Σάκης Ρουβάς: Μάγεψε στην πρώτη του συναυλία στο Ηρώδειο

Οι παρευρισκόμενοι στις κερκίδες του Ηρωδείου ενθουσιάστηκαν από την ερμηνεία του κορυφαίου Έλληνα σταρ και τη σύμπραξή του με τη διεθνούς φήμης σοπράνο, Σόνια Θεοδωρίδου.

NEWSROOM
15 Σεπτεμβρίου 2020 13:10

Καθηλωτικός ήταν ο Σάκης Ρουβάς, το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο, στη μοναδική συναυλία του, στην οποία ένωσε τις δυνάμεις του με τη διεθνούς φήμης σοπράνο, Σόνια Θεοδωρίδου.

Η συναυλία, μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας του δεδομένου ότι είναι η πρώτη φορά που ο Σάκης Ρουβάς τραγουδά στο ιστορικό μνημείο, απέδειξε ότι ο αγαπημένος καλλιτέχνης δεν είναι μόνο κορυφαίος του είδους του αλλά πάνω από όλα ένας ανήσυχος καλλιτέχνης, που αγαπά τις προκλήσεις και εξελίσσεται συνεχώς.

Χιλιάδες θεατές έδειξαν την αγάπη τους στους δύο καλλιτέχνες αλλά και τον ενθουσιασμό τους για την απροσδόκητη αυτή συνεργασία, σπεύδοντας να εξασφαλίσουν μια θέση στο υπέροχο αυτό θέατρο. Η συναυλία έγινε γρήγορα sold-out, ενώ τα μέτρα για τον περιορισμό της χωρητικότητας άφησαν απέξω πάρα πολλούς, που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν εγκαίρως το εισιτήριό τους.

Οι παρευρισκόμενοι στις κερκίδες του Ηρωδείου ενθουσιάστηκαν από τη σύμπραξη των δύο κορυφαίων καλλιτεχνών, χειροκρότησαν και τους δύο, τραγούδησαν μαζί τους και συμπαρασύρθηκαν από τις πασίγνωστες μελωδίες.

Ο Σάκης Ρουβάς με τις συγκλονιστικές του ερμηνείες, κατόρθωσε να παρασύρει το κοινό σε ένα μουσικό ταξίδι σε διαφορετικά είδη μουσικής, εκτελεσμένα άρτια, με μοναδικό τρόπο. Το κοινό τον υποδέχτηκε θερμά με ενθουσιώδη και παρατεταμένα χειροκροτήματα, ενώ τον απήλαυσε σε τραγούδια, όπως το “Όμορφη Πόλη”, “Αν θυμηθείς στο όνειρό μου” και τζαζ μελωδίες, όπως “Cry me a river” και “Feeling good” και, βέβαια, τις μεγάλες του επιτυχίες “Σε έχω ερωτευτεί” και “Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου” που ερμήνευσε για πρώτη φορά με ορχήστρα, κερδίζοντας ακόμη και τους πιο απαιτητικούς θεατές.

Η Σόνια Θεοδωρίδου από την άλλη επέστρεψε στον φυσικό της χώρο και έδειξε για μια ακόμη φορά, γιατί ανήκει στις κορυφαίες Ελληνίδες λυρικές τραγουδίστριες. Δραματοποιώντας οτιδήποτε τραγουδήσει – από τον Πουτσίνι και το “O mio babbino caro”, και το “Nella Fantasia” του Έννιο Μορικόνε έως και το “Άνθρωποι Μονάχοι” του Γιάννη Σπανού, το τελευταίο με την συνοδεία μίας κλασσικής κιθάρας – απέδειξε για άλλη μια φορά, πως διαθέτει το σπάνιο εκείνο υλικό των μεγάλων φωνών, που δεν μένουν στην επιφάνεια της ερμηνείας, αλλά βυθίζονται μέσα σε αυτήν, μιλώντας κατευθείαν στην καρδιά του ακροατή καθώς δεν διστάζει σε πολλές περιπτώσεις να τσαλακώσει και να σπάσει την φωνή της προκειμένου η ερμηνεία της να είναι ουσιαστική και ανθρώπινη.

Πλαισιωμένοι από την ορχήστρα Mobile (σ.σ.: η οποία γιόρτασε τα 10 χρόνια δημιουργίας της με την πρώτη της εμφάνιση στο Ηρώδειο), υπό τη διεύθυνση του Θεόδωρου Ορφανίδη και τη χορωδία «Μελωδοί», σε μουσική διδασκαλία Γεωργίου Ζιάκα, οι δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες ένωσαν τις δυνάμεις τους και τις υπέροχες, τόσο αναπάντεχα ταιριαστές φωνές τους, αιφνιδιάζοντας το κοινό ευχάριστα με ντουέτα, όπως το “O sole mio”, “Caruso”, “Time to say goodbye”. Δύο διαφορετικές φωνές που συμπλήρωναν η μία την άλλη.