Νερό: Ετυμολογική προέλευση

Η χημική ένωση δύο ατόμων υδρογόνου και ενός ατόμου οξυγόνου, υγρή υπό κανονικές συνθήκες, που αποτελεί το 70% του ανθρωπίνου σώματος και καλύπτει τα τρία τέταρτα της γήινης επιφάνειας, το άχρωμο και άγευστο στοιχείο που είναι απολύτως απαραίτητο για τη ζωή, το ένα από τα τέσσερα στοιχεία της Φύσης, μαζί με τη Φωτιά, τη Γη και τον Αέρα, λέγεται Νερό.

Το νεράκι μας! Αυτό, που όταν είναι αμίλητο φέρνει τη σιωπή, όταν είναι αθάνατο ανασταίνει νεκρούς, όταν του κάνεις μια τρύπα δεν έχεις καταφέρει τίποτα, αυτό που όταν το βάζουμε στο κρασί μας συμβιβαζόμαστε, που όταν μπαίνει στ’ αυλάκι τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους.

Το νερό, ή τα νερά, που όταν σπάνε, έχει έλθει η ώρα του τοκετού, το νερό, που όταν πνιγόμαστε σε μια κουταλιά από δαύτο είμαστε μπλοκαρισμένοι και αδυνατούμε να κάνουμε κάτι εύκολο και αυτονόητο, που όταν το πίνουμε στο όνομα κάποιου, τού δείχνουμε την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση και τον θαυμασμό μας, το νερό, που έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη ζωή, το πνεύμα και το σώμα μας!

Το νερό, που όταν πάμε προς αυτό, μετά από γενναία μπιροποσία, ας πούμε, ζητάμε συγνώμη από την παρέα και τρέχουμε στην τουαλέτα, που όταν το ανακατεύουμε με το αλάτι, μεταφορικά, στο λόγο μας, εννοούμε πως δεν κρατάμε κακία σε κανένα, πως ξεχάσαμε τα σκληρά λόγια που ειπώθηκαν, το νερό, που όταν δεν το προσφέρουμε ούτε καν στον άγγελό μας, είμαστε τελειωμένοι τσιγκούνηδες και μικρόψυχοι.

Το νερό, που όταν γεμίζει το ποτήρι μέχρι τη μέση, δοκιμάζεται η αισιοδοξία μας, η θετική ή η αρνητική στάση μας απέναντι στις δυσκολίες της ζωής, διότι κάποιοι το βλέπουν μισογεμάτο το ποτήρι, ενώ κάποιοι άλλοι μισοάδειο, αν και όλοι το χρωστάμε στους συνανθρώπους μας, αυτή την ελάχιστη φροντίδα: να τους φέρουμε ένα ποτήρι νερό.

Μιλάμε για το νερό, εντός του οποίου ξεκινήσαμε τη ζωή μας, σαν ψάρια στον κοιλιακό ωκεανό της μητέρας μας, μιλάμε για το νερό… …Το οποίο, ξέρετε από πού βγαίνει;

Το νερό λοιπόν, προέρχεται από τον όρο «νηρόν», με ήτα, το ουδέτερο του «νηρός», που είναι ο συνηρημένος τύπος του επιθέτου «νεαρός». Η λέξη «νερό απέκτησε την τωρινή σημασία της από τη φράση «νεαρόν ύδωρ», δηλαδή φρέσκο νερό…

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.