Ισπανία: Έχει σχέση το σώβρακο με τη γραβάτα;

Προσωπικά δεν μου πέφτει λόγος, αλλά όπως και να’ χει το να υποστηρίζει κανείς ότι το σαλάμι τσορίθο έχει την ίδια γεύση με το σαλάμι αέρος, μόνο και μόνο γιατί και τα δύο είναι αλλαντικά, αδικεί την ονομασία προέλευσης. Στην προκειμένη περίπτωση, περί ορέξεως μέχρι και… Σάντσεθ έχει το μενού του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τα «ραπανάκια» που σερβίρει η κυβέρνηση για την όρεξη. Επί της ουσίας όμως όση σχέση έχει ο Πέδρο Σάντσεθ με τον Αλέξη Τσίπρα, άλλη τόση σχέση έχει το σώβρακο με τη γραβάτα.

Προφανώς στη θέση που βρίσκεται ο πρωθυπουργός, όπως για παράδειγμα να υποχρεώνεται να παίρνει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και να το κάνει… Ροδάκινο, ακόμα ως ΠΑΣΟΚ μπορεί να εμφανισθεί προκειμένου να πανηγυρίσει μαζί με τη Φώφη Γεννηματά την νίκη των σοσιαλιστών στην Ισπανία. Και μεταξύ μας, εδώ που τα λέμε, δεν θα δυσκολευθεί ιδιαίτερα στο κοινό που απευθύνεται. Εδώ έφθασε στο σημείο να κατηγορεί τον Μητσοτάκη ως… ακροδεξιό, όταν όλοι γνωρίζουν ότι προέρχεται από το Κέντρο. Κι αυτός μέχρι πρότινος συνεργαζόταν με τη δεξιά της δεξιάς, τους ΑΝΕΛ, που αποχώρησαν από τη Νέα Δημοκρατία, και παρ’ όλα αυτά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν κανένα πρόβλημα.

Και γιατί να έχουν; Ψήφισαν εφαρμοστικούς νόμους του δικού τους τρίτου μνημονίου «κλαίγοντας», φορολόγησαν μέχρι τελικής πτώσης τη μεσαία τάξη, αύξησαν τις εισφορές, ενώ έστησαν ένα μηχανισμό παραγωγής δήθεν σκανδάλων προκειμένου να αποπροσανατολίσουν και να διχάσουν. Δεν ξέρω πόσο σοσιαλιστικά είναι όλα αυτά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι δημοκρατικά και επ’ ουδενί δεν έχουν σχέση με τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα, πολλώ δε μάλλον με το ισπανικό. Και οι Ποδέμος; Αλήθεια γιατί ο Σάντσεθ αρνείται να συνεργασθεί με τον Ιγγλέσιας; Και πως εξηγεί την «προοδευτική συμμαχία» ο Αλέξης Τσίπρας, όταν ο Σάντσεθ αρνείται να συνεργασθεί με το… «προοδευτικό» κίνημα με το οποίο είναι ταυτισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ;

Όλα αυτά είναι «ψιλά» γράμματα για το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Το «προοδευτικό» πλαίσιο που δημιούργησε ο Αλέξης Τσίπρας έχει τόση ελαστικότητα που χωράει από τη Κουντουρά μέχρι το Ραγκούση και από τη Μεγαλοοικονόμου μέχρι τον Θεοχαρόπουλο. Γιατί όχι και τον Σάντσεθ; Μήπως θα το μάθει ποτέ; Το δόγμα είναι ότι όπου χάνει η κεντροδεξιά εμείς είμαστε με τους νικητές, έστω κι αν είναι μακρινοί «συγγενείς». Εκείνο, ωστόσο, που δεν έχουν καταλάβει στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι στην Ελλάδα δεν είναι υποψήφιος ο Σάντσεθ. Παραβλέπει, επίσης, ότι ο Σάντσεθ είναι ένας από τους πολλούς ευρωπαίους ηγέτες που έχουν χαρακτηρίσει τον Μαδούρο δικτάτορα. Αυτόν που ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί δημοκράτη και κατηγορεί τους αντιπάλους για «αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις».

Είπαμε, «ψιλά» γράμματα. Τόσο, όσο χρειάζεται για να διαβασθούν από πολιτικά «αγράμματους». Διότι μόνο αυτοί μπορούν να συσχετίσουν το σώβρακο με τη γραβάτα. Αρκεί να είναι ομοιόχρωμα.