Ο ναζισμός δεν δικαιούται αναστολή
Οι εγκληματίες της ΧΑ υποστηρίζουν ότι διώκονται για τις ιδέες τους, ενώ ταυτόχρονα δίνουν μία φθηνή παράσταση. Ο ναζισμός όμως δεν είναι “μία ακόμη άποψη”, δεν είναι απλά μία ακόμη ιδεολογία
- 17 Οκτωβρίου 2020 08:02
Θα γύριζαν και η γη θα έτρεμε. Τελικά, χάρη και στις προσπάθειες των ανθρώπων που έδωσαν μάχη κατά του ναζισμού, αλλά και χάρη στην ελληνική Δικαιοσύνη που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή γύρισαν και καταφεύγουν σε φθηνά κόλπα.
Από τη μία δίνουν μια αισχρή παράσταση, φέρνοντας συγγενείς και γείτονες να κλαφτούν στο δικαστήριο και να πουν πόσο καλοί άνθρωποι ήταν, όταν δεν μαχαίρωναν και δεν τρομοκρατούσαν βέβαια. Εφτιαχναν λέει πεϊνιρλί, πράγμα που όμως δεν τους εμπόδιζε να κυνηγάνε μετανάστες και πολιτικούς αντιπάλους. Μέχρι που επικαλέστηκαν ότι ξενιτεύτηκαν τα αδερφάκια τους- έγιναν δηλαδή μετανάστες που μπορεί να τους κυνηγά μία άλλη ΧΑ σε μια άλλη χώρα.
Και ενώ δήλωναν ότι δεν αναγνωρίζουν το δικαστήριο και συνέκριναν τους εαυτούς τους με τον Κολοκοτρώνη, έφερναν μετά στο δικαστήριο και τη μανούλα τους να κλαφτεί πως θα χάσουν την καριέρρα τους, την ώρα που τα εγκλήματα τους είχαν ως αποτέλεσμα άνθρωποι να χάσουν τις ζωές τους.
Ό,τι κάνουν δηλαδή οι ποινικοί. Γιατί βασικά ποινικοί είναι. Μία ναζιστική μαφία, που το έπαιζε αντισυστημική ενώ ήταν απόλυτα του συστήματος, όπως αποδεικνύει και η κάλυψη που της παρείχαν μέσα από την ΕΛΑΣ.
Είχαν βέβαια προηγηθεί τα αστεία ελαφρυντικά τύπου “παντρεύτηκα δύο φορές την ίδια γυναίκα”. Θα γελάγαμε, αν δεν θυμόμασταν το αίμα των νεκρών και το σκοτάδι του τρόμου και του μίσους στο οποίο επιχείρησαν να βυθίσουν την ελληνική κοινωνία.
Την ώρα όμως που κουβαλάνε πατεράδες, μάνες και γειτόνισσες στο δικαστήριο, το οποίο περιφρόνησαν όλα αυτά τα χρόνια, οι κατάδικοι της ΧΑ δεν μπορούν να κρύψουν τη ναζιστική τους εγκληματική ταυτότητα, την οποία προσπάθησαν με αστειότητες να απαρνηθούν όλα αυτά τα χρόνια- και αυτό διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ναζισμός είναι το απόλυτο εξ ορισμού Κακό.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο συνήγορος του ενός για να τον υπερασπιστεί βρήκε να πει ότι ήταν πολύ καλός άνθρωπος “αν εξαιρέσει κανείς το περιστατικό με τον Πακιστανό”. Αντί να τον υπερασπιστεί φυσικά το μόνο που κατάφερε ήταν να επιβεβαιώσει το ρατσισμό που ωθούσε τις εγκληματικές του πράξεις. Ομοίως ο συνήγορος των επίδοξων δολοφόνων των Αιγυπτίων ψαράδων υποστήριξε ότι “δεν μπορεί να μη δοθεί αναστολή σε Έλληνες ενώ στο παρελθόν έχει δοθεί σε αλλοδαπούς”. Θέλει ο ναζιστής να κρυφτεί και ο ρατσισμός δεν τον αφήνει.
Και την ίδια στιγμή ο αρχηγός της εγκληματικής αυτής οργάνωσης, Νίκος Μιχαλολιάκος, δηλώνει ότι δεν έκανε τίποτα απλώς σηκωνε το δεξί του χερι (όχι όμως για να καλέσει ταξί) και σκούζει ότι δικάζεται για την ιδεολογία του και όχι για τις πράξεις του. Μόνο που αυτά τα δύο είναι απολύτως αλληλένδετα.
Ο ναζισμός δεν είναι -όπως προσπάθησαν να μας πείσουν με πλύση εγκεφάλου, βοηθούμενοι από ισχυρές “πλάτες”- απλώς μία ακόμη ιδεολογία, “μία ακόμη άποψη”, την οποία ως διαφορετική άποψη πρέπει επειδή πιστεύουμε στη Δημοκρατία που θέλουν να καταλύσουν οι ναζί να σεβόμαστε. Πέρα από την αντίφαση αυτής της τελευταίας δήλωσης, δεν είναι “μία διαφορετική άποψη” ο ναζισμός και ο ρατσισμός. Είναι το κίνητρο που ωθεί σε εγκληματικές πράξεις. Εμπεριέχει το έγκλημα.
Δεν είναι “μία άλλη άποψη” το να λες ότι κάποιοι άνθρωποι, λόγω του χρώματος του δέρματος τους, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της αναπηρίας τους ή των πολιτικών τους πεποιθήσεων, είναι υπάνθρωποι και άρα αξίζει να πεθάνουν. Όπως δεν είναι για παράδειγμα “μία άλλη άποψη η παιδεραστία” και όπως δεν μπορεί κάποιος απλώς να δηλώνει ότι αυτός πιστεύει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα εάν ενήλικες βιάζουν παιδάκια, διότι αυτό είναι έγκλημα, τελεία και παύλα.
Η Δημοκρατία πράγματι ανέχεται τη διαφορετική άποψη. Όμως το έγκλημα δεν είναι άποψη. Και ο ναζισμός δεν εξισώνεται με κανένα “άλλο άκρο”. Διότι καμία ιδεολογία, όσο ακραία και αν τη θεωρεί κανείς, όσο και εάν διαφωνεί μαζί της, δεν εμπεριέχει a priori την τέλεση εγκλήματος.
Και είναι εγκληματική οργάνωση επίσης γιατί εμπεριείχε και το κίνητρο της εξουσίας, αλλά και άμεσο οικονομικό κίνητρο όπως αποδείχθηκε στην υπόθεση των Αιγυπτίων ψαράδων. Τα έμμεσα οικονομικά κίνητρα των χρηματοδοτών της, είναι μία άλλη συζήτηση που δεν έφτασε στο Δικαστήριο, όπως και τα άλλα σκοτεινά οικονομικά πλοκάμια της Χρυσής Αυγής.
Ενδεχομένως δε, να άρμοζε ακόμη περισσότερο να δικαζόταν (και) ως τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά το πιο βασικό είναι να καταδικαστεί όχι μόνο η συγκεκριμένη εγκληματική οργάνωση, αλλά κάθε κομματικός μανδύας του ναζισμού, του φασισμού και του ρατσισμού, από την ελληνική κοινωνία. Η πατρίδα έχει ήδη υποφέρει πολύ άλλωστε από τους ναζί. Και ο ναζισμός δεν δικαιούται αναστολή.
