Προς μετωπική σύγκρουση του ΚΚΕ με την κυβέρνηση

Οι επιθετικές κινήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη στον πυρήνα των εργασιακών θεμάτων, με βαθιές παρεμβάσεις στον συγκεκριμένο τομέα, ακόμα και σε θέματα όπως ο περιορισμός των διαδηλώσεων που καμία κυβέρνηση μεταπολιτευτικά δεν τόλμησε να θίξει, την οδηγούν σε ευθεία σύγκρουση με το ΚΚΕ.

Το νέο ασφαλιστικό, το σχέδιο νόμου για τις διαδηλώσεις και το (προαναγγελθέν για τις απεργίες), η στήριξη που παρέχει η κυβέρνηση στην ηγεσία της ΓΣΕΕ για την πραγματοποίηση του συνεδρίου της, αποτελούν «αιτία πολέμου» για τον Περισσό, που φέρεται αποφασισμένος να πάει τα θέματα αυτά, όπως τονίζουν στελέχη του, «έως το τέλος».

«Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που διέρρευσε στην εφημερίδα “Καθημερινή”, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα νομοσχέδιο καταστολής, αυθαιρεσίας, ποινικοποίησης και προβοκάτσιας, που φτάνει να παραβιάζει ακόμη κι αυτές τις διατάξεις του σημερινού Συντάγματος» αναφέρει χαρακτηριστικά το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. «Οι ορισμοί του νομοσχεδίου για το τι θεωρείται συνάθροιση, σε συνδυασμό με την υποχρέωση γνωστοποίησης και τις γενικές διατυπώσεις περί “κινδύνου δημόσιας ασφάλειας” και “διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής”, δίνουν τη δυνατότητα στις αστυνομικές αρχές να απαγορεύουν, να περιορίζουν και να καταστέλλουν κατά το δοκούν διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, ακόμη και απλές διαμαρτυρίες μιας ομάδας ανθρώπων. Την ίδια στιγμή επιφυλάσσει βαριές ποινές, με ιδιώνυμο αδίκημα, σε όσους δεν συμμορφωθούν “προς τας υποδείξεις”. Καταρρέει η προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι δήθεν “στοχεύει τις ολιγομελείς συγκεντρώσεις που δημιουργούν προβλήματα”. Στην ουσία, με αυτό το νομοσχέδιο, στοχεύει δυνητικά κάθε συγκέντρωση. Η κυβέρνηση να μην τολμήσει να φέρει για ψήφιση στη Βουλή αυτό το τερατούργημα, που πρέπει να καταδικαστεί από το σύνολο του λαού και της νεολαίας».

Το ΚΚΕ, όμως, καλεί την κυβέρνηση «να μην τολμήσει» να φέρει στη Βουλή και το νομοσχέδιο για την αλλαγή στον τρόπο προκήρυξης των απεργιών, ενώ έντονη θα είναι και η αντίδρασή του σε τυχόν «ιδιώνυμο» με αφορμή τον «Ρουβίκωνα», καθώς εκτιμάται ότι επιχειρείται –όπως τονίζουν στελέχη του- να αξιοποιηθεί η δράση της συγκεκριμένης οργάνωσης με ουσιαστικό στόχο το μαζικό κίνημα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πάντως, αλλάζει συνολικά την τακτική της Νέας δημοκρατίας να μην στοχοποιεί και να αποφεύγει τη μετωπική σύγκρουση με το ΚΚΕ, τακτική που ξεκίνησε το 1989 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Και έχει όντως ενδιαφέρον πού θα οδηγήσει η νέα αυτή επιλογή της κυβέρνησης και τι επιπτώσεις θα έχει στη διαμόρφωση του νέου πολιτικού τοπίου.

Ο Περισσός, τέλος, μπορεί να εντείνει το μέτωπο με την κυβέρνηση, ωστόσο, ούτε στιγμή δεν χαμηλώνει τους τόνους έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία πως η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ποιοτικά μετεξελιγμένη η πολιτική που εφάρμοσε η Κουμουνδούρου.