Η Χρυσή Αυγή είναι πλέον πτώμα, μην το αναστήσετε…

Δεν  προλάβαμε να  πούμε «Δόξα τω Θεώ» με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και αρχίσαμε τα «Βοήθα Παναγιά» με τις αχρείαστες κοκορομαχίες μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος από τους δύο είχε περισσότερα νταραβέρια μαζί της και τις μεγαλύτερες ευθύνες για τη γιγάντωσή της.

Η σπέκουλα της κυβέρνησης και των φιλικών της μέσων ενημέρωσης ότι, δήθεν, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε «να πέσει στα μαλακά» η Χρυσή Αυγή με το νέο Ποινικό Κώδικα,  τον οποίο ψήφισε το 2019, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα. Βεβαίως, αυτήν τη σπέκουλα διευκόλυνε  ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης  Σταύρος Κοντονής για δικούς του(ιδιοτελείς) λόγους. Όμως, είναι απαράδεκτο να εκτοξεύονται τέτοια ψεύδη. Διότι ο νέος Ποινικός Κώδικας δεν έριξε στα μαλακά τη συμμορία των χρυσαυγιτών, απόδειξη η δικαστική απόφαση-καταπέλτης. Ούτε ο Ποινικός Κώδικας έγινε για την Χρυσή Αυγή, αυτός ο ισχυρισμός είναι προσβολή για τους υπεράνω υποψίας επιστήμονες που τον συνέταξαν(και δεν είναι ΣΥΡΙΖΑίοι). Άλλωστε, ήταν μια προσπάθεια πολλών ετών, που είχε ξεκινήσει προ ΣΥΡΙΖΑ. Και υπέρ της άμεσης εφαρμογής του έχει ταχθεί, μεταξύ άλλων, ο γνωστός…ΣΥΡΙΖΑίος Ευάγγελος Βενιζέλος.

Για να αποκρούσει αυτήν την κατηγορία, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» κυκλοφόρησε χτες με το γνωστό πρωτοσέλιδο,  που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων ακόμα και από πρόσωπα που διάκεινται ευμενώς προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος, ο οποίος έγραψε στο facebook: «Το σύνθημα «δεν είναι αθώοι» έχει ένα συγκεκριμένο νοηματικό βάρος. Καθιερώθηκε για την δίκη της Χρυσής Αυγής για εγκληματικές ενέργειες σε μια ποινική δίκη με εξόχως πολιτικό νόημα, αλλά ποινική δίκη. Φυσικά τις αιτίες ανόδου της Χρυσής Αυγής οφείλουμε να τις αναζητήσουμε και σε πολιτικό και σε ιστορικό επίπεδο. Όχι για να προσμετρήσουμε ποινές, αλλά να καταλάβουμε το βάθος και την πολυπλοκότητα της επανεμφάνισης του ναζισμού μέσα από τις πρόσφατες ιστορικές μας περιπέτειες. Π.χ. το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή απέκτησε μαζικό ακροατήριο στις πίστες του Μακεδονικού, δεν καθιστά τους Μακεδονομάχους συνενόχους με την ποινική σημασία του όρου. Άλλο οι κοινωνικές, ιδεολογικές, πολιτικές αιτίες, άλλο η απόδοση ενοχής.

Η μνησικακία της ΝΔ, η οποία εκδηλώθηκε, μετά την απόφαση, με ψεύδη είτε για την προέλευση της ΧΑ από τα κινήματα διαμαρτυρίας και τις πλατείες των αγανακτισμένων, είτε με την δήθεν προετοιμασία ποινικών κωδίκων για την ελάφρυνση των ποινών, είτε για τη συμπόρευσή της στο κοινοβούλιο –παρά τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, δεν μπορεί να βρει ως αντίδοτο τη χρησιμοποίηση του ίδιου συνθήματος «δεν είναι αθώοι» απέναντι στους ηγέτες της Δεξιάς. Η πολιτική, όπως και η αναζήτηση ιστορικών ευθυνών δεν γίνεται με όρους ένοχος-αθώος, ούτε με λογική αναζήτησης ποινικών ευθυνών. Ένα πράγμα οι ποινικές ευθύνες, ένα εντελώς διαφορετικό οι πολιτικές και ιστορικές ευθύνες και αιτίες».

Ας το πούμε καθαρά: το πρωτοσέλιδο αυτό της «Αυγής», κρινόμενο πολιτικά και όχι δημοσιογραφικά(αφού η εφημερίδα ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ),  είναι ένα μεγάλο λάθος. Όχι γιατί αναδεικνύει τις ευθύνες της ΝΔ για τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής μέχρι τη δολοφονία του Φύσσα ή  για την ταύτιση απόψεων με τους χρυσαυγίτες, που είχαν στο παρελθόν ορισμένα σημερινά στελέχη της ΝΔ(για παράδειγμα, ακούστε  τα ανατριχιαστικά που  έλεγε για τους μετανάστες  ένας βουλευτής σήμερα και , αν μπορείτε, βρείτε τι διαφορετικό έλεγαν οι χρυσαυγίτες).

Όμως, το πρωτοσέλιδο της «Αυγή» είναι πολιτικό λάθος, διότι επιλέγει ένα(σχεδόν πάνδημο) σύνθημα κατά των νεοναζί(«δεν είναι αθώοι»), για να το χρησιμοποιήσει εναντίον δύο κοινοβουλευτικών πρωθυπουργών, Σαμαρά και Μητσοτάκη.  Αχρείαστη υπερβολή, πόσω μάλλον που αυτό γίνεται αμέσως μετά τη σύμπνοια  του μέγιστου μέρους του πολιτικού κόσμου στο αίτημα να καταδικαστεί η εγκληματική συμμορία. Σύμπνοια που  εκφράστηκε με ένα άλλο πρωτοσέλιδο εφημερίδας της Αριστεράς.

Βεβαίως, στην πολιτική και κομματική αντιπαράθεση έχουμε δει τα πάντα. Από υπερβολές και χοντράδες μέχρι αθέμιτη πολεμική. Και η ΝΔ, που σήμερα ολοφύρεται για την «Αυγή», στο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει πιο αθέμιτα μέσα για να πλήξει τους αντιπάλους της. Όπως τότε που ο Μητσοτάκης (ο μακαρίτης)  έχριζε τον Ανδρέα Παπανδρέου …αρχηγό της 17 Νοέμβρη και ο  φιλικός του Τύπος έβγαινε με τέτοια πρωτοσέλιδα:

Όμως, αυτή η μέθοδος αντιπαράθεσης(έπρεπε να) ανήκει στο παρελθόν. Και δεν μπορεί  να δικαιολογείται η χρησιμοποίησή της από  ένα κόμμα της Αριστεράς στο όνομα της απόκρουσης της όποιας κυβερνητικής προπαγάνδας. Και αυτό δεν το λένε «οι καλοθελητές της λίστας Πέτσα», όπως είπε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Το είπαν και δικά του στελέχη.

Ναι, η κυβέρνηση Σαμαρά έχει ευθύνη γιατί άφησε τους χρυσαυγίτες να αλωνίζουν, να τρομοκρατούν και να σκοτώνουν μέχρι τη δολοφονία Φύσσα, αλλά ο Σαμαράς, ως κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός, ξεκίνησε τη δίωξη της εγκληματικής συμμορίας. Ναι, το έκανε καθυστερημένα, ναι υποχρεώθηκε από το συγκλονιστικό γεγονός της δολοφονίας Φύσσα, αλλά το έκανε. Ναι, στελέχη της ΝΔ βρέθηκαν μαζί με τους χρυσαυγίτες στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, αλλά δεν στέκει ο ισχυρισμός ότι ο Μητσοτάκης συναγελάζεται με χρυσαυγίτες, επειδή η ΝΔ κατάφερε να απορροφήσει σημαντικό μέρος από τους(πρώην) ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Άλλωστε, τέτοιες «αμαρτίες» έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού επέτρεψε στον κυβερνητικό συνεταίρο  του  Πάνο Καμμένο να κάνει «πατριωτικές» εξορμήσεις στο Αιγαίο παρέα με χρυσαυγίτες βουλευτές.

Πού καταλήγουμε; Τώρα που οι χρυσαυγίτες  βρίσκονται με το ένα πόδι στη φυλακή  και το κόμμα τους είναι τυμπανιαίο πτώμα, ποιο λόγο έχουν τα δύο μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, να τσακώνονται από πάνω του; Για να το βοηθήσουν να νεκραναστηθεί; ‘Εχουν πολλά πεδία να αντιπαρατεθούν, ας το αφήσουν αυτό. Αν το συνεχίσουν, θα κάνουν αυτό που αποτυπώνει μια ρήση που αποδίδεται στον Μέτερνιχ: «Αυτό  είναι κάτι περισσότερο από έγκλημα, είναι λάθος».