Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είναι “πρώτα Έλληνας”

“Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βλέπω και τους λέω ότι είμαι Αφρικανός. Δεν είμαι μόνο ο Greek Freak. Δεν έχει σημασία τι μπορούν να πιστέψουν οι άνθρωποι από το παρατσούκλι μου. Υπήρχαν πολλές φορές όταν βρισκόμουν στην Ελλάδα που οι άνθρωποι είπαν: “Δεν είσαι Έλληνας. Είσαι Νιγηριανός, γιατί είσαι μαύρος”. Αλλά υπήρξαν και πολλές φορές εκεί που συνέβη το αντίθετο και οι άνθρωποι λένε “δεν είσαι Αφρικανός, είσαι Έλληνας, είσαι ο Greek Freak”. Αλλά δεν με νοιάζει πραγματικά. Βαθιά μέσα μου ξέρω ποιος είμαι και από πού προέρχομαι. Αυτό είναι που έχει σημασία για μένα”. Αυτά έλεγε ο Γιάννης σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Μαρκ Τζέι Σπίαρνς και στην ιστοσελίδα των ΗΠΑ theundefeated.com πριν λίγους μήνες.

“Αυτή είναι η πόλη μας… Θέλουμε αλλαγή, θέλουμε δικαιοσύνη. Δεν θέλω το παιδί μου να δει κάτι τέτοιο και να έχει μίσος στην καρδιά του. Θέλω το παιδί μου να μεγαλώσει εδώ, στο Μιλγουόκι και να μην φοβάται να περπατήσει στους δρόμους. Πώς θα νιώσουν τα παιδιά μου, όταν μετά από χρόνια, δουν όσους σκοτώθηκαν από το ρατσισμό; Θα έχουν μίσος στην καρδιά τους και δεν το θέλω αυτό. Δεν έχει σημασία το χρώμα, είμαστε όλοι άνθρωποι. Δεν το κάνουμε αυτό για δημοσιότητα, δεν με νοιάζει, απλά σας αγαπώ και θέλω να δείτε ότι είμαι εδώ μαζί σας”. Αυτά είπε ο Γιάννης στη πορεία διαμαρτυρίας στο Μιλγουόκι για τον Τζορτζ Φλόιντ, όπου πρωτοστάτησε μαζί με τα αδέρφια του.

Δε θέλει πολλή σκέψη για να βρει κανείς το κοινό σημείο ανάμεσα στις δύο παραπάνω δηλώσεις, παρότι έγιναν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και για άλλη αφορμή. Και στις δύο παραπάνω δηλώσεις ο Αντετοκούνμπο επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο που χαρακτηρίζει άλλωστε όλα τα μηνύματα που κατά καιρούς θέλει να περάσει. Δεν έχει σημασία αν είσαι Έλληνας ή Αφρικανός, δεν έχει σημασία αν είσαι μαύρος ή λευκός. Σημασία έχει να είσαι άνθρωπος χωρίς μίσος, με σεβασμό στην ύπαρξη και στα δικαιώματα του άλλου, με ενσυναίσθηση.

Και τα λέει αυτά ο Γιάννης, ο οποίος έχει βιώσει στο πετσί του την περιθωριοποίηση. Εκατοντάδες εν ελλάδι ακροδεξιοί θα τον ήθελαν ακόμη να πουλάει χαρτομάντιλα και cd στα φανάρια. Προφανώς, το γεγονός ότι εκείνος, ένας μαύρος με αφρικανική καταγωγή,έφτασε εκεί που έφτασε με τις δικές του δυνάμεις, με την αξία του, δεν αρέσει σε αρκετούς.

Ο εμετός ρατσιστικών σχολίων εναντίον του Γιάννη και της οικογένειάς του από τα δήθεν “φιλελεύθερα” κατακάθια της ελληνικής ακροδεξιάς αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο τρόπο πως ο ρατσισμός είναι και θα είναι οικουμενικός. Είτε στις ΗΠΑ, είτε στην Ελλάδα, οι υμνητές του σκοταδισμού θα βρίσκουν τρόπο να επιτεθούν σε εκείνον που συμβολίζει την ελευθερία και την ισότητα. Εν προκειμένω βρήκαν ψήγμα στον Γιάννη. Ότι μιλάει για τη νιγηριανή καταγωγή του, ότι τιμά τις ρίζες του όπως τιμά σε κάθε ευκαιρία την ελληνική σημαία, εντός και εκτός γηπέδων. Τα επιχειρήματα των πατριδοκάπηλων μεσοαστών, δεν μπορούν να μειώσουν στο ελάχιστο τον Γιάννη. Είναι ακριβώς το μίσος αυτό που ο ίδιος αποκηρύσσει σε κάθε ευκαιρία. Οι γνωστοί άγνωστοι υμνητές του περίφημου “no politica”, των ίσων αποστάσεων, βγήκαν στον αφρό για να διατυμπανίσουν τη μιζέρια τους.

Η επίθεση που δέχθηκε ο Γιάννης δείχνει ακριβώς το πόσο αναγκαίες είναι οι πολιτικοποιημένες τοποθετήσεις των διάσημων αστέρων, κόντρα στην υποκρισία του all lives matter, ένα σύνθημα διακινούμενο εκ των ακροδεξιών πόλων της αμερικανικής κοινωνίας.

Οι νεοσυντηρητικοί νοικοκυραίοι έχουν ίδιο πρόσωπο σε όλη τη Γη. Ενοχλούνται για τους βανδαλισμούς γενικεύοντας, μηδενίζοντας, τσουβαλιάζοντας τα πάντα, προσπαθώντας να εκμαυλίσουν το πραγματικό σημαινόμενο των κινητοποιήσεων των ΗΠΑ, οι οποίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ειρηνικές και γνώρισαν το πιο ακραίο πρόσωπο της συστημικής καταστολής. Οι νεοφιλελεύθεροι κεκαλυμμένοι θιασώτες του alt right δόγματος και του τραμπισμού, ξέρουν καλά μέσα τους, πως βλέπουν τους μαύρους, τους Λατίνους, τους γκέι, τους τοξικοεξαρτημένους ως υποδεέστερες υπάρξεις στις γειτονιές τους. Φοβούνται τη διαφορετικότητα, τρέμουν στην ιδέα μιας αταξικής κοινωνίας ίσων ευκαιριών, ισηγορίας και ελευθεριακού αυτοπροσδιορισμού του ατόμου. Σιχαίνονται την ισότητα, τόσο απλά.

Το Black Lives Matter είναι η δυναμική απάντηση ακριβώς σε αυτούς τους μεσοαστούς της Δύσης. Δεν είναι απλά μια φωνή διαμαρτυρίας κόντρα στην αστυνομική βία, κόντρα στον Τραμπ και τις ανισότητες. Είναι η συσσωρευμένη οργή απέναντι στο “no politica”, απέναντι στην αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό. Οι διαδηλωτές καλούν τον κόσμο να μιλήσει. Αυτό έκανε και ο Γιάννης, ενώνοντας τον λόγο του με τον λόγο του εξεγερμένου λαού. Ήθελε να δείξει πως είναι ένα μαζί τους, αλλά κυρίως, γνωρίζοντας τη δυναμική που συνεπιφέρει μια δική του εμφάνιση, ήθελε να πολλαπλασιάσει την ηχώ του συνθήματος: “Κάντε μας να μπορούμε να αναπνεύσουμε”. Μιλήστε, αντιδράστε, ελάτε μαζί μας σε έναν δίκαιο αγώνα που ακόμη δεν έχει κερδηθεί.

Αυτό ακριβώς δηλαδή, όπως το διατύπωσε μέσω Twitter:

Ο Γιάννης και όλη η οικογένειά του έθεσαν εαυτούς και πάλι, στο αντιφασιστικό κίνημα, αυτό το κίνημα που επιβουλεύεται ο Τραμπ.

Οι αντιφασίστες είναι ο λογικός εχθρός εκείνου που βασίζει τον εθνικό κορμό του, στους φασίστες. Υπό αυτή την έννοια πράγματι, ο αντιφασισμός είναι η μεγαλύτερη ενόχληση που έχει εμφανιστεί ποτέ σε αυτό τον πλανήτη, ακριβώς επειδή το Κράτος αναπτύσσεται αγκαλιά με το παρακράτος. Κάθε αντίδραση εναντίον του αντιφασισμού, είναι αναμενόμενη.

Ο Γιάννης είναι ο στόχος σήμερα, ήταν χθες, θα είναι και αύριο. Χρέος μας είναι να μην επιτρέψουμε τη θυματοποίηση ασήμων και διασήμων οι οποίοι “ενοχλούν” λόγω του χρώματός τους. Χρέος μας είναι να μην επιτρέψουμε τη θυματοποίηση των ανθρώπων που γεννήθηκαν χωρίς τα εφόδια για να προοδεύσουν ή δεν είχαν την τύχη και το ταλέντο για να το κάνουν, όπως το κατάφερε ο Γιάννης. Χρέος μας είναι να μην παραμένουμε σιωπηλοί. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο καθένας που σοκάρεται όταν βλέπει την εικόνα του ποδοπατημένου Τζορτζ Φλόιντ, να ασφυκτιά, να χάνει την ανάσα του και να πεθαίνει από τη φασιστική μπότα της λευκής υπεροχής. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο καθένας που δεν αντέχει να ξαναδεί το βίντεο με το λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο καθένας που λογίζει τον εαυτό του ως άνθρωπο που τιμά τις αρχές της δημοκρατίας, όπως θα έπρεπε να είναι.

Κατά τα λοιπά είναι αστείο να ισχυρίζεται κανείς πως ο Αντετοκούνμπο “έμαθε μπάσκετ στην Ελλάδα” και γι αυτό μόνο για την Ελλάδα θα έπρεπε να μιλά. Το γεγονός ότι τιμά τη Νιγηρία, δείχνει την πάστα του χαρακτήρα του. Θα άρεσε άραγε σε έναν “υπερπατριώτη” ελληναρά να ακούει από έναν ομογενή της Αστόρια πως πρωτίστως αισθάνεται αμερικανός και μετά οτιδήποτε άλλο; Σίγουρα όχι… Αλλά είπαμε, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά έρχονται μαζί με εκείνον που βλέπει παντού, ίσες αποστάσεις και ίσες ευθύνες, κρατώντας την ουρά του έξω από τον χορό.