Stonewall: Από την εξέγερση του ’69, στη γέννηση του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος
Οι διαδηλώσεις της 28ης Ιουνίου 1969 οδήγησαν στο απελευθερωτικό κίνημα των γκέι και στον σύγχρονο αγώνα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα.
- 27 Ιουνίου 2021 07:16
Η Εξέγερση του Stonewall ήταν μια σειρά από αυθόρμητες, βίαιες διαδηλώσεις από τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας εναντίον μιας επιδρομής της αστυνομίας, που πραγματοποιήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Ιουνίου 1969, στο Stonewall Inn, που βρίσκεται στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, γειτονιά του Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη.
Αυτές οι διαδηλώσεις κατά πολλούς αποτέλεσαν το πιο σημαντικό γεγονός που οδήγησε στο απελευθερωτικό κίνημα των γκέι και τον σύγχρονο αγώνα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα.
Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950 και του 1960 αντιμετώπιζαν ένα εχθρικό νομικό σύστημα. Οι πρώτες ομοφυλοφιλικές ομάδες προσπάθησαν να αποδείξουν ότι οι ομοφυλόφιλοι θα μπορούσαν να αφομοιωθούν στην κοινωνία, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1960 ήταν πολύ ταραγμένα, καθώς πολλά κοινωνικά/πολιτικά κινήματα ήταν ενεργά, συμπεριλαμβανομένου του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Αφρό-Αμερικάνων και του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Αυτές οι επιρροές, σε συνδυασμό με το φιλελεύθερο περιβάλλον του Γκρίνουιτς Βίλατζ ήταν καταλυτικοί παράγοντες για την εξέγερση του Stonewall.
Κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960, πολύ λίγοι χώροι επέτρεπαν την πρόσβαση σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Οι ασφαλείς χώροι για ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ήταν συνήθως μπαρ αν και οι ιδιοκτήτες ή η μάνατζερ του χώρου ήταν γκέι.
Την εποχή εκείνη το Stonewall ανήκε στην Αμερικάνικη Μαφία. Η πελατεία του αφορούσε περιθωριοποιημένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, drag queens και αστέγους.
Οι επιδρομές της αστυνομίας σε γκέι χώρους διασκέδασης ήταν μια τραγική πραγματικότητα στη δεκαετία του 1960, αλλά οι αξιωματικοί έχασαν γρήγορα τον έλεγχο της κατάστασης στο Stonewall Inn. Πολύ σύντομα θα ξεκινούσαν σοβαρά επεισόδια.
Η ένταση μεταξύ της αστυνομίας της Νέας Υόρκης και γκέι κατοίκων του Γκρίνουιτς Βίλαταζ οδήγησε σε περισσότερες διαμαρτυρίες το επόμενο βράδυ, αλλά και κατά τις επόμενες νύχτες.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι κάτοικοι του χωριού άρχισαν γρήγορα να οργανώνονται σε ομάδες ακτιβιστών, αναζητώντας χώρους που ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα θα μπορούσαν να είναι αποδεκτά και δε θα είχαν το φόβο να συλληφθούν.
Μετά την εξέγερση του Stonewall και συγκεκριμένα μέσα σε έξι μήνες σχηματίστηκαν στη Νέα Υόρκη δύο γκέι ακτιβιστικές οργανώσεις, ενώ ιδρύθηκαν τρεις εφημερίδες για την προώθηση των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων Μέσα σε λίγα χρόνια, οργανώσεις για τα δικαιώματα των γκέι είχαν ιδρυθεί στις ΗΠΑ, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου.
Η Μάρσα Π. Τζόνσον
Η Μάρσα Π. Τζόνσον (24 Αυγούστου 1945 – 6 Ιουλίου 1992) ήταν μια Αφρο-αμερικανή drag queen, σεξεργάτρια και ακτιβίστρια. Η Τζόνσον γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ και υπήρξε δημοφιλής φιγούρα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας της Νέας Υόρκης από τη δεκαετία του 1960 μέχρι τη δεκαετία του 1990. Μετέπειτα η Τζόνσον έγινε ακτιβίστρια για το AIDS με το ACT UP.
Η Τζόνσον υπήρξε μια από τις πιο γνωστές drag queens της πόλης και βασίλισσες του δρόμου. Η ίδια είχε αναγνωριστεί ως μια από τις πρώτες που αντεπιτέθηκαν στις συγκρούσεις με την αστυνομία, εν μέσω των ταραχών στο Stonewall.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Τζόνσον και η στενή φίλη της Σύλβια Ριβέρα, ίδρυσαν από κοινού το κίνημα “Επαναστάτες Δράσης Τρανς Δρόμου” (STAR) και έδιναν το παρών σε παρελάσεις Υπερηφάνειας και πολιτικές δράσεις.
Κατά τη δεκαετία του 1980 η Τζόνσον συνέχισε τον ακτιβισμό στους δρόμους ως βασική διοργανώτρια με την ACT UP. Μαζί με την Ριβέρα, η Τζόνσον υπήρξε “μητέρα” του οίκου της οργάνωσης Star, συγκεντρώνοντας τρόφιμα και είδη ένδυσης, με σκοπό να βοηθήσει και να υποστηρίξει τους απόρους της Νέας Υόρκης.
Τον Ιούλιο του 1992, το σώμα της Τζόνσον βρέθηκε να επιπλέει στον ποταμό Χάντσον στα ανοικτά της δυτικής Βίλατζ Πίερς λίγο μετά το Pride του Μαρτίου του 1992. Η αστυνομία υποστήριξε ότι ήταν αυτοκτονία. Οι φίλοι και υποστηρικτές της Τζόνσον δήλωσαν ότι δεν είχε τάσεις αυτοκτονίας και ύστερα από μια καμπάνια με αφισοκόλληση, έγινε γνωστό ότι η Τζόνσον είχε νωρίτερα παρενοχληθεί κοντά στο σημείο όπου βρέθηκε το πτώμα της.
Οι αρχικές προσπάθειες για να πεισθεί η αστυνομία να ερευνήσει περαιτέρω τα αίτια του θανάτου της ήταν ανεπιτυχείς. Μετά από πιέσεις της ακτιβίστριας Μαράια Λόπεζ, τον Νοέμβριο του 2012, το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης άνοιξε εκ νέου την υπόθεση ως πιθανή ανθρωποκτονία.
Τα πρώτα Gay Pride
Στις 28 Ιουνίου του 1970, τα πρώτα Gay Pride έλαβαν χώρα στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Σαν Φρανσίσκο και στο Σικάγο, για τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης. Παρόμοιες πορείες διοργανώθηκαν και σε άλλες πόλεις. Υπό τη στενή έννοια του όρου, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πρώτη μορφή LGBTQI+ Pride που υπήρξε ποτέ.
Πολλοί ακτιβιστές θεωρούν ότι το Stonewall οδήγησε στη γέννηση του ομοφυλοφιλικού κινήματος απελευθέρωσης και στη δημιουργία των σημερινών Pride.
Ο Ντέιβιντ Κάρτερ, στο άρθρο του “Αυτό που έκανε το Stonewall διαφορετικό”, εξήγησε ότι παρόλο που υπήρξαν αρκετές εξεγέρσεις πριν από το Stonewall, ο λόγος για τον οποίο το Stonewall ήταν τόσο ιστορικό ήταν ότι συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι, η ταραχή διήρκεσε πολύ (έξι ημέρες), ήταν η πρώτη που έλαβε μεγάλη κάλυψη από τα ΜΜΕ και πυροδότησε τη δημιουργία πολλών ομάδων προάσπισης των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων.
Στην 30η επέτειο των γεγονότων της Νέας Υόρκης, το 1999, το μπαρ Stonewall ανακηρύχθηκε Μνημείο Εθνικής Κληρονομιάς, ενώ στην 40η επέτειο ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανακήρυξε τον Ιούνιο του 2009 μήνα υπερηφάνειας των ΛΟΑΤΚΙ+.
Το Εθνικό Μνημείο του Stonewall ιδρύθηκε στην περιοχή το 2016.
Να σημειωθεί ότι το 2019, 50 χρόνια μετά από εκείνη την επιχείρηση των αρχών στο Stonewall Inn, η αστυνομία της Νέας Υόρκης ζήτησε επισήμως συγγνώμη για την επιδρομή.
Σήμερα, εκδηλώσεις ΛΟΑΤΚΙ+ υπερηφάνειας πραγματοποιούνται κάθε χρόνο σε πολλές χώρες του κόσμου, προς το τέλος του Ιουνίου, για να τιμήσουν τα γεγονότα του Stonewall.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι εκδηλώσεις αυτές έχουν αναβληθεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου λόγω της πανδημίας. Ωστόσο, ακτιβιστές, με διαφορετικά μέσα, όπως οι διαδικτυακές συζητήσεις και προβολές ή οι μικρότερης εμβέλειας δράσεις και πορείες δε σταματούν να μάχονται και να κρατούν “ζωντανό” το σύνθημα της προάσπισης των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, δίνοντας ραντεβού για την επόμενη χρονιά σε πολύχρωμους και ελεύθερους δρόμους.
Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις