να γνωρίζω πότε. Προτεραιότητα τώρα έχουν αλλά εγχειρήματα.

Περνάνε τα χρόνια, είσαι πια 80 ετών. Γυρνώντας πίσω το φιλμ της ζωής σου με τι θα ήσουν ευχαριστημένος; Τι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις πάση θυσία στο μέλλον;

Θέλω να έχω κάνει σπουδαία πράγματα τα οποία θα γίνουν πηγή έμπνευσης και παρακίνησης ειδικότερα για τις επόμενες γενιές. Εγχειρήματα που δεν θα έχει καταφέρει κανείς.

Στην υπόλοιπη ζωή σου, εκτός νερού, είσαι…νορμάλ ή και εκεί επιχειρείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου;

Για τον καθένα το νορμάλ έχει διαφορετικό νόημα. Μου αρέσει να ξεπερνάω τον εαυτό μου καθημερινά γιατί εκεί έχει την καλύτερη γεύση η ζωή.

Τελικά, Σπύρο, με αφορμή και την ταινία στην οποία ουσιαστικά πρωταγωνιστείς, υπάρχουν ΑKRA, ή απλά τα κατασκευάζει ο άνθρωπος…Και πως ήταν η κινηματογραφική εμπειρία με τη Δήμητρα Μπαμπαδήμα και το συνεργείο;

Πιστεύω ότι τα κατασκευάζει ο άνθρωπος, αλλά και να υπάρχουν είναι πολύ παραπέρα απ’ ότι τα φανταζόμαστε.. Με τη Δήμητρα και την ομάδα της έχουμε κάνει και την πρώτη μου ταινία (H2O two parts heart, one part obsession), οπότε με τον ίδιο επαγγελματισμό ολοκλήρωσε και τα AKRA.

Το τρέιλερ