Όταν η Abigail γλύτωσε από τον ακρωτηριασμό της

Η έκτη Φεβρουαρίου έχει ορισθεί ως ημέρα μηδενικής ανοχής στην κλειτοριδεκτομή. Όμως μόνο φέτος, περισσότερα από 4 εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο κινδυνεύουν να υποστούν αυτή τη βάναυση πρακτική.

Στα 13 της η Abigail αναγκάστηκε να τρέξει μακριά από το σπίτι της και τους γονείς της. Μία μέρα νωρίτερα είχε δει τη φίλη της να πεθαίνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Στη χώρα της, την Κένυα ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων αποτελεί έθιμο. Μια πρακτική που υπολογίζεται ότι έχουν αναγκαστεί να υποστούν περισσότερες από 200 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο.

Όταν η 13χρονη μαθήτρια έμαθε ότι έχει έρθει η στιγμή να την «κόψουν», τρομοκρατήθηκε.

Έφυγε χωρίς να ξέρει πού να πάει. Οι περισσότεροι στο χωριό της άλλωστε θεωρούσαν ότι μόνο καλό θα της έκανε αυτός ο ακρωτηριασμός. Θα την «καθάριζε» και θα την κρατούσε «αγνή» μέχρι τη μέρα του γάμου της. Στο φευγιό της βρήκε τον ξενώνα της ActionAid. Ένα σπίτι – καταφύγιο για περιπτώσεις ακριβώς όπως η δική της. Για κορίτσια που κινδυνεύουν από ακρωτηριασμό ή οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας μέσα στην οικογένειά τους.

Εκτός από την Κένυα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, 29 ακόμα χώρες σε Αφρική και Μέση Ανατολή επιτρέπουν ή κάνουν τα «στραβά μάτια» στην κλειτοριδεκτομή, η οποία αποτελεί βασανιστήριο, διάκριση με βάση το φύλο και προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η «παράδοση» συναντάται και σε χώρες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής αλλά και στη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, με την πανδημία του νέου κορονοϊού να επηρεάζει αρνητικά τον στόχο που έχει τεθεί για την εκμηδένισή της.

Αντιθέτως, θεωρείται πιθανό ότι ο Covid-19 και τα περιοριστικά μέτρα θα οδηγήσουν ακόμα 2 εκατ. γυναίκες και κορίτσια στον ακρωτηριασμό μέχρι το 2030, έτος ορόσημο για την εξάλειψη αυτής της ανεπανόρθωτης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών.

Η Abigail κοιτώντας πίσω θεωρεί ότι η απόφαση να αφήσει το σπίτι της και να αλλάξει όλη τη ζωή της τελικά δεν ήταν δύσκολη. Έφυγε για να ζήσει. «Ο ακρωτηριασμός θα ήταν σαν θάνατος εξαιτίας της αιμορραγίας. Και αν δεν πέθαινα από την αιμορραγία, θα πέθαινα από όλα όσα ακολουθούν», λέει έχοντας στο μυαλό τα κορίτσια που πέθαναν μήνες ή και χρόνια μετά τον ακρωτηριασμό τους από μολύνσεις και επιπλοκές κατά τη διάρκεια του τοκετού. «Για μένα είναι μια πρακτική που σημαίνει θάνατο», αναφέρει.

Έναν χρόνο μετά την Abigail, στον ξενώνα της ActionAid έφτασε και η φίλη της Purity. Την έφερε η Abigail όταν έκλεισε και εκείνη τα 13 της χρόνια και την ετοίμαζαν για τον δικό της ακρωτηριασμό. H οργάνωση, εκτός από το να παρέχει ένα ασφαλές καταφύγιο για τα κορίτσια και τις γυναίκες που καταφέρνουν να γλυτώσουν τη ζωή τους από την κλειτοριδεκτομή ενεργοποιείται και σε επίπεδο ενημέρωσης των κοινοτήτων. Συχνά είναι οι ίδιες οι επιζώσες που θα επιστρέψουν ασφαλείς πια στο χωριό τους για να ενημερώσουν τους γονείς, τα κορίτσια αλλά και τις γυναίκες που κάνουν τους ακρωτηριασμούς για τους κινδύνους που αυτοί ενέχουν. Εκπαιδεύονται ώστε να καταγγέλλουν και στις τοπικές αρχές περιπτώσεις ακρωτηριασμών καθώς παρότι αποτελεί «παράδοση», η πρακτική αυτή είναι παράνομη και διώκεται.

Το 2013 η ActionAid με την IndigoView Productions γύρισε το ντοκιμαντέρ «Excision» με θέμα την κλειτοριδεκτομή.

Δείτε το ντοκιμαντέρ παρακάτω:

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr