Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Η ελληνική κοινωνία κάνει τα στραβά μάτια στην χειροδικία κατά των γυναικών

Με τον όρο «ενδοοικογενειακή βία» σύμφωνα με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, αναφερόμαστε σε κάθε πράξη φυσικής, σεξουαλικής, ψυχολογικής ή οικονομικής βίας, η οποία συμβαίνει εντός της οικογένειας ή μεταξύ πρώην ή νυν συζύγων ή συντρόφων, ανεξάρτητα του κατά πόσο ο δράστης μοιράζεται ή έχει μοιρασθεί την ίδια κατοικία με το θύμα. Το φαινόμενο παραμένει αταξικό, δεν υπάρχει διάκριση ανάλογα με το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και αφορά, στη συντριπτική πλειοψηφία των κρουσμάτων, γυναίκες.

Η ψυχική υγεία των γυναικών, που έχουν υποστεί κακοποίηση στο οικείο τους περιβάλλον, κλονίζεται σε βάθος, με άμεσο αποτέλεσμα την περιθωριοποίησή τους. Διαταραχή μετατραυματικού στρες και κατάθλιψη είναι κάποιες από τις συχνά εμφανιζόμενες ψυχικές διαταραχές των θυμάτων, συνοδεία έντονου άγχους και ενοχής τις περισσότερες φορές.

Εξαιτίας της κλειστής και βαθιά συντηρητικής νοοτροπίας της ελληνική κοινωνίας, με βασική αρχή το «τα εν οίκω μη εν δήμω», τα ποσοστά των καταγγελιών είναι μηδαμινά σε σχέση με την πραγματικότητα. Παρά τις βαρύτατες επιπτώσεις, μια γυναίκα δύσκολα θα εξωτερικεύσει το βίωμά της και θα ζητήσει βοήθεια.