Ο D3lta στο NEWS 24/7 για το πώς βγήκε από τα στερεότυπα: “Ένιωθα σαν να φορώ ρούχα που δεν είναι δικά μου”

Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε όταν άρχισε να παίζει πιάνο στην ηλικία των 5 χρόνων. Στα 13 του ακούγοντας rock και punk έπιασε την κιθάρα για να μπορεί να παίξέει και να τραγουδήσει όπως οι Green day στο Bullet in a bible. Η συνέχεια είχε εντατικά μαθήματα στο Ωδείο και εξερεύνηση περισσότερο συγκροτήματων, όπως Ramones, Blink 182 και Clash. Με τις πρώτες συγχορδίες που έμαθε να παίζει, άρχισε να πηγαίνει στον δάσκαλο του ωδείου τραγούδια που είχε γράψει.

Αργότερα, σπούδαζε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Λονδίνο – στο ίδιο πανεπιστήμιο που έχουν σπουδάσει και οι Coldplay- ενώ έπαιζε μουσική σε clubs και pubs. Εκεί δέχθηκε προτάσεις από μουσικούς παραγωγούς για επαγγελματική ηχογράφηση των original τραγουδιών του.

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η μουσική πορεία του νεαρού ταλαντούχου D3lta, ενός μουσικού που έχει ήδη δημιουργήσει ιδιαίτερη αίσθηση με τις δουλειές του. Τώρα παρουσιάζει το νέο του single “Hypocrites”, ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκε στην Αγγλία σε συνθήκες καραντίνας, με παραγωγό τον Jim Abbiss (Arctic Monkeys, Kasabian, Adèle).

“All we are is alienated hypocrites”, πόσο βιωματικός είναι αυτός ο στίχος με τον οποίο μας συστήνεσαι; Πότε αποφάσισες εσύ να αποτινάξεις τους “ρόλους” και γιατί;

Από μικρή ηλικία ένιωθα λίγο out of place σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά – ίσως επειδή μεγαλώνοντας με μια Βρετανίδα μητέρα είχα αρκετά διαφορετικά ερεθίσματα. Μόλις γύρισα από τις σπουδές μου στην Αγγλία αισθανόμουν ολοένα και περισσότερο πως ζούσα μια καθημερινότητα που δεν με αντιπροσώπευε. Σαν να φοράς ρούχα που δεν είναι δικά σου ή παπούτσια που είναι μικρότερα από το νούμερο σου και σε χτυπάνε σε κάθε βήμα. Δεν ήμουν σίγουρος τι ήταν αυτό που με ενοχλούσε μέχρι που συνειδητοποίησα μέσα από δικούς μου ήρωες πως υπάρχει μια διαφορετική διέξοδος στα κοινωνικά “πρέπει”. Βλέποντας την απελευθέρωση πολλών μουσικών στα ‘70s ή ακόμα και την εικόνα της Billie Eilish που είχε ξεφύγει από στερεότυπα με βοήθησε στο να τολμήσω περισσότερο. Το να αποτινάξεις τους ρόλους είναι τελικά μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης – που συνειδητοποιείς πως ο μόνος άνθρωπος που πρέπει να ικανοποιήσεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

Ο D3lta λοιπόν είναι μία persona ή μέσα από αυτόν κάνεις embrace τον πραγματικό σου εαυτό;

Ο D3lta είναι μια περσόνα μέσα από την οποία κάνω embrace τον πραγματικό μου εαυτό. Καθώς μεγαλώνουμε δημιουργούμε μια αντίληψη του εαυτού μας – που σε μεγάλο βαθμό είναι διαμορφωμένη με σκοπό να κάνουμε fit in. Στη δική μου περίπτωση ο Ρομπέρτο (το πραγματικό μου όνομα), έχει μια ιστορία και ένα συγκεκριμένο στυλ. Απο την άλλη πλευρά ο D3lta δεν υπήρχε πριν τον επινοήσω – είναι ένας λευκός καμβάς – που μπορεί να βγει με eye liner, make up, φανταχτερά ρούχα χωρίς να υπάρχει προϊστορία που πρέπει να ξεπεράσει. Μου δίνει λοιπόν την ελευθερία να δημιουργήσω το ποιος θέλω να είμαι χωρίς ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.

Η πραγματικότητα στη μουσική σκηνή επιτρέπει την εσωτερική και εξωτερική απελευθέρωση ή και σε αυτήν την περίπτωση αναγκάζεσαι να υπηρετήσεις κάποιον ρόλο;

Πιστεύω πως σε οποιοδήποτε επάγγελμα ή περιβάλλον η απελευθέρωση ή ο περιορισμός είναι επιλογή του ατόμου. Είναι αρκετά ελκυστικός ο περπατημένος δρόμος ή η υιοθεσία κάποιου ρόλου επειδή σε απαλλάσσει απο τη βαρύτητα της επιλογής. Χρειάζεται τόλμη για να μπορέσεις να πιστέψεις στον εαυτό σου και να απελευθερωθείς σε όλα τα επίπεδα – αλλά εάν το κάνεις ειλικρινά, τότε είναι το πιο λυτρωτικό συναίσθημα που υπάρχει.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Jim Abbiss; H νοοτροπία είναι τελείως διαφορετική από τα ελληνικά δεδομένα;

Τον Jim λοιπόν τον γνώρισα μέσω του manager μου, Κώστα Καλημέρη. Είχα ετοιμάσει μερικά ντέμο στο στούντιο ενός φίλου και τα είχε προωθήσει σε διάφορους παραγωγούς στην Αγγλία. Μόλις μίλησα με τον Jim το πρώτο πράγμα που με συγκλόνισε είναι το πόσο down to earth είναι αν και έχει γράψει ιστορία στον κόσμο της μουσικής με τους Arctic Monkeys και την Adele. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να κανονίσουμε το στούνιο εν μέσω πανδημίας και χρειάστηκε να κάνουμε καραντίνα μέσα στο στούντιο για 10 μέρες, κάτι που όμως βοήθησε πολύ για να μπούμε στο σωστό vibe. Η νοοτροπία είναι αρκετά διαφορετική, δίνεται πολλή έμφαση στην λεπτομέρεια. Δηλαδή για το επόμενο single που θα κυκλοφορήσει, έπρεπε να παίξω πιάνο σε ένα δωμάτιο στους 5 βαθμούς κελσίου επειδή εάν βάζαμε θέρμανση θα ξεκούρδιζε το πιάνο – και μου πήρε 4 ώρες να παίξω το σωστό take – αφού μου έφερναν τσάι για να ζεσταθώ! Έχοντας συνηθίσει τον τρόπο που δούλευα πριν στην Ελλάδα, νόμιζα πως με τρολάρει – αλλα όταν άκουσα το συνολικό αποτέλεσμα στο τέλος συνειδητοποίησα το πόση σημασία έχει η τελειομανία που έχουν.

Οι μουσικές σου έχουν και στοιχεία μίας άλλης εποχής, η γενιά σου σαν κοινό θεωρείς ότι μπορεί να τις κατανοήσει;

Νομίζω πως σαν γενιά έχουμε την ιδιαιτερότητα ότι ακούμε πολλά είδη μουσικής, από διάφορες εποχές. Δηλαδή το Hypocrites έχει επιρροές απο Pink Floyd και Scorpions μέχρι Biggie στο ρυθμικό των vocals all we are is alienated hypocrites. Το συγκεκριμένο τραγούδι το κάνει επίκαιρο ο στίχος – που δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλη γενιά που να την εκφράζει περισσότερο – και το ότι είναι genre fluid, δηλαδή δεν κατατάσσεται σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Το πιο σημαντικό για μένα όμως είναι πως τα τραγούδια εκφράζουν αυτό που εμένα μου λείπει περισσότερο αυτή τη στιγμή από τη μουσική – φυσικά όργανα, χωρίς autotune που έχουν κάτι το ανθρώπινο.

Mπορεί μία pop εικόνα να συνδυαστεί με rock ήχους;

Φυσικά! Για μένα η rock δεν είναι οι ηλεκτρικές κιθάρες ή τα δυνατά τύμπανα αλλα ένα attitude. Να πας ενάντια στο κατεστημένο και να χαράξεις τη δική σου πορεία χωρίς περιορισμούς. Μου αρέσει πολύ η αντίθεση ανάμεσα σε ενα πολύ clean look και σε ενα τόσο grunge ήχο. Προς το παρόν έχουμε διαβάσει όμως την πρώτη παράγραφο του πρώτου βιβλίου του D3lta, και πιστεύω πως με τα επόμενα singles θα αρχίσει να ξετυλίγεται πιο ξεκάθαρα η “πλοκή”.

Πώς είναι για έναν καλλιτέχνη να κάνει το ντεμπούτο του εν μέσω πανδημίας;

Προσωπικά η επαφή με το κοινό στα live είναι το συναίσθημα που με γεμίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Επομένως, μου είναι δύσκολο το να μη μπορώ να μοιραστώ το καινούργιο τραγούδι με το κοινό. Απο την άλλη είμαι πολύ αισιόδοξος πως σιγά σιγά θα αφήσουμε αυτή την κατάσταση πίσω μας, και θα γυρίσουμε σύντομα πάνω στη σκηνή.

Θα ακολουθήσουν και άλλα τραγούδια; Τι να περιμένουμε από εσένα;

Επειδή ένα καλό που έφερε η πανδημία είναι πως η απομόνωση με έκανε να γράψω πολύ μουσική, θα έρθουν μια σειρά από νέα τραγούδια σε πολύ σύντομο διάστημα. Spoiler alert – το επόμενο βγαίνει τον Νοέμβρη!

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις