Οι “Άγριες Μέλισσες” μίλησαν για την ενδοοικογενειακή βία – “Ντροπή μας”

Πολλά είναι τα κοινωνικά ζητήματα που έχουν θίξει κατά καιρούς οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες της σειράς “Άγριες Μέλισσες”, θυμίζοντας πως σημασία δεν έχουν μόνο τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά και το να μπορείς να περάσεις μέσα από την τέχνη σου σημαντικά μηνύματα.

Ήδη από τα πρώτα επεισόδια της σειράς είδαμε να θίγεται το θέμα του bullying και του στιγματισμού των ανθρώπων με ψυχικές ασθένειες, ενώ αργότερα πέρασαν από την οθόνη μας σκηνές για το θέμα του βιασμού, του σεξισμού, αλλά και της μη αποδοχής της διαφορετικότητας εν γένει.

Στο επεισόδιο της Τετάρτης (27/05) η δραματική σειρά του ΑΝΤ1 αφιέρωσε χρόνο στο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και στα θύματα αυτής, παρουσιάζοντάς μας τη Βασούλα, την σύζυγο του αγρότη Λιά, η οποία ζει με τον φόβο και τον τρόμο κάθε μέρα, πλάι στον άντρα που την χτυπάει.

Όπως είδαμε, η Λενιώ πλησίασε τη Βασούλα σε μια προσπάθεια να την πείσει να μιλήσει για όσα της συμβαίνουν και να εγκαταλείψει τον σύζυγό της, που της φέρεται βάναυσα.

Και εκεί, είδαμε έστω για μερικά λεπτά, το πώς η βία μπορεί να ισοπεδώσει την λογική ενός ανθρώπου, το πώς μπορεί να του κόψει μια και καλή τα φτερά και να πείσει το άτομο πως όχι μόνο “φταίει και τα παθαίνει”, αλλά και πως δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από τη βία που δέχεται.

Πολλές φορές αδυνατούμε να κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί ο κύκλος της βίας στο θύμα και έξω απ’ τον χορό, πολλά τραγούδια λέμε. “Μα γιατί δεν φεύγει;”, “Εγώ στη θέση της θα τον είχα αφήσει”, “Γιατί δεν μιλάει;”, είναι μερικές από τις απορίες και τις σκέψεις που ίσως να κάνει κάποιος.

Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο φόβος είναι πολύ δυνατό συναίσθημα. Μπορεί να σε εγκλωβίσει, να σε παραλύσει ολόκληρο και να επικρατήσει. Πρέπει να υπενθυμίζουμε πάντα στα θύματα πως δεν είναι μόνα τους, πως μπορούν να βρουν τη δύναμη μέσα τους και ότι μπορούν να κερδίσουν την ελευθερία τους ξανά.

Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια της κυρίας Δέσποινας στη σειρά, πως όσοι ξέρουν και δεν μιλούν, είναι συνένοχοι στη βία. Όπως είπε στο χθεσινό επεισόδιο, στον διάλογό της με τη Λενιώ:

“Ξέρουμε ποιοι είναι. Τους συναντάμε στον δρόμο, τους χαιρετάμε κιόλας, τους μιλάμε. Κι ύστερα γυρνάμε αλλού το βλέμμα και προχωράμε. Γιατί έτσι μας μάθανε, να μην ανακατευόμαστε. Ανδρόγυνο σου λέει, θα τα βρούνε μόνοι τους. Ντροπή μας. Να κάνεις άλλη μια προσπάθεια να της μιλήσεις. Γιατί αλλιώς θα είμαστε το ίδιο με αυτούς: τέρατα”.

Από το 1958, που τοποθετείται η σειρά, μέχρι σήμερα, η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει εξαλειφθεί. Να προσφέρουμε τη βοήθειά μας, να μην σωπάμε, να μην γινόμαστε “τέρατα” και να θυμίζουμε αυτό που είπε η Λενιώ στη Βασούλα: “Έχουμε θάρρος μέσα μας. Πολλές φορές ένα βήμα μας χωρίζει από την ελευθερία μας”.