Ουκρανία: Διεθνής νομιμότητα α λα καρτ

Εξηγούμαι εξαρχής. Δεν ενθουσιάζομαι με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Τον θεωρώ έναν αυταρχικό εθνικιστή ηγέτη. Επίσης, δεν θεωρώ τους Ρώσους «αδελφούς» μας επειδή είναι και αυτοί ορθόδοξοι -κανονικά έπρεπε να το έχουμε λήξει αυτό από την εποχή του Λάμπρου Κατσώνη. Τέλος, δεν θεωρώ τη σημερινή Ρωσία συνέχεια της Σοβιετικής Ένωσης και δεν τάσσομαι αυτομάτως στο πλευρό όποιου πάει κόντρα στις ΗΠΑ.

Διαβάζοντας, δε, το διάγγελμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας για την αναγνώριση των λεγόμενων «λαϊκών δημοκρατιών» του Ντόνετσκ και Λουχάνσκ, δεν μπόρεσα να μην καγχάσω με τις δικαιολογίες που προβλήθηκαν, καθώς και με την επίθεση στον… Λένιν -παρεμπιπτόντως όσα είπε ο Πούτιν αποδεικνύουν ότι ο Λένιν εργάστηκε για την ειρήνη και τη φιλία των λαών της Ρωσίας και της Ουκρανίας.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Έχοντας λοιπόν ξεκαθαρίσει τη θέση μου για να μη δώσω λαβή σε παρεξηγήσεις, οφείλω να παρατηρήσω ότι οι δηλώσεις των δυτικών περί παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας από τη Ρωσία συνιστούν μνημείο υποκρισίας που προσβάλλει τη νοημοσύνη μας. Γιατί ενώ η κριτική στον Πούτιν είναι απολύτως δικαιολογημένη, αφού όντως παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα, εντούτοις, είναι αστείο να μιλάνε για διεθνή νομιμότητα αυτοί που:

• έκαναν τον παράνομο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία (τότε που για το Κόσοβο έλεγαν τα ακριβώς αντίθετα από όσα λένε τώρα για το Ντόνετσκ),
• έκαναν τον παράνομο πόλεμο στο Ιράκ,
• έβαλαν παρανόμως πλάτη στους τζιχαντιστές στη Συρία,
• χρηματοδοτούν και στηρίζουν την παράνομη κατοχή τμήματος της Συρίας από τον Ερντογάν,
• συνεργάζονται με τις συμμορίες της Λιβύης για τα παράνομα push backs σε βάρος των προσφύγων στη Μεσόγειο,
• συναίνεσαν στην παράνομη παραβίαση των δικαιωμάτων των ρωσώφωνων της Ουκρανίας από την κυβέρνηση του Κιέβου,
• κλιμάκωσαν την ένταση με την επέκταση του ΝΑΤΟ μέχρι την εξώπορτα της Ρωσίας,

Για ποια διεθνή νομιμότητα μπορούν να μιλήσουν αυτοί που έχουν επιβάλει το «δίκαιο του ισχυρότερου» στη διεθνή σκηνή; Δεν υπάρχει διεθνής νομιμότητα με δύο μέτρα και δύο σταθμά, δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο α λα καρτ. Δεν είναι άλλος ο διεθνής νόμος στο Κόσοβο και άλλος στο Ντόνετσκ.

Η ειρήνη

Βέβαια, στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα στην Ανατολική Ουκρανία το ζητούμενο είναι το μίνιμουμ. Ένα μίνιμουμ που είναι ταυτόχρονα το μέγιστο: να μη χυθεί άλλο αίμα, να διατηρηθεί η ειρήνη ή τουλάχιστον να επιτευχθεί ο «μη πόλεμος». Κανονικά θα έπρεπε να ζητάμε την επίλυση της κρίσης με σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας, του απαραβίαστου των συνόρων και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, στη βάση ενός συστήματος ασφαλείας για όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Αυτά δεν είναι για τώρα. Τώρα είναι ώρα να ακουστεί η φωνή της ειρήνης και των διαπραγματεύσεων. Να ακουστεί πιο δυνατά από τις κραυγές του πολέμου και της αδιαλλαξίας.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις