Στα εθνικά θέματα και στη Χάγη “περιμένει” ο Σαμαράς τον Μητσοτάκη

Το ερώτημα στο κυβερνόν κόμμα δεν είναι αν υπάρχει «πρόβλημα Σαμαρά», αλλά πότε και πώς αυτό θα εκδηλωθεί.

Η –επιδεικτική- απουσία του πρώην πρωθυπουργού από την ονομαστική ψηφοφορία για την τροπολογία για το μη υποβιβασμό ΠΑΟΚ και Ξάνθης, του μεγαλύτερου αναμφίβολα προβλήματος που αντιμετώπισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην έως τώρα θητεία του ως πρωθυπουργός, αιφνιδίασε το Μέγαρο Μαξίμου. Το πρόβλημα καθίσταται πολύ μεγαλύτερο, αφού ο Αντώνης Σαμαράς δεν επέτρεψε στην ηγεσία της κυβέρνησης να το υποβαθμίσει, καθώς οι διαρροές ότι «έδωσε εξηγήσεις» που –αδιασταύρωτα- μεταδίδονταν από τηλεοπτικούς σταθμούς, ένοιωθε ότι τον έθιγαν. Έτσι, «σήκωσε το γάντι» και επέστρεψε το πρόβλημα στον πρωθυπουργό: “Ο κ. Αντώνης Σαμαράς ούτε έδωσε εξηγήσεις, ούτε του ζητήθηκαν, ούτε θα μπορούσε να του είχαν ζητηθεί», δήλωσαν κατ’ εντολή του και με νόημα στενοί του συνεργάτες. Από την αντίδρασή του ήταν σαφέστατο ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήθελε να αναδείξει το πρόβλημα και να καταδείξει την αμηχανία που επικρατεί στην ηγεσία της κυβέρνησης από τον τρόπο αντιμετώπισης της «σύγκρουσης κορυφής»!

Κοινή είναι η πεποίθηση – που επικρατεί και στο Μέγαρο Μαξίμου- πως ο πρώην πρωθυπουργός δεν προτίθεται να ρίξει την κυβέρνηση, όπως έπραξε το 1993, με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το «μακεδονικό». Όχι ότι δεν διαθέτει τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών, παρά την προσπάθεια αποψίλωσής του από την ηγεσία, με τη χρησιμοποίηση ανθρώπων του σε κυβερνητικές θέσεις ή τον κρατικό μηχανισμό, αλλά επειδή δεν υπάρχουν οι κοινωνικές συνθήκες και οι συσχετισμοί- άλλωστε, η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα, είτε ως τραγωδία.

Έως τώρα, κοινή υπήρξε η πεποίθηση πως ο Αντώνης Σαμαράς «περιμένει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά και κυρίως στο θέμα τυχόν προσφυγής της χώρας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το «έδειξε», άλλωστε ο ίδιος, με την πρόσφατη συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο». Έγραφαν χαρακτηριστικά στις 22 Ιανουαρίου τα «Παιχνίδια Εξουσίας»:

«Το βασικό μήνυμα που απέστειλε ο Αντώνης Σαμαράς στο Μαξίμου, με τη συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο», λίγο πριν αναχωρήσει για το πολυσυζητημένο οικογενειακό ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν ασφαλώς ότι ο ίδιος σκοπεύει να αποτελέσει τη φωνή της βάσης της παράταξης στα εθνικά θέματα.

Στο επιτελείο του πρωθυπουργού κράτησαν ασφαλώς –και σωστά- τα όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς για τα ελληνοτουρκικά και το ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη. «Όταν ακούγονται πρόθυμες φωνές από την Ελλάδα ότι είμαστε έτοιμοι να διαπραγματευτούμε τα «δικά μας», ενθαρρύνοντας τους άλλους να μας ζητήσουν κι άλλα. Όταν ακούγεται για προσφυγή στη Χάγη υπό τις τωρινές συνθήκες, δηλαδή εκ των προτέρων συνθηκολόγηση της Ελλάδας σε «συνυποσχετικό» που παρακάμπτει το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως ζητάει η Τουρκία (η οποία δεν το έχει υπογράψει), δεν αποτρέπουμε την επιθετικότητα της άλλης πλευράς. Την ενθαρρύνουμε περισσότερο», είπε μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός, δίνοντας το στίγμα των θέσεών του για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, που θα απασχολήσουν επί μακρού την πολιτική ατζέντα της χώρας. Δεν είναι τυχαίο πως στα όσα είπε ο Αντώνης Σαμαράς απάντησαν μετά από λίγες ημέρες εμμέσως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ευθέως η Ντόρα Μπακογιάννη, ένθερμος θιασώτης επί πολλά χρόνια της προσφυγής της χώρας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ως μοναδικού τρόπου επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών πέραν της στρατιωτικής σύγκρουσης.

Ο Αντώνης Σαμαράς, πέραν της διαφοροποίησής του στο θέμα της Χάγης, επέμενε και στις πάγιες θέσεις της ελληνικής δεξιάς για απεμπλοκή από τη Συμφωνία των Πρεσπών, αναδεικνύοντας την «κωλοτούμπα» της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και στο προσφυγικό, όπου έριξε ευθείες βολές κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ο πρώην πρωθυπουργός, δηλαδή, με τη συνέντευξή του, διαμόρφωσε μια συνολική πλατφόρμα για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, γνωρίζοντας πολύ καλά πως η ελληνική κυβέρνηση σε όχι μεγάλο βάθος χρόνου, θα αναγκαστεί πιθανότατα σε επώδυνους συμβιβασμούς, ακόμα και αν λάβει το μάξιμουμ που διεκδικεί (στην πραγματικότητα) στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Και πάνω στην πολιτική αυτή πλατφόρμα θα διαφοροποιηθεί, εφόσον χρειαστεί, χωρίς βεβαίως αυτή τη φορά να ρίξει την κυβέρνηση, όπως λένε οι γνωρίζοντες, αλλά και η πολιτική λογική».

Μετά την απουσία, ωστόσο, του πρώην πρωθυπουργού από την ονομαστική ψηφοφορία (κίνηση που συνιστά και σαφή αντίθεση με την ουσία της τροπολογίας και, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες και με υιοθέτηση των θέσεων της πλευράς Ολυμπιακού), στο Μαξίμου αρχίζουν και δημιουργούνται και δεύτερες σκέψεις. Δεύτερες σκέψεις κυρίως ως προς τον χρόνο που θα «χτυπήσει» ο πρώην πρωθυπουργός και αν αυτό θα γίνει νωρίτερα, με άλλη αφορμή και όχι με αιτία τα ελληνοτουρκικά και τη Χάγη.

Το σίγουρο είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός έχει ξεκινήσει έναν «ανταρτοπόλεμο», τακτική για την οποία το Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να βρει τρόπο αντιμετώπισης…