Πώς είναι στην πραγματικότητα η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή;

Η Elizabeth Ebei, είναι αγρότισσα στην επαρχιακή περιφέρεια Isiolo της Κένυας. Όπως πολλοί αγρότες στην κοινότητά της, είδε την καθημερινότητά της να αλλάζει εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Για εκείνη και την οικογένειά της τα προς το ζην έβγαιναν από το χωράφι που είχε. Από εκεί μπορούσε να στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο.

Μητέρα ενός μικρού παιδιού, το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει είναι η έλλειψη νερού. Τα ποτάμια της περιοχής έχουν μείνει χωρίς νερό και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια της κοινότητας που είναι υπεύθυνες να φέρνουν το νερό στο σπίτι, πρέπει να περπατάνε ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα για να βρουν νερό και να γεμίσουν τα μπιτόνια τους. Αυτό είναι που θα χρησιμοποιήσουν αργότερα για να πιουν, να μαγειρέψουν, να πλυθούν και να πλύνουν.

Και αυτή είναι μία από τις συνέπειες της αλλαγής του κλίματος. Μια άλλη είναι ότι τα άγρια ζώα που μένουν στην περιοχή, όπως οι ελέφαντες, στην προσπάθειά τους να βρουν νερό, μπαίνουν μέσα στις καλλιέργειες των αγροτών και τις καταστρέφουν. «Η κλιματική αλλαγή φέρνει τους ελέφαντες μέσα στα χωράφια μας. Τα ζώα αναζητούν τη βοσκή τους και αφού δεν τη βρίσκουν πια στα βουνά κατεβαίνουν κάτω και έρχονται κοντά στα σπίτια μας», λέει η Elizabeth.

Σύμφωνα με την ίδια, η βροχή ερχόταν κάθε Απρίλιο, Αύγουστο και Δεκέμβριο. Πλέον όμως κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πότε θα βρέξει και πότε είναι η καλύτερη περίοδος για να φυτέψουν. «Χρόνια πριν, συνηθίζαμε να φυτεύουμε καλαμπόκι και φασόλια και ξέραμε πολύ καλά πότε έπρεπε να γίνει η κάθε σπορά. Τώρα πια ο καιρός είναι απρόβλεπτος».

Βλέποντας το εισόδημά της να συρρικνώνεται η Elizabeth και η οικογένειά της αποφάσισαν να αλλάξει και τοποθεσία και καλλιέργεια. «Σήμερα φυτεύω ντομάτες και κρεμμύδια και τα πράγματα πάνε καλύτερα. Στο Isiolo την τελευταία φορά που φύτεψα, όλα καταστράφηκαν από τον δυνατό άνεμο και τους ελέφαντες. Για να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτές τις αλλαγές, η Elizabeth εκπαιδεύτηκε και υποστηρίχθηκε από την ΑctionAid, η οποία κατασκεύασε στην κοινότητά της μία δεξαμενή νερού. «Πριν φτιαχτεί η δεξαμενή, συνήθιζα να φέρνω νερό από το ποτάμι. Πια μπορώ να αποθηκεύω το νερό της βροχής και να το χρησιμοποιώ για τις δουλειές του σπιτιού και για το χωράφι».

Σήμερα η Elizabeth γνωρίζει περισσότερες αγροτικές μεθόδους που μπορούν να «λειτουργήσουν» στα νέα δεδομένα του καιρού. Ξεκίνησε να χρησιμοποιεί οργανικά λιπάσματα και επιπλέον έγινε μέλος ενός τοπικού γυναικείου συνεταιρισμού, ο οποίος θα μπορέσει να την υποστηρίζει σε κάποια μελλοντική δυσκολία. Προσάρμοσε τη ζωή της στις αλλαγές που προέκυψαν εξαιτίας του καιρού και έμαθε να επιβιώνει δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλες γυναίκες από την κοινότητά της.

Η ActionAid συμμετέχει στην παγκόσμια εβδομάδα δράσης για το κλίμα, η οποία ολοκληρώνεται στις 27 Σεπτεμβρίου με μια νέα πορεία των μαθητών. Μάθετε περισσότερα εδώ