Εκλογές ΗΠΑ: Τι μας έμαθε το debate Τραμπ και Μπάιντεν

Η χθεσινοβραδινή τηλεμαχία για τις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ άφησε την εντύπωση ενός debate με πολλή φασαρία, το οποίο από την αρχή εξελίχθηκε σε έναν χορό εκατέρωθεν ανταλλαγής προσβολών και επιτιμητικών εκφράσεων, δυσκολεύοντας ανά πάσα στιγμή τη ροή της συζήτησης. Η ευθύνη των συνεχών διακοπών ανήκει πρωτίστως στον Τραμπ, ο οποίος ωστόσο παρέσυρε τον αντίπαλό του.

Άλλωστε, το κερασάκι στην τούρτα των αντεγκλήσεων ανήκε στον Μπάιντεν (“will you shut up man?”). Πώς έγινε αυτή η αποστροφή κυρίαρχα αντιληπτή από τον μέσο τηλεθεατή-ψηφοφόρο; Επιτέλους “έβαλε τον Τραμπ στη θέση του”;

Ή έδειξε ότι είναι και αυτός “μια από τα ίδια”; Η πρώτη ερμηνεία παραπέμπει στα γενικότερα ποσοστά (55%-57%) μη αποδοχής του προέδρου, που ο Μπάιντεν επιχειρεί να εγκολπωθεί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Η δεύτερη ωστόσο, δημιουργεί την γενική εικόνα ενός debate “so unpresidential” και από τις δύο πλευρές. Πρόσληψη που δεν είναι απίθανο να ωφελεί τον Τραμπ, ο οποίος άλλωστε το 2016 ήταν ο εκλεκτός των “haters”, δηλαδή των ψηφοφόρων που αντιμετώπιζαν εξίσου αρνητικά το ενδεχόμενο εκλογής οποιουδήποτε υποψηφίου. Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση είναι αμφίβολο πόσο διαφωτιστική υπήρξε για τον μέσο ψηφοφόρο.

Το βέβαιο είναι ότι ο εν ενεργεία πρόεδρος απευθύνθηκε σε πιο “στενό” αλλά σκληροπυρηνικό κοινό, ενώ ο αντίπαλός του επιχείρησε ένα γενικότερο αφήγημα, με τον κίνδυνο να αφήσει “κενά”. Παράδειγμα, μία από τις (λίγες) ουσιαστικές αντιπαραθέσεις, εντοπίστηκε στο ζήτημα της φυλετικής κρίσης.

Ο Τραμπ κατηγόρησε τον αντίπαλό του για ανεκτικότητα στη βία και τις ταραχές (“μαριονέτα”), ενώ ο ίδιος επικαλέστηκε εκ νέου το δόγμα “νόμος και τάξη”, απευθυνόμενος σε παραδοσιακά συντηρητικά κοινά του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, κάνοντας όμως και σαφές άνοιγμα σε κινήματα της ακροδεξιάς (π.χ. “Proud boys”), αντιδιαστέλλοντάς τα στο “black live matters”.

Ο Μπάιντεν αντιθέτως έθεσε το ζήτημα των φυλετικών ανισοτήτων ψηλά στην ατζέντα, παίρνοντας ωστόσο απόσταση από ένα βασικό αίτημα του κινήματος, το σχετικό με τη συρρίκνωση της χρηματοδότησης σε σωφρονιστικούς και κατασταλτικούς θεσμούς, προς όφελος άλλων κοινωνικών αναγκών.

Και πάλι, το ποια από τις δύο στρατηγικές θα αποδειχθεί επιτυχής, μένει να αξιολογηθεί.

*O Παναγιώτης Κουστένης είναι Δρ. Πολιτικής Επιστήμης, Διδάσκων Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.