“Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια”…

Να ΄ναι καλά ο Νικόλας Ασιμος εκεί που βρίσκεται. Θυμήθηκα το τραγούδι του, εκείνο το έξοχο «Βαρέθηκα», και πήρα φόρα  να γράψω σε πρώτο πρόσωπο για την αφόρητη επαναληπτικότητα φαινομένων και πρακτικών που ξεπερνούν το όριο του κορεσμού.

. Βαρέθηκα την αδιάλειπτη εναλλαγή ρόλων-εγκαλούντες/εγκαλούμενοι- μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, ανάλογα με το ποιος κυβερνά. Ιδια τα επιχειρήματα, ίδιο το ύφος, ίδια η αμνησία για τα πεπραγμένα τους, απελπιστικά ίδια η υπερασπιστική γραμμή (π.χ. Καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ την κατάρρευση του επιτελικού κράτους, απαντάει με το Μάτι η κυβέρνηση κ.ο.κ).

. Βαρέθηκα να βλέπω άλυτα επι δεκαετίες ορισμένα στοιχειώδη. Ας πούμε, ποιός έχει αρμοδιότητα και ευθύνη για τα πάρκα, για δρόμους και πεζοδρόμια, για τα δέντρα που έπεσαν από την κακοκαιρία, καθώς και για  άλλα συναφή, όπου εμπλέκονται Δήμοι, Περιφέρειες, Δασαρχεία, Υπουργεία, κ.α.

Το ίδιο και με τα έργα ορισμένων Υπηρεσιών (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ). Κανένας προγραμματισμός, καμμία συνεννόηση. Το αποτέλεσμα γνωστό: Σκάβει ο ένας, και ρίχνει άσφαλτο μετά, αλλά έρχεται σ΄ένα μήνα ο άλλος και ξανασκάβει τον ίδιο δρόμο! Είναι γελοίο και τραγικό συνάμα.

Αλλά, δυστυχώς, δεν βρέθηκε ποτέ καμμία ομάδα αγανακτισμένων πολιτών να αυτοδικήσει. Να τα κάνει όλα λίμπα– γραφεία, δημαρχιακά μέγαρα-, έτσι, για την τιμή των όπλων…

. Βαρέθηκα τις ηχηρές εξαγγελίες για «δραστικά μέτρα» μετά από κάθε καταστροφή, και δη όταν η λήψη μέτρων a posteriori θεωρείται μέγα επίτευγμα απο το κόμμα που κυβερνά. Το οποίο αγρόν ηγόραζε, όντας επι χρόνια στην εξουσία, αδιάφορο και απροετοίμαστο για θεσμικές αλλαγές και μελετημένες παρεμβάσεις.

. Βαρέθηκα την μονόφθαλμη πρακτική ορισμένων να επικαλούνται ξένα αρνητικά δημοσιεύματα, προκειμένου να πληγεί-δικαίως ή αδίκως- ο εκάστοτε πρωθυπουργός της χώρας. Προσοχή: στην επιλεκτική επίκληση αναφέρομαι. Διότι αυτή καθαυτήν δεν είναι επιλήψιμη η αναφορά στο τι λένε και τι σχολιάζουν για τα καθ΄ ημάς οι ξένοι.

Ιδού, όμως, το επιλεκτικόν του πράγματος από καθ΄εξιν μονόφθαλμους: Όταν πρόκειται για τον «δικό τους» πρωθυπουργό, ουτε μνημονεύουν τα δημοσιεύματα ούτε τα λαμβάνουν υπόψιν. Όμως, όταν αναφέρονται στον αντίπαλο, τα προβάλλουν και τα σχολιάζουν  με περισσή δηκτικότητα.

Υπήρξαν δύο εποχές κατά τις οποίες οι μονόφθαλμοι είχαν ξεπεράσει κάθε όριο. Η μία, η πιο κοντινή, είναι η περίοδος Τσίπρα.

 Δεν υπήρχε μέρα που να μην αναδημοσιεύονται, από  τα αντιπολιτευόμενα μίντια, επικριτικά σχόλια και επίψογα δημοσιεύματα, για τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αν προέρχονταν από τους «Τάιμς» ενός χωριού στην Αλάσκα. Ενώ  σήμερα ούτε βλέπουν ούτε προβάλλουν ξένα ρεπορτάζ και σχόλια, αρνητικά για την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη.

Η δεύτερη περίοδος ήταν το βρώμικο΄89. Αρκετές ξένες εφημερίδες αναδημοσίευαν τα πρωτοσέλιδα και τα σχετικά ρεπορτάζ εναντίον του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου για το Σκάνδαλο Κοσκωτά.

Την επομένη, οι ελληνικές εφημερίδες αναδημοσίευαν τις αναφορές των ξένων εντύπων, δηλαδή…τα δικά τους δημοσιεύματα, χαρακτηρίζοντας το αντιδάνειο αυτό ως έκρηξη του διεθνούς Τύπου εναντίον του Παπανδρέου.

Θλιβερή και βρώμικη εποχή. Με σημείο αναφοράς ένα υπαρκτό  σκάνδαλο μεν, αλλά με τερατώδες παρασκήνιο και τρομώδες προσκήνιο, που ξεπερνούσαν σε ωμότητα ακόμη και τις οργιώδεις  προδικτατορικές καταστάσεις.

. Τέλος, μιας και είμαστε στο πεδίο των ΜΜΕ και του δημόσιου λόγου: Βαρέθηκα να ακούω «η εθνική οδό» από δημοσιογράφους. Τέτοια γενοκτονία του «ς» ούτε ο Ελύτης, στην σχετική αναφορά του, την είχε φανταστεί…

Bαρέθηκα, να ακούω τις λέξεις αφήγημα, κανονικότητα και ενσυναίσθηση. Και, φυσικά, βαρέθηκα τις διαβεβαιώσεις ότι η ΕΡΤ θα γίνει BBC.

Οσο για κάτι άλλα-αφθώδη και βαρετά-ακούστε ακόμη ένα  υπέροχο τραγούδι. Ποίηση του Βολφ Μπίρμαν, σε μετάφραση Δημοσθένη Κούρτοβικ, μουσική από τον Θάνο Μικρούτσικο, ερμηνεία από την Μαρία Δημητριάδη. Τίτλος: «Αυτούς, τους έχω βαρεθεί».

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις