Ο Μητσοτάκης στο Άουσβιτς και οι θερμές σχέσεις Ελλάδας- Ισραήλ

Μήνυμα κατά του αντισημιτισμού στέλνει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σημερινή παρουσία του στην εκδήλωση μνήμης για τα 75 χρόνια από την απελευθέρωση του Άουσβιτς.

Πρόκειται για την πρώτη φορά που επισκέπτεται Έλληνας πρωθυπουργός το Άουσβιτς, καθώς εξάλλου πρόκειται για μία ιδιαίτερα σημαντική επέτειο σε μία κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη, δεδομενου ότι η ακροδεξιά έχει επανεμφανιστεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και σε κάποιες η ακραία δεξιά ρητορική επηρεάζει καθοριστικά την πολιτική ατζέντα.

Η επίσκεψη πραγματοποιείται δε σε μία χρονική στιγμή κατά την οποία οι θερμές σχέσεις Ελλάδας- Ισραήλ αποτυπώνονται και στην ενεργειακή συνεργασία για τον αγωγό East Med, με τις “ευλογίες” των ΗΠΑ. Δεν είναι βεβαίως αυτός ο λόγος για τον οποίο επέλεξε ο πρωθυπουργός να επισκεφθεί σήμερα το Άουσβιτς, ωστόσο αξίζει να σημειωθεί και η χρονική συγκυρία.

Η ΝΔ εξάλλου και ως αξιωματική αντιπολίτευση μετά την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία είχε μία στρατηγική ανοιγμάτων προς το Ισραήλ, στο πλαίσιο της αναζήτησης συμμαχιών στην περιοχή έναντι της Τουρκίας. Ο ίδιος ο κ.Μητσοτάκης είχε επισκεφθεί το Ισραήλ τον Ιούνιο του 2018, ενώ είχαν προηγηθεί επισκέψεις στελεχών της ΝΔ. Στο Ισραήλ είχαν βρεθεί ο Βασίλης Κικίλιας ως τομεάρχης Άμυνας, ο Γιώργος Κουμουτσάκος, ως τομεάρχης Εξωτερικών, ο βουλευτής Κώστας Καραγκούνης, αλλά και ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος όπως και ο Μάκης Βορίδης, έχει προσπαθήσει να σβήσει τους λεκέδες του αντισημιτικού παρελθόντος του και ο οποίος επισκέφθηκε πρόσφατα το Αουσβιτς.

Η παρουσία βέβαια σήμερα του πρωθυπουργού στο Άουσβιτς έχει πολιτική πρωτίστως σημασία και ταιριάζει με το προφίλ που καλλιεργεί ο κ.Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός συχνά και στην Ευρώπη τονίζει ότι η ΝΔ κατάφερε στις 7 Ιουλίου όχι μόνο να κερδίσει το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να αφήσει εκτός Βουλής τη Χρυσή Αυγή. Στο Νταβός τόνισε για άλλη μία φορά ότι κυβερνά με κεντροδεξιά ατζέντα. Ενώ σε άρθρο του στην Καθημερινή έθεσε για άλλη μία φορά ως πολιτικό πρότυπο τον Ελευθέριο Βενιζέλο, εστιάζοντας στον φιλελευθερισμό και το ρεαλισμό του.