Γιατί η Αθήνα δεν αντιδρά στην αρνητική απάντηση του Βερολίνου;

Αν, όντως, θεωρούμε ως χώρα -ως κυβέρνηση, ως Βουλή, ως πολιτικό σύστημα, ως μέσα ενημέρωσης- σημαντικό θέμα τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, ουδείς μπορεί να κατανοήσει γιατί δεν αντιδράσαμε στην αρνητική απάντηση που έλαβε η χώρα στη ρηματική διακοίνωση που είχε απευθύνει το Βερολίνο.

Η απάντηση, μάλιστα, ήρθε μετά από πέντε μήνες, με τη γερμανική κυβέρνηση να αναγνωρίζει μόνο ιστορικές αλλά όχι νομικές ευθύνες και να επιμένει πως το θέμα είναι …λήξαν!

Στην απάντηση του Βερολίνου, ωστόσο, δεν υπήρξε καν απάντηση από την Αθήνα, γεγονός που προβληματίζει για το εάν πράγματι εννοούμε ως χώρα τη διεκδίκηση των πολεμικών επανορθώσεων- μια υπόθεση που με τη στάση της Γερμανίας δείχνει πως χρειάζεται επιμονή, ώστε τουλάχιστον να φτάσει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Προκειμένου να μην φανεί ότι “καταπίνουμε” το γερμανικό nein, η ελληνική πολιτεία μέσω των αρμοδίων οργάνων της κυβέρνησης, θα έπρεπε να εκδώσει ανακοίνωση ότι π.χ. δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την απάντηση και πως εμμένουμε στις θέσεις μας.

Αρμόδιοι παράγοντες, μάλιστα, με ενεργό συμμετοχή επί χρόνια στη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων, εκτιμούν πως εάν πράγματι υπήρξε αποφασιστικότητα για τέτοιες ενέργειες, η Αθήνα θα μπορούσε να προγραμματίσει νέο διάβημα στο Βερολίνο, επικαλούμενη αυτή τη φορά και το έγγραφο της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου, που δικαιώνει ευθέως τις ελληνικές θέσεις.