“Οθέλλος” από τη Λυρική- Να πάτε, μην το χάσετε

Το έργο

Ο “Οθέλλος”, η προτελευταία όπερα του Βέρντι, υπήρξε ένας θρίαμβος του συνθέτη στην τελευταία φάση της ζωής του – φάση που σημαδεύτηκε από την κατάθλιψη, μετά τον θάνατο της γυναίκας και των παιδιών του.

Στην πρεμιέρα του έργου το 1887, ένα παραληρηματικό κοινό κάλεσε τον συνθέτη είκοσι φορές στη σκηνή για να τον αποθεώσει. Μετά την παράσταση, οι φανατικοί θαυμαστές του σήκωσαν στους ώμους την άμαξα του από το θέατρο μέχρι το ξενοδοχείο όπου διέμενε. Φίρμα, μεγάλη φίρμα ο μουσουργός. Σε αντίθεση με άλλους ομοτέχνους του, η αξία του αναγνωρίστηκε εν ζωή, ακόμα κι ο ίδιος γνώρισε δόξες και τιμές.

Ίσως ο Οθέλλος, βασισμένος στο θεατρικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ να μην είναι ή καλύτερη στιγμή του. Είχαν προηγηθεί αριστουργήματα, όπως η Τραβιάτα, ο μέγας Ριγκολέτο, ο Ναμπούκο, ο Τροβατόρε, η Λουίζα Μίλερ, ο Ντον Καρλος, άντε και η Αΐντα. Αν κάποιος ανατρέξει στις κορυφαίες άριες του διεθνούς λυρικού ρεπερτορίου, σπάνια θα βρει ανάμεσα τους κάποιο απόσπασμα από τον Οθέλλο. Θα ξεχωρίζαμε, ωστόσο, το ντουέτο Οθέλλου – Δυσδαιμονας ‘Gia nella notte densa’, το ντουέτο Οθέλλου-Ιαγου ‘Si, pel ciel marmoreo giuro’ και το σόλο του Οθέλλου ‘Dio mi potevi scagliar tutti i mali’.

Προσωπικά με συγκινούν ιδιαίτερα τα χορωδιακά του, αν και στο σύνολο το συγκεκριμένο έργο δε βρίσκεται στον δικό μου κατάλογο με τις κορυφαίες όπερες όλων των εποχών.
Still. Δεν παύει να είναι ένα σπουδαίο έργο ενός σπουδαίου συνθέτη.

H παράσταση

Και μόνο η παρουσία του Ρόμπερτ Ουίλσον είναι ένας εξαίρετος λόγος να παρακολουθήσει κάποιος την παράσταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο Ουίλσον συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους σκηνοθέτες και όχι μόνο, της Τέχνης και του Θεάτρου. Η αφαιρετική του προσέγγιση τόσο- στη σκηνοθεσία όσο και στην σκηνογραφία έχουν δημιουργήσει σχολή.

Το βίντεο με έναν ελέφαντα που αργοπεθαίνει, υποδέχεται τον θεατή πριν καν ξεκινήσει η όπερα. Πρόκειται για μια σκηνή υποβλητική, σπαρακτική σχεδόν, που μας εισάγει στον μινιμαλιστικό κόσμο του Ρομπερτ Ουιλσον. Την άδεια σκηνή “ντύνει” μόνο ο φωτισμός, με κυρίαρχα χρώματα το έντονο μπλε και το ψυχρό λευκό. Μία οθόνη – αυτό είναι το σκηνικό. Μια φωτισμένη οθόνη με θραύσματα σκηνικών που φωτίζονται στο βάθος.

Στις τέσσερις πράξεις του έργου το μοναδικό επί σκηνής έπιπλο είναι το κρεβάτι της Δυσδαιμόνας στη σκηνή της δολοφονίας της από τον Οθέλλο. Οι ήρωες του έργου φοράνε μαύρα κοστούμια – με εξαίρεση το ολόλευκο φόρεμα της Δυσδαιμόνας – έχουν τα πρόσωπά τους μακιγιαρισμένα σαν να φορούν λευκές μάσκες. Η στιλιζαρισμένη κίνηση και η μετωπική σκηνοθεσία αποδίδει τα μέγιστα, αν και υποψιάζομαι ότι το όραμα του σκηνοθέτη αποτελεί Γολγοθά για τους σολίστες και τη χορωδία. Μια χορωδία που, για άλλη μια φορά, ανταποκρίθηκε στα υψηλά επίπεδα της Λυρικής.

Ο Ιαγος του Χριστογιαννόπουλου

Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, που δικαίως αποθεώθηκε στην υπόκλιση, ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της παράστασης. Η πρόσφατη ερμηνεία του στον “Βότσεκ” του Μπεργκ, καταγράφηκε διεθνώς ως μια από τις σημαντικότερες ερμηνείες του ομώνυμου ρόλου της όπερας. Και ο Ιάγος του είναι συνεχιστής επάξιος της μεγάλης αυτής επιτυχίας. Ειλικρινά πιστεύω πως ειδικά στη δική του περίπτωση, το πρόσωπο-μάσκα τον αδίκησε. Εκτός από εξαίρετος βαρύτονος ο Χριστογιαννόπουλος είναι ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος υποκριτής με πλούσια εκφραστικά μέσα που επάξια συναγωνίζεται πρωταγωνιστές και ηθοποιούς του θεάτρου. Ήταν άθλος για έναν τόσο πληθωρικό καλλιτέχνη να αναμετρηθεί με τόση επιτυχία στην σκηνοθετική δέσμευση που τον ήθελε καθηλωμένο σε όλη τη διάρκεια του έργου.

Οι πρωταγωνιστές της παράστασης

Με δεδομένα τα σοβαρά φωνητικά προβλήματα που έχουν ταλανίσει τα τελευταία χρόνια τον διάσημο Λετονό τενόρο Αλεξαντρ Αντονένκο, που έχει ταυτίσει το όνομα του με τον ρόλο του Οθέλλου, είχα κρατήσει χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών μου. Ήταν καλός. Ενίοτε πολύ καλός, αν και ασταθής σε ορισμένα σημεία. Τον βοηθά εξαιρετικά ο σωματότυπος του που a priori απεικονίζει το μεγαλείο του εξουσιαστή Οθέλλου.

Η Δυσδαιμόνα της Τσέλιας Κοστεα – στην πρεμιέρα τουλάχιστον – συναντήθηκε με τον ρόλο στην τρίτη και την τεταρτη πράξη του δράματος κι εκεί ήταν πράγματι πολύ καλή.
Ο Δημήτρης Πακσογλου – ένας από τους κορυφαίους Έλληνες τενόρους της εποχής μας – απέδωσε έναν δυναμικό και συνάμα τραγικό Κασιο και κέρδισε τις εντυπώσεις του κοινού.

Σύνολο

Να πάτε, μην το χάσετε. Μετά από έναν μέτριο Αντρέα Σενιε, ο Οθέλλος στο ΚΠΙΣΝ αποκαθιστά το κύρος και την υψηλή ποιότητα των παραγωγών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Ιnfo: Sold out οι πρώτες παραστάσεις, προστέθηκαν άλλες δυο για να καλυφθεί η αυξημένη ζήτηση. Δοκιμάστε να βρείτε εισιτήρια και δεν θα βγείτε χαμένοι. Μην αργήσετε, αρχίζει στην ώρα του.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις