Οι υπέροχες γυναίκες του Αφγανιστάν: Γυναικολόγος μοιράζεται την εμπειρία της από τη μαιευτική κλινική του Khost

Η γυναικολόγος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Katharina Thies, που εργάζεται στη μαιευτική κλινική Khost στο Αφγανιστάν, μιλά για τη δύναμη, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια των Αφγανών γυναικών που συνάντησε στην αποστολή της και περιγράφει πώς ένα από τα μωρά που γεννήθηκαν εκεί, πήρε το όνομά της.

«Το να είσαι γυναίκα στο Αφγανιστάν είναι αναμφισβήτητα δύσκολο από μόνο του. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της αποστολής μου ως γυναικολόγος στο μαιευτήριο Khost, οι γυναίκες που συναντώ εδώ, διαχειρίζονται ό,τι τους συμβεί στη ζωή με απίστευτη αξιοπρέπεια.

Η Shakila αισθάνεται καλύτερα τώρα, είναι ακόμα λίγο χλωμή, αλλά κάθεται όρθια στο κρεβάτι της στη μαιευτική πτέρυγα. Όταν έφτασε στη μαιευτική κλινική Khost πριν από δύο ημέρες, είχε σοβαρή υπέρταση και απειλητική για τη ζωή της αιμορραγία.

Περίμενε το έκτο της παιδί, αλλά σε αντίθεση με τις άλλες μητέρες στο θάλαμο, δεν θα πάρει το μωρό στο σπίτι. Το μωρό της είχε ήδη πεθάνει όταν έφτασε στη δομή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Η Shakila ζει σε ένα μικρό χωριό πάνω από μία ώρα με το αυτοκίνητο από το νοσοκομείο μας, χωρίς πρόσβαση σε δωρεάν προγεννητική φροντίδα και χωρίς αρκετά χρήματα για να πληρώσει μια ιδιωτική κλινική για εξετάσεις. Αυτό σήμαινε ότι η υψηλή αρτηριακή της πίεση δεν είχε διαγνωστεί ούτε αντιμετωπιστεί – μέχρι να αρχίσει η αιμορραγία και ο πόνος.

Η ομάδα μας μπόρεσε να ρυθμίσει την υπέρταση και να κάνει μεταγγίσεις αίματος για να σώσει τη ζωή της Shakila– αλλά ήταν πολύ αργά για το μωρό της.

Δυστυχώς, βλέπουμε αυτές τις περιπτώσεις σε τακτική βάση στο Αφγανιστάν, πολλές από τις οποίες θα μπορούσαν να αποφευχθούν με την κατάλληλη και δωρεάν προγεννητική φροντίδα.

Όταν επισκέπτομαι τη Shakila, τη βρίσκω να θηλάζει ένα νεογέννητο μωρό. Μπερδεμένη για μια στιγμή αν είναι η σωστή ασθενής, ελέγχω ξανά τον φάκελο στο χέρι μου. Αλλά μετά η μαία που στέκεται δίπλα μας με ενημερώνει.

Το μωρό είναι της Amina, της οποίας το κρεβάτι είναι δίπλα στη Shakila και που δεν έχει αρκετό μητρικό γάλα ακόμα. Μόλις είδε ότι το μωρό πεινούσε, η Shakila προσφέρθηκε να βοηθήσει, χωρίς δεύτερη σκέψη και ανεξάρτητα από τη θλίψη της για το χαμό του δικού της παιδιού.

Αυτό φαίνεται παράξενο, αλλά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα για το πώς λειτουργούν οι γυναίκες του Khost. Πιστεύω ότι πολλές από αυτές θα έκαναν την ίδια πράξη καλοσύνης για μια άλλη γυναίκα. Υποστηρίζουν η μια την άλλη με κάθε δυνατό τρόπο.

Και είναι απίστευτα δυνατές. Η Fatima είναι νέα, όχι πάνω από 20 ετών. Είναι εννέα μηνών έγκυος στο πρώτο της παιδί και όταν τη συνάντησα, ήταν ήδη σε διαδικασία τοκετού.

Ωστόσο, το δεξί της πόδι είναι ακινητοποιημένο με εξωτερικό στερεωτή, αφήνοντάς την ανίκανη να λυγίσει το γόνατό της, πόσο μάλλον να περπατήσει. Έχει δέσει το πόδι της για να μπορεί να το σηκώνει και να κινείται τουλάχιστον πάνω στο κρεβάτι. Τα επαγγελματικά ορθοπεδικά βοηθήματα όπως πατερίτσες ή αναπηρικό καροτσάκι δεν ήταν διαθέσιμα γι ‘αυτήν.

Η μητέρα της Fatima, που την συνοδεύει, μου αφηγείται την τρομακτική της ιστορία. Συνέβη τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, λίγο αφότου είχε ανακαλύψει ότι ήταν έγκυος. Η Fatima είχε μόλις φύγει από το σπίτι για να κάνει κάποιες δουλειές, όταν ξέσπασαν μάχες ακριβώς μπροστά από το σπίτι.

Το πόδι της τραυματίστηκε σοβαρά από πυροβολισμούς. Η μητέρα της κατάφερε να την φέρει πίσω στο σπίτι, αφού δέχτηκε και η ίδια πυρά – ευτυχώς όχι τόσο σοβαρά όσο η κόρη της. Αυτό που ακολούθησε για τη Fatima ήταν μια οδύσσεια επισκέψεων σε γιατρούς, αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις και μήνες ακινησίας κατά τη διάρκεια των οποίων προχώρησε η εγκυμοσύνη της.

Η μαία στην αίθουσα τοκετού ανησυχεί αν η Fatima θα είναι σε θέση να γεννήσει φυσιολογικά, καθώς δεν μπορεί να μετακινηθεί από το κρεβάτι. Αλλά η ίδια έχει κίνητρο να προσπαθήσει. Για μια γυναίκα στην επαρχία Khost η καισαρική συχνά δεν είναι η καλύτερη επιλογή, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο μέσος αριθμός παιδιών είναι έξι ή περισσότερα.

Η μητέρα της κάθεται πίσω της στο κρεβάτι, στηρίζοντας το πάνω μέρος του σώματός της, και μεταξύ των συσπάσεων η Fatima ακουμπά το κεφάλι της στον ώμο της μητέρας της. Κάθε φορά που ο πόνος στον τοκετό είναι πολύ έντονος, απλά δαγκώνει το μαντήλι της για να το αντέξει.

Η θέληση και η αντοχή της αποδίδουν – μετά από εννέα ώρες τοκετού, η Fatima γεννάει ένα κοριτσάκι. Είμαι πολύ περήφανη για εκείνη και για τη δύναμή της – την οποία χωρίς αμφιβολία θα διδάξει και στην κόρη της.

Μια άλλη γυναίκα που θα μείνει για πάντα στο μυαλό μου είναι η Gul Meena. Την πρώτη φορά που τη συνάντησα στην αίθουσα τοκετού, ήταν έγκυος σε δίδυμα και νοσηλευόταν για υπέρταση που προκαλείται από εγκυμοσύνη.

Η Gul Meena είναι γύρω στα 30. Είναι ήδη μητέρα οκτώ παιδιών και όπως πολλές Αφγανές διαχειρίζεται επίσης ολόκληρο το νοικοκυριό στο σπίτι. Μιλάει δυνατά στο τηλέφωνό της, και παρόλο που δεν καταλαβαίνω τι λέει, υποθέτω ότι δίνει οδηγίες για το πώς να λειτουργήσει το σπίτι κατά την απουσία της.

Όλο αυτό το διάστημα χαμογελάει, σαν να ξέρει ήδη ότι θα επικρατήσει ένα χάος ούτως ή άλλως μέχρι την επιστροφή της. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η πίεσή της είναι λίγο υψηλή σήμερα το πρωί. Όπως και να έχει, δίνει την εντύπωση ότι η επικείμενη άφιξη διδύμων δεν είναι στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη ανησυχία της.

Η Gul Meena γεννά τα δίδυμά της την επόμενη μέρα, με τη βοήθεια μιας εκπαιδευμένης μαίας – χωρίς επιπλοκές. Όταν την επισκέπτομαι κάθεται σταυροπόδι στο κρεβάτι, χαμογελώντας πλατιά και τυλίγοντας τα δίδυμα, δύο μικρά κορίτσια, με την παραδοσιακή αφγανική φορεσιά.

Πολλές μητέρες πιθανότατα θα ήταν αρκετά αγχωμένες από την προοπτική της ανατροφής διδύμων, αλλά κανένα τέτοιο συναίσθημα δεν φαίνεται στην έκφραση της Gul Meena. Ανυπομονεί να επιστρέψει στο σπίτι, όπου θα πρέπει να διαχειριστεί τη μεγάλη οικογένειά της.

Αφού υπογράψω τα χαρτιά για το εξιτήριο της, η Gul Meena έχει ένα τελευταίο αίτημα: μου ζητάει να δώσω ένα όνομα σε ένα από τα δίδυμα κορίτσια. Αν και έχω ακούσει πολλά ονόματα αφγανών γυναικών μέχρι τώρα, δεν έχω ιδέα ποιο θα ήταν ένα όμορφο όνομα για ένα κορίτσι – γι ‘αυτό διστάζω.

Μην ανησυχείτε, λέει η Gul Meena, και ρωτά το όνομά μου. Λέει ότι θα ονομάσει την κόρη της με το όνομά μου. Ήμουν πολύ ευγενική μαζί της, λέει. Αλλά, νομίζω, αυτό είναι απλά μια απόδειξη της καλοσύνης που μου έδειξαν οι γυναίκες του Khost.

Η Gul Meena φτιάχνει τη μέρα μου και είναι τιμή μου που ένα από αυτά τα όμορφα μωρά θα φέρει στο εξής το όνομά μου. Η δύναμη των Αφγανών γυναικών και το πάθος τους μας εμπνέουν. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων για όλα όσα μου έμαθαν.

Υποστήριξε κι εσύ το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

Γίνε Υποστηρικτής Πρώτης Γραμμής https://msf.gr/support/statheri

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις