Το Τάμα του Έθνους: Πώς ονομάστηκε η περιοχή

Τα Τουρκοβούνια στην Αθήνα είναι το φυσικό όριο μεταξύ των δήμων Γαλατσίου, Φιλοθέης και Ψυχικού. Η περιοχή τώρα ονομάζεται Αττικό Άλσος, όμως, οι παλιότεροι την έλεγαν “τάμα”. Ποιο τάμα; Α, είναι μια μεγάλη ιστορία που ξεκινάει από το 1827 και συνεχίζεται ως τις μέρες μας.

Λοιπόν, οι οπλαρχηγοί της Επανάστασης στην Δ’ Εθνοσυνέλευση έκαναν τάμα να χτίσουν στην περιοχή των Τουρκοβουνίων ένα μεγάλο ναό, αφιερωμένο στον Σωτήρα Χριστό, εκφράζοντας έτσι την ευγνωμοσύνη τους για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους Τούρκους. Το σχέδιο δεν προχώρησε, μέχρι που το νεκρανάστησε η δικτατορία, και αποφάσισε να αναθερμάνει την υπόθεση του Τάματος το 1968.

Ο Ναός του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια, που θα ανήγειρε η Εθνική Κυβέρνησις του Γεωργίου Παπαδοπούλου, θα ήταν μεγαλειώδης, τεραστίων διαστάσεων, μνημειώδης, κολοσσιαίος, πραγματικά “αντίστοιχος του Παρθενώνος”, όπως γράφτηκε τότε. Η Χούντα δεν κατάφερε να εκπληρώσει το Τάμα των αρχηγών της Επανάστασης του ‘21, όμως η υπόθεση δεν χάθηκε.

Ένας πλούσιος Καλαβρυτινός, ο Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, υποσχέθηκε προ ετών πως θα δώσει την περιουσία του για να χτιστεί η “σύγχρονη Αγιά Σοφιά”, αρκεί ο ναός να είναι ολοκληρωμένος μέχρι το 2021, όταν θα έχουν συμπληρωθεί δυο αιώνες από την Επανάσταση. Προς αυτή την κατεύθυνση, δραστηριοποιούνταν μέχρι πρότινος το Σωματείο “Οι φίλοι του Τάματος του Έθνους”, το οποίο όμως συναντούσε “σατανικές αντιξοότητες”, στο θεάρεστο έργο του.

Μεταξύ αυτών των αντιξοοτήτων ήταν και η «παραπληροφόρηση» για το έργο του από κάποιους “διαστροφείς της αληθείας και ψευδοδιανοούμενους”. Προφανώς, αυτοί οι αντεθνικώς δρώντες, αλλά και πολλοί άλλοι, εδώ που τα λέμε, δεν θα ήθελαν να βλέπουν κάθε μέρα έξω από το παράθυρό τους ένα κτίσμα στο μέγεθος της πυραμίδας του Χέοπα, αλλά με σταυρό, να δεσπόζει στο Αττικό Άλσος.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.