Τσίπρας: “Κάποιοι βλέπουν τη πανδημία ως ευκαιρία για ακραίες απόψεις για την οικονομία”

Με μία αναφορά στον Φρανσουά Ολάντ και στον Ζόραν Ζάεφ που βρίσκονταν στο ακροατήριο ξεκίνησε την τοποθέτησή του στο συνέδριο του Economist ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο κ. Τσίπρας εξέφρασε την χαρά του που βρίσκονταν στο συνέδριο οι δύο πολιτικοί με τους οποίους είχε συνεργαστεί ως πρωθυπουργός.

Σημείωσε ότι «ήταν εξαιρετικά σημαντικό που δύο άνθρωποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε διαφορετικές στιγμές ακολουθώντας τις αρχές τους. Για τον κ. Ολάντ η αναφορά ήταν για τα κρίσιμα γεγονότα του καλοκαιριού του 2015 όταν κάποιοι έβλεπαν την Ελλάδα εκτός ΕΕ: «Ο Φρανσουά είχε την άποψη ότι η Ελλάδα ήταν κάτι περισσότερο από άλλη μία χώρα. Δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η Ελλάδα θα έμενε εκτός της Ευρωζώνης». Έκανε έμμεση αναφορά στην τωρινή συγκυρία λέγοντας ότι «ο Φρανσουά συνέβαλε καθοριστικά, χωρίς να υπολογίζει κόστη και οφέλη και χωρίς να προσδοκά εξοπλιστικά προγράμματα και ανταλλάγματα».

Αναφερόμενος εξάλλου στον Ζόραν Ζάεφ είπε ότι σήμερα ακόμη και εκείνοι που είχαν διαφωνήσει καταλαβαίνουν την σημασία της Συμφωνίας που υπέγραψε τότε. «Δεν έχουμε στα βόρεια σύνορά μας σήμερα την επιθετική δύναμη που έχουμε ανατολικά», είπε αναφερόμενος στην Τουρκία.

«Η κρίση της πανδημίας θα αλλάξει αναγκαστικά και τις πολιτικές ισορροπίες και τις οικονομικές θεωρίες, ανέφερε στην εισήγησή του στο συνέδριο του Economist ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας και πρόσθεσε «ο δρόμος του αχαλίνωτου κέρδους και της διεύρυνσης των ανισοτήτων, είναι ένας δρόμος αδιέξοδος. Είναι ώρα να ανιχνεύσουμε έναν άλλο δρόμο».

Αναλύοντας, με τον δικό του τρόπο, την κατάσταση που προέκυψε μετά από την πανδημία ανέφερε:

«Κάποιοι βλέπουν την πανδημία ως ευκαιρία να διασπείρουν μίσος απέναντι στον αδύναμο, ψεύδη, αντιεπιστημονικές απόψεις και να επενδύσουν στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Άλλοι βλέπουν τη πανδημία ως ευκαιρία για να επιβάλουν τις ακραίες απόψεις τους για την οικονομία, χωρίς πολιτικές συγκρούσεις. Δια της φυσικής και βιολογικής εξολόθρευσης των μικρότερων επιχειρήσεων και των δικαιωμάτων της εργασίας. Και κάποιοι άλλοι, θέλουν να κάνουν τη διαχείριση της πανδημίας εικονική πραγματικότητα για να αποκομίσουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, χωρίς να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που έχει αυτή η στάση τόσο για τους ίδιους, αφού η πανδημία δεν είναι ένα περιστασιακό γεγονός αλλά θα έχει διάρκεια, όσο όμως και για τους πολίτες».

Αναπτύσσοντας την δική του θέση υποστήριξε:

«Χρειάζεται να σκεφτούμε out of the box: Να συνειδητοποιήσουμε ξανά την αξία του Δημόσιου χώρου. Την αξία του κράτους όχι μόνο ως ρυθμιστή αλλά και ως καθοδηγητή της οικονομικής εξέλιξης. Προκειμένου να σταματήσει η φρενήρης διεύρυνση των ανισοτήτων. Να συνειδητοποιήσουμε επίσης ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα. Δεν υπάρχει εξέλιξη της επιστήμης, της έρευνας αν δεν επενδύσουμε σε δημόσια πανεπιστήμια και δημόσια σχολεία.

Δεν υπάρχει υγειονομική ασφάλεια χωρίς ισχυρά και σύγχρονα δημόσια συστήματα υγείας προσβάσιμα για κάθε πολίτη. Δεν υπάρχει εξέλιξη αν οι νέες τεχνολογίες και η καινοτομία είναι προνόμιο λίγων, τη στιγμή που εκατομμύρια εργαζόμενοι στον πλανήτη χάνουν τις δουλειές τους επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε φθηνό και γρήγορο ίντερνετ για να εργαστούν από το σπίτι. Δεν υπάρχει, τέλος, μέλλον στον πλανήτη αν συνεχίζουμε να του προκαλούμε ανεπανόρθωτες πληγές στο όνομα μιας εφήμερης ανάπτυξης».